روایت:الکافی جلد ۸ ش ۱۴۳: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
جز (Move page script صفحهٔ الکافی جلد ۸ ش ۱۴۳ را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به روایت:الکافی جلد ۸ ش ۱۴۳ منتقل کرد) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۰۲:۳۹
آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة
محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن عبد الرحمن بن ابي نجران عن صفوان عن خلف بن حماد عن الحسين بن زيد الهاشمي عن ابي عبد الله ع قال :
الکافی جلد ۸ ش ۱۴۲ | حدیث | الکافی جلد ۸ ش ۱۴۴ | |||||||||||||
|
ترجمه
هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۱ ترجمه رسولى محلاتى, ۲۲۳
حسين بن زيد هاشمى از امام صادق عليه السّلام روايت كند كه فرمود: زينب عطاره كه چشمش تاب و پيچ داشت براى فروختن عطر بنزد زنان و دختران رسول خدا (ص) آمد و در همان حال كه او در نزد آنها بود رسول خدا (ص) نيز بنزد آنها آمد، حضرت باو فرمود: هر گاه تو بنزد ما مىآئى خانههاى ما خوشبو مىشود. زينب عرضكرد: اى رسول خدا خانههاى تو ببوى خودت خوشبوتر است، حضرت باو فرمود: هر گاه چيزى ميفروشى خوب بفروش و غش مكن (و چيز ديگرى را مخلوطش منما) كه اين ترتيب (خريد و فروش) براى دارائى و مال پاكتر و براى ماندنش بهتر است. عرضكرد: اى رسول خدا من اين بار نيامدهام چيزى بفروشم بلكه آمدهام تا از عظمت خداى عز و جل از تو پرسش كنم، حضرت فرمود: بزرگ است جلال او، و من اينك شمهاى از عظمت او را برايت باز گويم، آنگاه (شروع بسخن كرده) فرمود: همانا اين زمين و هر چه بر آن قرار دارد در برابر آن (زمينى) كه در زير آن قرار دارد (مقصود ستارگان و كواكبى است كه گاهى بالاى سر ما است و گاهى در زير زمين قرار ميگيرد) مانند حلقه (كوچكى) است كه در بيابان (بىسر و ته و) پهناورى افتاده باشد و آن دو با هم و هر چه بر آنها است در برابر آنچه در زير آن دو قرار گرفته چون حلقهاى است كه در بيابان تهى و پهناورى افتاده، و سومى نيز (اين چنين است) تا برسد بهفتمين زمين (نسبت هر كدام بآن ديگرى مانند همان حلقه است كه در بيابان تهى و پهناورى افتاده باشد) و اين آيه را خواند: «.. (خدائى كه) هفت آسمان و زمينها نيز مانند آنها آفريد …» (سوره طلاق آيه ۱۲)، و هفت زمين با آنچه بر آن است كه بر پشت خروس است چون حلقهاى است كه در بيابان تهى و پهناورى افتاده باشد، و خروس دو بال دارد، بالى در مشرق و بالى در مغرب و دو پايش در آخرين حد از عمق است، و هفت زمين با خروس و آنچه در آن است و بر آن قرار دارد بر روى صخره (سنگ) چون حلقهاى است كه در بيابان تهى و پهناورى افتاده باشد، و صخره با آنچه در آن است و بر آن است بر پشت ماهى چون حلقهاى است كه در بيابان تهى و پهناورى افتاده باشد، و هفت زمين و خروس و صخره و ماهى با هر چه در آن است و هر چه بر آن قرار دارد بر روى درياى تاريك چون حلقهاى است كه در بيابان تهى و پهناورى افتاده باشد، و هفت زمين با خروس و صخره و ماهى و درياى تاريك بر روى هواى روان چون حلقهاى است در بيابانى تهى و پهناور. و هفت زمين با خروس و صخره و ماهى و درياى تاريك و هوا بر روى «ثرى» چون حلقه است در بيابانى تهى و پهناور. سپس اين آيه را خواند: «از آن اوست آنچه در آسمانها است و آنچه در زمين است و آنچه در زير ثرى است» (سوره طه آيه ۶) و خبر و آگاهى بشر در همان ثرى منقطع گشته، و هفت زمين و خروس و صخره و ماهى و درياى تاريك و هوا و ثرى در برابر آسمان اول مانند حلقهاى است در بيابان پهناورى تهى، و همه اينها و آسمان مزبور با آنچه بر آن است و در آن قرار دارد در برابر آسمانى كه بالاى آن است چون حلقهاى است در بيابانى تهى و پهناور، و اين دو آسمان و آنچه در آنها و بر آنها است در برابر آسمانى كه بالاى آن دو است چون حلقهاى است در بيابانى تهى و پهناور، و اين سه آسمان و آنچه در آن است و بر آن قرار دارد در برابر آسمان چهارم چون حلقهاى است در بيابانى تهى و پهناور، و هم چنين تا برسد بآسمان هفتم. و اين هفت آسمان با آنچه در آن است و بر آنها قرار دارد در برابر دريائى كه از زمينيان پنهان است چون حلقهاى است در بيابانى تهى و پهناور و همه اين هفت آسمان و درياى پنهان در برابر كوههاى تگرگ چون حلقهاى است در بيابانى تهى و پهناور، و اين آيه را خواند: «و فرو فرستد از آسمان از كوههائى كه در آن است تگرگ» (سوره نور آيه ۴۳). و اين هفت آسمان و درياى پنهان و كوههاى تگرگ در برابر آن هوائى كه دلها در آن سرگردانند چون حلقهاى است در درياى تهى و پهناور، و اين هفت آسمان و درياى پهناور و كوههاى تگرگ و هوا در برابر پردههاى نور چون حلقهاى است در بيابانى تهى و پهناور، و اين هفت آسمان و درياى پنهان و كوههاى تگرگ و هواء و پردههاى نور در برابر كرسى چون حلقهاى است در بيابانى تهى و پهناور، سپس اين آيه را خواند: «و كرسى او آسمانها و زمين را فرا گيرد و نگهداشتنش بر او سنگينى نكند كه او است والا و بزرگ» (سوره بقره آيه ۲۵۵) و اين هفت آسمان و درياى پنهان و كوههاى تگرگ و هوا و پردههاى نور و كرسى در برابر عرش چون حلقهاى است در بيابانى تهى و پهناور، و اين آيه را خواند: «خداى رحمان بر عرش استوار است» (سوره طه آيه ۵). و در روايت حسن كه از آن حضرت نقل كرده: پردههاى نور پيش از هوائى كه دلها در آن سرگردان شوند ذكر شده.
حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى, ۱۹۶
حسين بن زيد هاشمى به نقل از امام صادق عليه السّلام مىگويد: زينب عطر فروش كه زنى لوچ بود نزد زنان و دختران پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم مىآمد و به آنان عطر مىفروخت. روزى پيامبر به خانه آمد در حالى كه زينب در ميان آنان بود. حضرت صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم رو به او كرد و فرمود: هر گاه تو به خانه ما مىآيى خانه ما خوشبو مىشود زينب در پاسخ گفت: بلكه خانههاى تو به بوى خوش خودت خوشبوتر است. پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود: هر گاه عطر مىفروشى آن را با چيز ديگر مياميز كه اين كار به تقوا نزديكتر و براى دارايى پايندهتراست. او در پاسخ عرض كرد: يا رسول اللَّه! اينك من نيامدهام چيزى بفروشم و آمدهام تا پيرامون عظمت خداوند سبحان از شما پرسش كنم. پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود: جلّ جلاله، پيرامون بخشى از آن با تو سخن خواهم گفت، و سپس فرمود: همانا اين زمين و هر كه بر آن است در برابر آنچه زير آن قرار گرفته همچون حلقهاى است كه در سرزمينى پهناور و خالى از سكنه افتاده باشد، و اين هر دو با آنچه در آنها و بر آنهاست در برابر آنچه زير آن است چون حلقهاى است كه در فلاتى پرت، افتاده است، و همچنين است سومى تا آنكه به هفتمى مىرسد، سپس اين آيه را تلاوت فرمود: ... خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ «۱»، و اين هفت زمين با آنچه در آنهاست و آنچه بر آنهاست بر پشت خروس همچون حلقهاى است كه در دشتى پرت افتاده است. اين خروس دو بال دارد كه يك بال در مشرق و بال ديگرش در مغرب است و دو پاى آن خروس در آن سوى مرزهاى هستى، و اين هفت زمين و آن خروس و هر كه در آن و بر آن است بر روى صخره همچون حلقهاى است در دشتى پهناور و پرت، و آن صخره با هر كه در آن و بر آن است بر پشت ماهى چون حلقهاى است كه در دشت پهناور و پرتى افتاده باشد، و اين هفت زمين و اين خروس و اين صخره و اين ماهى با هر كه در آن و بر آن است در درياى تاريك چون حلقهاى است در بيابانى پرت، و اين هفت زمين و اين خروس و اين صخره و اين ماهى و اين درياى تاريك در هواى روان چون حلقهاى است در دشتى پرت سپس اين آيه را تلاوت فرمود: لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُما وَ ما تَحْتَ الثَّرى «۲»، و آگاهى بشر در همين طبقه ثرى به پايان مىرسد، و اين هفت زمين و اين خروس و اين صخره و اين ماهى و اين درياى تاريك و اين هوا و اين ثرى با هر آنكه در آن و بر آن است همه در برابر آسمان نخست چون حلقهاى است در بيابانى پرت، و اين همه با آسمان نزديك و با هر كه بر آن و در آن است نزد آنكه بر فراز آن است چون حلقهاى است در دشتى پرت، و اين دو آسمان __________________________________________________
(۱) «هفت آسمان و همانند آنها هفت زمين آفريد» (سوره طلاق/ آيه ۱۲). (۲) «آنچه در آسمانها و آنچه در زمين و آنچه ميان آن دو و آنچه زير خاك است از آن اوست» (سوره طه/ آيه ۶).
و هر كه در آن و بر آن است نزد آنكه بر فراز آنهاست چون حلقهاى است در بيابانى پهناور و پرت، و اين هر سه با هر آنكه در آن و بر آن است نزد چهارمين چون حلقهاى است در دشتى پهناور و پرت، تا برسد به آسمان هفتم، و همه آنها و هر كه در آن و بر آن است در برابر دريايى كه از اهل زمين نهفته است چون حلقهاى است در دشتى پهناور و پرت، و اين هفت آسمان و آن دريايى نهان در برابر كوههاى تگرگ همچون حلقهاى است در دشتى پرت. سپس اين آيه را تلاوت فرمود: .. وَ يُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ مِنْ جِبالٍ فِيها مِنْ بَرَدٍ ... «۱»، و اين هفت آسمان و آن درياى نهان و كوههاى تگرگ در برابر هوايى كه دلها در آن سرگردانند همچون حلقهاى است در بيابانى پهناور و پرت، و اين هفت آسمان و درياى نهان و كوههاى تگرگ و هوا در برابر پردههاى نور همچون حلقهاى است در دشتى پهناور و پرت، و اين هفت آسمان و درياى نهان و كوههاى تگرگ و هوا و پردههاى نور در برابر كرسى همچون حلقهاى است در بيابانى پهناور و پرت، و سپس اين آيه را تلاوت فرمود: ... وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ لا يَؤُدُهُ حِفْظُهُما وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ «۲»، و اين هفت آسمان و درياى نهان و كوههاى تگرگ و پردههاى نور و كرسى در برابر عرش همچون حلقهاى است در دشتى پهناور و پرت، و سپس اين آيه را تلاوت فرمود: الرَّحْمنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوى «۳». و در روايت حسن، پردهها پيش از هوايى است كه دلها در آن سرگردانند. __________________________________________________
(۱) «و [خداست كه] از آسمان از كوههايى [از ابر يخ زده] كه در آنجاست تگرگى فرو مىريزد» (سوره نور/ آيه ۴۳). (۲) «كرسى او آسمانها و زمين را در برگرفته و نگهدارى آنها بر او دشوار نيست و اوست والاى بزرگ» (سوره بقره/ آيه ۲۵۵). (۳) «خداى رحمان كه بر عرش استيلا يافته است» (سوره طه/ آيه ۵).