روایت:الکافی جلد ۲ ش ۹۷۸

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن محمد بن سنان عن سماعه قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :

مَا أَنْعَمَ اَللَّهُ عَلَى عَبْدٍ نِعْمَةً فَسَلَبَهَا إِيَّاهُ حَتَّى يُذْنِبَ ذَنْباً يَسْتَحِقُّ بِذَلِكَ اَلسَّلْبَ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۱۲۹

از سماعه، گويد: شنيدم امام صادق (ع) مى‏فرمود: خدا نعمتى به بنده‏اى ندهد كه از او بگيرد تا گناهى كند كه سزاوار گرفتن آن گردد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۷۶

سماعه گويد: شنيدم امام صادق عليه السّلام ميفرمود: خدا نعمتى به بنده‏ئى نداده كه از او بگيرد جز آنكه گناهى كند كه بدن سزاوار سلب نعمت شود.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۶۶۱

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از محمد بن سنان، از سماعه روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى‏فرمود: «خدا نعمتى را بر بنده‏اى انعام نفرموده كه آن را از او ربوده باشد، مگر آنكه گناهى را مرتكب گرديده باشد، كه به سبب آن سزاوار ربودن باشد».