روایت:الکافی جلد ۲ ش ۷۴۷

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

و عنه عن احمد بن محمد عن بكر بن صالح عن الحسن بن علي عن عبد الله بن جعفر بن ابراهيم عن ابي عبد الله ع قال قال رسول الله ص :

مَنْ أَكْرَمَ أَخَاهُ‏ اَلْمُسْلِمَ‏ بِكَلِمَةٍ يُلْطِفُهُ بِهَا وَ فَرَّجَ عَنْهُ كُرْبَتَهُ لَمْ يَزَلْ فِي ظِلِّ اَللَّهِ اَلْمَمْدُودِ عَلَيْهِ اَلرَّحْمَةُ مَا كَانَ فِي ذَلِكَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۶۱۳

از امام صادق (ع) كه رسول خدا (ص) فرمود: هر كه برادر مسلمان خود را با سخنى، مهرورزى كند و گرامى دارد و گره گرفتارى او را بگشايد، پيوسته در سايه خدا است و با رحمت او مدد شود تا در اين كار باشد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۹۴

رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: هر كه ببرادر مسلمانش سخن محبت آميزى گويد و گرفتاريش را گشايش دهد، تا زمانى كه در اين كار باشد، زير سايه رحمت واسع و فراخ خدا باشد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۵۱۹

و از او، از احمد بن محمد، از بكر بن صالح، از حسن بن على، از عبداللَّه بن جعفر بن ابراهيم، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه فرمود: «رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه: هر كه برادر خويش را اكرام كند به سخنى كه به واسطه آن با وى نرمى و مهربانى كند و اندوه را از او ببرد، پيوسته در سايه كشيده و گسترده خدا باشد كه هرگز كم نشود و زائل نگردد. و مادامى كه در آن باشد، رحمت خدا بر او فرود آيد».