روایت:الکافی جلد ۲ ش ۶۶۴

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن العمركي بن علي عن علي بن جعفر عن ابي الحسن ع قال :

مَنْ قَبَّلَ لِلرَّحِمِ‏ ذَا قَرَابَةٍ فَلَيْسَ عَلَيْهِ شَيْ‏ءٌ وَ قُبْلَةُ اَلْأَخِ‏ عَلَى اَلْخَدِّ وَ قُبْلَةُ اَلْإِمَامِ بَيْنَ عَيْنَيْهِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۵۵۱

از على بن جعفر از أبى الحسن (ع) فرمود: هر كه خويشى را براى رحم ببوسد چيزى بر او نيست؛ بوسه برادر بر گونه است و بوسه امام ميان دو چشمِ او است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۶۷

حضرت ابو الحسن عليه السلام فرمود: هر كه بخاطر خويشاوندى فاميلش را ببوسد باكى بر او نيست (زيرا نظر شهوت و غرض باطلى در ميان نيست) و بوسيدن برادر (نسبى يا ايمانى) بر گونه او و بوسيدن امام بر ميان دو چشم او است (يعنى شايسته است كه گونه برادر و ميان دو چشم امام را بوسيد).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۴۶۹

محمد بن يحيى، از عمركَى بن على، از على بن جعفر، از امام موسى‏كاظم عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «هر كه به جهت خويشى و رحم، زنى «۲» را كه خداوندِ خويشى باشد، بوسه دهد، بر او چيزى نيست و گناهى ندارد. و بوسه برادر در رخ او است، و بوسه امام در ميان دو چشم مباركش». __________________________________________________

(۲). در متن حديث «ذا قرابة» است كه به معناى خويشاوند مذكر است.