روایت:الکافی جلد ۲ ش ۴۱۴

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

ابن ابي عمير عن عبد الرحمن بن الحجاج عن ابي عبد الله ع قال :

أَفْطَرَ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ عَشِيَّةَ خَمِيسٍ‏ فِي‏ مَسْجِدِ قُبَا فَقَالَ هَلْ مِنْ شَرَابٍ فَأَتَاهُ‏ أَوْسُ بْنُ خَوَلِيٍّ اَلْأَنْصَارِيُ‏ بِعُسِ‏ مَخِيضٍ‏ بِعَسَلٍ‏ فَلَمَّا وَضَعَهُ عَلَى فِيهِ نَحَّاهُ ثُمَّ قَالَ شَرَابَانِ يُكْتَفَى بِأَحَدِهِمَا مِنْ صَاحِبِهِ لاَ أَشْرَبُهُ وَ لاَ أُحَرِّمُهُ‏ وَ لَكِنْ أَتَوَاضَعُ لِلَّهِ فَإِنَّ مَنْ تَوَاضَعَ لِلَّهِ رَفَعَهُ اَللَّهُ وَ مَنْ تَكَبَّرَ خَفَضَهُ اَللَّهُ وَ مَنِ اِقْتَصَدَ فِي مَعِيشَتِهِ رَزَقَهُ اَللَّهُ وَ مَنْ بَذَّرَ حَرَمَهُ اَللَّهُ وَ مَنْ أَكْثَرَ ذِكْرَ اَلْمَوْتِ أَحَبَّهُ اَللَّهُ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۳۶۷

از امام صادق (ع) فرمود: رسول خدا (ص) يك شب پنجشنبه‏اى در مسجد قبا افطار كرد و فرمود: نوشابه‏اى هست؟ اوس بن خولى انصارى قدحى شير آميخته با عسل برايش آورد و چون آن را به لب گرفت دورش كرد، سپس فرمود: دو نوشيدنى است كه يكى از آنها بس است، نه آن را مى‏نوشم و نه حرامش مى‏كنم ولى براى خدا تواضع مى‏نمايم، زيرا هر كه براى خدا تواضع كند، خدايش بالا برد و هر كه بزرگى ورزد، خدايش پست كند و هر كه در زندگى ميانه روى كند خدايش روزى دهد و هر كه ولخرجى كند، خدايش دريغ دارد و هر كه بسيار ياد مرگ كند خدايش دوست دارد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۸۵

امام صادق عليه السلام فرمود: رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله يك شب پنجشنبه براى افطار در مسجد قبا بود، و فرمود: آيا آشاميدنى هست؟ اوس بن خولى انصارى قدحى از شير مسكه برگرفته با عسل‏ آميخته خدمتش آورد، چون بدهان گذاشت و چشيد، كنارش زد و فرمود: دو نوشابه‏ايست كه با يكى از آنها از ديگرى بى‏نيازى حاصل مى‏شود، من اين را نمى‏آشامم و تحريم هم نميكنم، ولى براى خدا تواضع ميكنم زيرا هر كه براى خدا تواضع كند، خدايش بلند گرداند و هر كه تكبر كند، خدايش پست كند، و هر كه در زندگى اقتصاد ورزد، خدا روزيش بخشد، و هر كه ولخرجى كند، خدا محرومش سازد، و هر كه بسيار بياد مرگ باشد خدا او را دوست دارد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۳۱۹

ابن‏ابى‏عمير، از عبدالرحمان بن حجّاج، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «رسول خدا صلى الله عليه و آله در شبانگاه روز پنجشنبه در مسجد قبا روزه گشود و فرمود: آيا هيچ آشاميدنى هست كه بياشامم؟ اوس بن خولى انصارى قدح بزرگى از دوغ كه با عسل به هم آميخته بود به نزد آن حضرت آورد. و چون قدح را بر دهان مبارك گذاشت، آن را دور ساخت. بعد از آن فرمود: و آشاميدنى كه به يكى از آنها از ديگرى كه با آن است، اكتفا توان نمود، من آن را نمى‏آشامم، و آن را بر كسى حرام نمى‏گردانم، وليكن از براى خدا تواضع مى‏كنم؛ زيرا كه هر كه از براى خدا تواضع كند، خدا او را بلند گرداند، و هر كه تكبّر نمايد، خدا او را پست سازد، و هر كه در معيشت خويش ميانه‏روى پيش گيرد بى‏اسراف و تنگ‏گيرى، خدا او را روزى دهد، و هر كه اسراف كند، خدا او را محروم گرداند، و هر كه مرگ را بسيار ياد كند، خدا او را دوست دارد».