روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۳۱۴

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ فَضْلِ الْعِلْم

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن الوشا عن جميل بن دراج عن ابي عبد الله ع قال :

كَانَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ يَقْسِمُ لَحَظَاتِهِ بَيْنَ أَصْحَابِهِ فَيَنْظُرُ إِلَى ذَا وَ يَنْظُرُ إِلَى ذَا بِالسَّوِيَّةِ قَالَ وَ لَمْ يَبْسُطْ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ رِجْلَيْهِ بَيْنَ أَصْحَابِهِ قَطُّ وَ إِنْ كَانَ لَيُصَافِحُهُ اَلرَّجُلُ فَمَا يَتْرُكُ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ يَدَهُ مِنْ يَدِهِ حَتَّى يَكُونَ هُوَ اَلتَّارِكَ فَلَمَّا فَطَنُوا لِذَلِكَ كَانَ اَلرَّجُلُ إِذَا صَافَحَهُ قَالَ بِيَدِهِ فَنَزَعَهَا مِنْ يَدِهِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۵۸۹

از امام صادق (ع) فرمود: پيغمبر نگاه خود را ميان اصحابش تقسيم مى‏كرد و به اين و آن برابر نگاه مى‏كرد. فرمود: رسول خدا (ص) هرگز ميان اصحابش پاى خود را دراز نكرد و اگر مردى به آن حضرت دست مى‏داد، رسول خدا (ص) دست از دستش نمى‏كشيد تا او باشد كه رها كند و چون مردم اين شيوه را دانستند هر كه با آن حضرت دست مى‏داد زود دست خود را مى‏كشيد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۴۹۶

حضرت صادق عليه السلام فرمود: رسول خدا (ص) نگاه كردنش را ميان اصحاب تقسيم ميكرد پس باين و آن برابر نگاه ميكرد، و هرگز پاهايش را رسول خدا (ص) پيش اصحاب دراز نميكرد، و اگر مردى بآن حضرت دست ميداد رسول خدا (ص) دستش را رها نميكرد تا او را رها كند، چون اين مطلب را دانستند مردى كه با او دست ميداد زود دستش را ميكشيد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۷۷۵

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از وشّاء، از جميل بن درّاج، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «رسول خدا صلى الله عليه و آله لحظه‏هاى «۱» خود را در ميان اصحابش قسمت مى‏فرمود. پس به سوى اين مى‏نگريست و به سوى آن مى‏نگريست، بالسّويّه و برابر، كه هيچ تفاوت نمى‏گذاشت». و فرمود كه: «رسول خدا صلى الله عليه و آله در ميان اصحابش هرگز پاى‏هايش را نگسترانيد و دراز نكرد. و به درستى كه هر كه با آن حضرت مصافحه مى‏كرد، رسول خدا صلى الله عليه و آله دست خود را از دستش نمى‏كشيد، تا آنكه آن كس دست خود را از دست آن حضرت بكشد و او را وا گذارَد، و چون اين را دانستند، هر كسى كه با آن حضرت مصافحه مى‏نمود، چنان بود كه به دستش اشاره مى‏كرد و آن را از دستش بيرون مى‏كشيد».

(۱). و لحظه- به فتح لام و سكون حاء-، يك بار نگه كردن باشد به گوشه چشم. (مترجم)