روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۰۱

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن الحسن بن محبوب عن داود بن كثير الرقي عن ابي عبد الله ع :

فِي قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لِمَنْ خََافَ مَقََامَ رَبِّهِ جَنَّتََانِ‏ قَالَ مَنْ عَلِمَ أَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَرَاهُ وَ يَسْمَعُ مَا يَقُولُهُ‏ وَ يَفْعَلُهُ مِنْ خَيْرٍ أَوْ شَرٍّ فَيَحْجُزُهُ ذَلِكَ عَنِ اَلْقَبِيحِ مِنَ اَلْأَعْمَالِ فَذَلِكَ اَلَّذِي‏ خََافَ مَقََامَ رَبِّهِ وَ نَهَى اَلنَّفْسَ عَنِ اَلْهَوى‏ََ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۲۴۵

از امام صادق (ع) كه در تفسير قول خدا عز و جل (۴۶ سوره رحمان): «و براى هر كه از مقام پروردگار خود ترسد دو بهشت است» فرمود: هر كه بداند كه خدا عز و جل او را بيند، و بشنود هر چه گويد و كند، از خوب و بد، و اين دانش او را از كردار زشت باز دارد، هم او است كه از مقام پروردگارش ترسيده و خود را از هواى نفس باز داشته.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۲۶

امام صادق عليه السّلام در باره قول خداى عز و جل «و براى آنكه از مقام بپروردگارش ترسد دو بهشت است، ۴۶ سوره ۵۵» فرمود: هر كه بداند خداى عز و جل او را ميبيند و هر چه ميگويد و ميكند از خير و شر ميشنود (و آگاهست) و همين دانش او را از كارهاى زشت باز دارد، كسى است كه از مقام پروردگارش ترسيده و خود را از هوس باز داشته است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۲۲۱

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از حسن بن محبوب، از داود بن كثير رقّى، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است در قول خداى عز و جل: «وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ» «۲» كه فرمود: «هر كه بداند كه خدا او را مى‏بيند، و آن‏چه مى‏گويد، مى‏شنود، و آن‏چه را كه مى‏كند، از خوبى يا بدى، مى‏داند، و همين او را از اعمال زشت منع كند، چنين كسى همان است كه از مقام، (يعنى قيام و ايستادنِ) حضرت پروردگار خويش ترسيده، و نفس خود را از هوا و هوس باز داشته است».