روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۸۶۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

علي بن ابراهيم عن ابيه عن حماد بن عيسي عن حريز عن زراره عن ابي جعفر ع قال :

إِذَا قُمْتَ بِاللَّيْلِ مِنْ مَنَامِكَ فَقُلِ‏ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِي رَدَّ عَلَيَّ رُوحِي لِأَحْمَدَهُ وَ أَعْبُدَهُ فَإِذَا سَمِعْتَ صَوْتَ اَلدِّيكِ فَقُلْ سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ اَلْمَلاَئِكَةِ وَ اَلرُّوحِ سَبَقَتْ رَحْمَتُكَ غَضَبَكَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ وَحْدَكَ عَمِلْتُ سُوءاً وَ ظَلَمْتُ نَفْسِي فَاغْفِرْ لِي‏ فَإِنَّهُ‏ لاَ يَغْفِرُ اَلذُّنُوبَ إِلاَّ أَنْتَ فَإِذَا قُمْتَ فَانْظُرْ فِي آفَاقِ اَلسَّمَاءِ وَ قُلِ‏ اَللَّهُمَّ لاَ يُوَارِي مِنْكَ‏ لَيْلٌ دَاجٍ وَ لاَ سَمَاءٌ ذَاتُ أَبْرَاجٍ وَ لاَ أَرْضٌ ذَاتُ مِهَادٍ وَ لاَ ظُلُمََاتٌ بَعْضُهََا فَوْقَ بَعْضٍ‏ وَ لاَ بَحْرٌ لُجِّيٌ‏ تُدْلِجُ بَيْنَ يَدَيِ اَلْمُدْلِجِ مِنْ خَلْقِكَ تَعْلَمُ‏ خََائِنَةَ اَلْأَعْيُنِ وَ مََا تُخْفِي اَلصُّدُورُ غَارَتِ اَلنُّجُومُ وَ نَامَتِ اَلْعُيُونُ وَ أَنْتَ‏ اَلْحَيُّ اَلْقَيُّومُ‏ لاَ تَأْخُذُكَ‏ سِنَةٌ وَ لاََ نَوْمٌ‏ سُبْحَانَ رَبِّي رَبِّ اَلْعَالَمِينَ وَ إِلَهِ اَلْمُرْسَلِينَ‏ وَ اَلْحَمْدُ لِلََّهِ رَبِّ اَلْعََالَمِينَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۲۱۳

از امام باقر (ع) فرمود: چون شب از خواب برخاستى بگو: سپاس از آن خدا است كه جانم را به من باز گردانيد تا او را سپاس گويم و بپرستم. چون آوازِ خروس شنيدى، بگو: سبّوح قدّوس ربّ الملائكة و الروح‏ رحمتت بر خشمت پيشدستى كرده است، نيست شايسته پرستشى جز تو، يگانه‏اى، من بد كردم و به خود ستم كردم، مرا بيامرز زيرا گناهان را نيامرزد جز تو. چون برخاستى، در كرانه‏هاى آسمان بنگر و بگو: بار خدايا از تو نهان نسازد (چيزى را) شبِ تار و نه آسمانِ برج‏دار و نه زمينِ بستر گذار و نه تاريكى‏هاى بر هم و درهم و نه درياى ژرف، در پيشِ شب روان خلقت، شب روى كنى، و بدانى خيانت ديده‏ها و آنچه را نهان سازند سينه‏ها، اختران به سراشيب رفتند و ديده‏ها به خواب اندر شدند و توئى زنده و پاينده، نه چرتت گيرد و نه خوابت برد، منزّه باد پروردگار من پروردگار جهانيان و معبود مرسلان و سپاس از آن خداوند عالميان.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۱۳

زراره از حضرت باقر عليه السّلام حديث كند كه فرمود: چون شب از خواب برخاستى بگو: «الحمد للَّه الذى رد على روحى لا حمده و أعبده» و چون بانگ خروس را شنيدى بگو: «سبوح قدوس رب الملائكة و الروح سبقت رحمتك غضبك لا اله الا انت وحدك عملت سوءا و ظلمت نفسى فاغفر لي فإنه لا يغفر الذنوب الا أنت» و چون برخاستى در كرانه‏هاى آسمان نگاه كن و بگو: «اللهم لا يوارى منك ليل داج و لا سماء ذات ابراج و لا ارض ذات مهاد و لا ظلمات بعضها فوق بعض و لا بحر لجّيّ تدلج بين يدى المدلج من خلقك تعلم خائنة الأعين و ما تخفى الصدور غارت النجوم و نامت العيون و انت الحى القيوم لا تأخذك سنة و لا نوم سبحان ربى رب العالمين و اله المرسلين و الحمد للَّه رب العالمين»

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۴۵۵

على بن ابراهيم، از پدرش، از حمّاد بن عيسى، از حريز، از زراره، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «چون در شب از خواب برخيزى، بگو: الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي رَدَّ عَلَيَّ رُوحِي لِأَحْمَدَهُ وَأَعْبُدَهُ؛ «ستايش مر خدايى را است كه برگردانيده بر من روح مرا، از براى آنكه بستايم و بپرستم او را»، پس چون آواز خروس را بشنوى، بگو: سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ ... فَإِنَّهُ لَايَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ؛ «پاك است از هر بدى و نقص، و به غايت پاكيزه است پروردگار فرشتگان و روح. پيشى گرفت رحمتت بر غضبت. نيست خدايى، مگر تو، در حالتى كه تنهايى، نيست شريكى از برايت. كردم بدى و ستم نمودم بر خودم، پس بيامرز مرا. به درستى كه نمى‏آمرزد گناهان را، مگر تو»، پس چون برخاستى، به سوى كران‏هاى آسمان نظر كن و بگو: اللَّهُمَّ لَايُوَارِي مِنْكَ لَيْلٌ دَاجٍ ... وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ؛ خداوندا! نمى‏پوشد از تو شب تار، و نه آسمانِ صاحب برج‏ها، و نه زمينِ صاحب قرارگاه، و نه تاريكى‏هايى كه پاره‏اى از آنها زبر پاره‏اى است، و نه در درياى گود پر آب مى‏روى در اوّل شب پيش روى اوّل شب رونده از آفريدگانت. مى‏دانى خيانت چشم‏ها را و آن‏چه پنهان مى‏كند سينه‏ها. فرو رفتند ستاره‏ها و به خواب رفتند چشم‏ها، و تويى زنده پاينده. فرا نمى‏گيرد تو را پينكى «۲» و نه خواب. پاك و منزّه است پروردگارم. پروردگار جهانيان و خداى پيغمبران. و ستايش‏ مر خدايى را است كه پروردگار جهانيان است». (۲). پينكى يعنى خواب سبك، چُرت.