روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۸۰۲

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عمن ذكره عن عمر بن محمد عن ابي عبد الله ع قال قال رسول الله ص :

مَنْ صَلَّى اَلْغَدَاةَ فَقَالَ قَبْلَ أَنْ يَنْفُضَ رُكْبَتَيْهِ عَشْرَ مَرَّاتٍ‏ لاََ إِلََهَ إِلاَّ اَللََّهُ‏ وَحْدَهُ‏ لاََ شَرِيكَ لَهُ‏ لَهُ اَلْمُلْكُ وَ لَهُ اَلْحَمْدُ يُحْيِي وَ يُمِيتُ‏ وَ يُمِيتُ وَ يُحْيِي وَ هُوَ حَيٌّ لاَ يَمُوتُ بِيَدِهِ اَلْخَيْرُ وَ هُوَ عَلى‏ََ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ وَ فِي اَلْمَغْرِبِ مِثْلَهَا لَمْ يَلْقَ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ عَبْدٌ بِعَمَلٍ أَفْضَلَ مِنْ عَمَلِهِ إِلاَّ مَنْ جَاءَ بِمِثْلِ عَمَلِهِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۱۵۷

امام صادق (ع) فرمود كه: رسول خدا (ص) فرموده است: هر كه نماز بامداد گذارد و پيش از آنكه دو زانو را از زمين بردارد ده بار بگويد: «نيست شايسته پرستشى جز خدا، يگانه است، شريك ندارد، از آن او است ملك، و از آن او است سپاس، زنده كند و بميراند و بميراند و زنده كند (و او است زنده‏اى كه نميرد) به دست او است هر خير و او است به هر چيزى توانا» و در مغرب همچنان كند، هيچ بنده‏اى خدا عز و جل را به كردارى بهتر از كردار او برخورد نكند مگر كسى كه به مانند او كار كند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۸۵

امام صادق عليه السلام فرمود: رسول خدا (ص) فرمود: هر كه نماز صبح بخواند و پيش از آنكه زانوها را حركت دهد (يعنى از آن حال كه در وقت سلام نماز داشته تغيير نكند) ده بار بگويد: « لا اله الا اللَّه‏ وحده لا شريك له، له الملك و له الحمد يحيى و يميت و يميت و يحيى [و هو حى لا يموت‏] بيده الخير و هو على كل شى‏ء قدير» و در نماز مغرب نيز چنين كند هيچ بنده‏اى خداى عز و جل را بكردارى بهتر از كردار او ديدار نكند مگر آن كس كه مانند كار او (بدرگاه خداى عز و جل كارى) آورده است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۴۰۹

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از آنكه او را ذكر كرده، از عمرو بن محمد، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه: هر كه نماز صبح را به جا آورد، پيش از آنكه زانوهاى خود را بيفشاند يا بشكند «۱»، ده مرتبه بگويد كه: لاالهَ الَّا اللَّهُ وَحْدَهُ ... وَهُوَ عَلى‏ كُلِّ شَىْ‏ءٍ قَديرٌ؛ «نيست خدايى، مگر خداى تنها؛ نيست شريكى از برايش. او را است پادشاهى و او را است ستايش. زنده مى‏گرداند و مى‏ميراند و مى‏ميراند و زنده مى‏گرداند و او است زنده‏اى كه نمى‏ميرد. به دست او است خوبى و او بر هر چيز توانا است»، و در مغرب مثل اين را بگويد، هيچ بنده‏اى نباشد كه خدا را ملاقات كند به عملى كه از عمل او بهتر باشد، مگر كسى كه مثل عمل او را به جا آورده باشد». ( ۱). يعنى از جايش برخيزد و يا به كار ديگر پردازد.