روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۷۹۴

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن محمد بن عبد الحميد عن ابي جميله عن بعض اصحابه قال :

إِذَا جَحَدَ اَلرَّجُلُ اَلْحَقَّ فَإِنْ أَرَادَ أَنْ تُلاَعِنَهُ قُلِ‏ اَللَّهُمَّ رَبَّ اَلسَّمَاوَاتِ اَلسَّبْعِ وَ رَبَّ اَلْأَرَضِينَ اَلسَّبْعِ وَ رَبَّ اَلْعَرْشِ اَلْعَظِيمِ إِنْ كَانَ فُلاَنٌ جَحَدَ اَلْحَقَّ وَ كَفَرَ بِهِ فَأَنْزِلْ عَلَيْهِ حُسْبَاناً مِنَ اَلسَّمَاءِ أَوْ عَذَاباً أَلِيماً

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۱۴۷

ابى جميله، از يكى از اصحابش فرمود: هر گاه مردى حق را انكار كرد و تو خواهى با آن ملاعنه كنى بگو: «بار خدايا! پروردگار هفت آسمان و هفت زمين! و پروردگار عرش بزرگ! اگر فلان كس حق را منكر است و بدان كافر است، بر او از آسمان صاعقه سوزانى فرست يا عذاب دردناكى».

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۸۱

ابو جميله از برخى از اصحابش نقل كند كه گفته است: اگر مردى حق را انكار كرد و خواست كه تو با او ملاعنه كنى (و همديگر را لعن كنيد) بگو: «اللهم رب السماوات السبع و رب العرش العظيم ان كان- فلان- جحد الحق و كفر به فأنزل عليه حسبانا من السماء او عذابا اليما»

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۴۰۳

محمد بن يحيى، از محمد بن احمد، از محمد بن عبدالجبّار، از ابوجميله، از بعضى از اصحابش روايت كرده است كه گفت: «چون كسى حق را انكار كند و ديگرى خواهد كه با او مباهله و ملاعنه كند، مى‏گويد كه: اللَّهُمَّ رَبَّ السَّمواتِ السَّبْعِ ... أَوْ عَذاباً أَليماً؛ خداوندا! اى پروردگار آسمان‏هاى هفتگانه و پروردگار زمين‏هاى هفتگانه و پروردگار عرش بزرگ! اگر هست فلانى كه انكار كرده باشد حقى را و كافر شده به آن، پس برسان به او بلايى از آسمان يا عذابى دردناك (يا دردآورنده)».