روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۷۹۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن ابن محبوب عن ابي العباس عن ابي عبد الله ع :

فِي اَلْمُبَاهَلَةِ قَالَ تُشَبِّكُ أَصَابِعَكَ فِي أَصَابِعِهِ ثُمَّ تَقُولُ‏ اَللَّهُمَّ إِنْ كَانَ فُلاَنٌ جَحَدَ حَقّاً وَ أَقَرَّ بِبَاطِلٍ فَأَصِبْهُ بِحُسْبَانٍ مِنَ اَلسَّمَاءِ أَوْ بِعَذَابٍ مِنْ عِنْدِكَ وَ تُلاَعِنُهُ سَبْعِينَ مَرَّةً

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۱۴۷

از امام صادق (ع) در باره ملاعنه فرمود: پنجه به پنجه او افكنى و سپس گوئى: «بار خدايا! اگر فلانى حقى را انكار كرده است و به باطلى اعتراف كرده است، او را به يك عذابى آسمانى درگير يا به عذابى كه خود دانى» و هفتاد بار با او نفرين به يك ديگر را ادامه داده.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۸۱

برخى از اصحاب ما در كيفيت مباهله گفته است كه: انگشتانت را در انگشتان او (يعنى طرف بحث) شبكه ميكنى سپس ميگوئى: «اللهم ان كان فلان (و نام او را ميبرى) جحد حقا و أقر بباطل فأصبه بحسبان من السماء أو بعذاب من عندك» و تا هفتاد بار با او باين نحو ملاعنه كنى و بهمديگر نفرين كنيد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۴۰۱

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از ابن‏محبوب، از ابوالعبّاس، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه در باب مباهله فرمود كه: «انگشتان خود را در انگشتان او درمى‏آورى …» تا آخر آن‏چه گذشت.