روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۷۵۵

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

و بهذا الاسناد قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ مَا أَدْنَى مَا يُجْزِي مِنَ اَلتَّحْمِيدِ قَالَ تَقُولُ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِي عَلاَ فَقَهَرَ وَ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِي مَلَكَ فَقَدَرَ وَ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِي بَطَنَ فَخَبَرَ وَ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِي يُمِيتُ اَلْأَحْيَاءَ وَ يُحْيِ اَلْمَوْتى‏ََ وَ هُوَ عَلى‏ََ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۱۱۵

گويد: پرسيدم از امام صادق (ع) كه در تحميد و تمجيد چه اندازه بس است؟ فرمود: مى‏گوئى: سپاس از آن خدا است كه فراز است و بر هر چه چيره است و سپاس از آن خدا است كه مالك است و توانا و سپاس از آن خدا است كه درون است و آگاه و حمد از آن خدا است كه (زنده‏ها را بميراند) و مرده‏ها را زنده كند و او بر هر چه توانا است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۶۵

و نيز گويد: از آن حضرت پرسيدم در تحميد (و سپاس گوئى خداوند) چه اندازه بس است؟ فرمود: ميگوئى: «الحمد للَّه الّذي علا فقهر، و الحمد للَّه الذى ملك فقدر، و الحمد للَّه الذى بطن فخبر، و الحمد للَّه الذى [يميت الاحياء و] يحيى موتى و هو على كل شى‏ء قدير»

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۳۷۷

و به همين اسناد، مروى است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام را سؤال كردم از كمتر چيزى كه از تسبيح، مُجزى است؟ فرمود: «مى‏گويى: الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى‏ عَلا ... وَهُوَ عَلى‏ كُلِّ شَيْئٍ قَديرٌ: ستايش مر خدايى راست كه برترى جست، پس غالب شد. و ستايش مر خدايى راست كه مالك شد، پس توانا شد. و ستايش مر خدايى راست كه نهان را سرشت، پس مطلع شد. و ستايش مر خدايى راست كه زنده مى‏گرداند مرده‏ها را و مى‏ميراند زنده‏ها را، و او بر هر چيزى توانا است».