روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۷۲۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن ابن محبوب عن عبد الله بن سنان عن ابي حمزه الثمالي عن ابي جعفر ع قال :

مَكْتُوبٌ فِي‏ اَلتَّوْرَاةِ اَلَّتِي لَمْ تُغَيَّرْ أَنَ‏ مُوسَى ع‏ سَأَلَ رَبَّهُ فَقَالَ يَا رَبِّ أَ قَرِيبٌ أَنْتَ مِنِّي فَأُنَاجِيَكَ أَمْ بَعِيدٌ فَأُنَادِيَكَ فَأَوْحَى اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ يَا مُوسَى‏ أَنَا جَلِيسُ مَنْ ذَكَرَنِي فَقَالَ‏ مُوسَى‏ فَمَنْ فِي سِتْرِكَ‏ يَوْمَ لاَ سِتْرَ إِلاَّ سِتْرُكَ فَقَالَ اَلَّذِينَ يَذْكُرُونَنِي فَأَذْكُرُهُمْ وَ يَتَحَابُّونَ‏ فِيَ‏ فَأُحِبُّهُمْ فَأُولَئِكَ اَلَّذِينَ إِذَا أَرَدْتُ أَنْ أُصِيبَ أَهْلَ اَلْأَرْضِ بِسُوءٍ ذَكَرْتُهُمْ فَدَفَعْتُ عَنْهُمْ بِهِمْ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۹۵

از ابى حمزه ثمالى، از امام باقر (ع) فرمود: در توراتى كه تحريف نشده است نوشته است كه: موسى (ع) از پروردگارش در خواستى كرد، عرض كرد: پروردگارا! تو نزديكى به من، تا با تو راز گويم؟ يا دورى تا به تو فرياد كنم؟ خدا عز و جل به او وحى كرد: اى موسى! من همنشين هر آن كسم كه مرا ياد كند، پس موسى عرض كرد: كيست در پناه تو روزى كه جز پناهت پناهى نيست. فرمود: آن كسانى كه مرا ياد مى‏كنند و من هم آنها را ياد مى‏كنم و در راه من با هم دوستى مى‏كنند و من هم آنها را دوست مى‏دارم، آنانند كه چون خواهم به مردم روى زمين بلا و بدى برسانم براى خاطر آنان از همه آنان دفاع مى‏كنم.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۵۵

و نيز آن حضرت عليه السّلام فرمود: در آن توراتى كه دست نخورده (و مانند اين توراة فعلى كه تحريف شده نيست) نوشته است كه موسى عليه السّلام از خداوند پرسشى كرده عرضكرد: پروردگارا آيا تو بمن نزديكى تا با تو آهسته راز گويم يا از من دورى تا فريادت كنم؟ خداى عز و جل باو وحى فرمود: اى موسى من همنشين آن كسم كه مرا ياد كند، موسى عرضكرد: كيست كه در پناه تو است روزى كه پناهى جز پناه تو نيست؟ فرمود: آنان كه مرا ياد كنند پس من نيز آنها را ياد كنم، و در راه من (يا بخاطر خشنودى من) با هم دوستى كنند، پس من نيز آنها را دوست دارم، اينهايند كه چون خواهم بأهل زمين بلا و بدى برسانم يادشان كنم و بخاطر آنها آن بدى را از اهل زمين دفع كنم.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۳۶۱

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از احمد بن محبوب، از عبداللَّه بن سنان، از ابوحمزه ثمالى، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «در توراتى كه تغيير و تبديلى در آن نشده، نوشته است كه موسى عليه السلام از پروردگارش سؤال نمود و عرض كرد كه: اى پروردگار من! آيا تو به من نزديكى كه با تو مناجات كنم و راز گويم، يا دورى كه تو را آواز دهم؟ پس خداى- تعالى- به سوى او وحى فرمود كه: اى موسى! من همنشين آنم كه مرا ياد كند. موسى عليه السلام عرض كرد: پس در روزى كه هيچ پرده‏اى نيست، مگر پرده تو، كى در پرده تو است؟ فرمود: كسانى كه مرا ياد مى‏كنند و من ايشان را ياد مى‏كنم، و در راه من با يكديگر دوستى مى‏نمايند و من ايشان را دوست مى‏دارم. پس اين گروه، آنانند كه چون خواهم كه بدى و ناخوشى را به اهل زمين برسانم، ايشان را ياد كنم و به واسطه ايشان، بدى را از اهل زمين دفع نمايم».