روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۶۸۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

علي بن ابراهيم عن ابيه عن عثمان بن عيسي عمن حدثه عن ابي عبد الله ع قال :

قُلْتُ آيَتَانِ فِي‏ كِتَابِ اَللَّهِ‏ عَزَّ وَ جَلَّ أَطْلُبُهُمَا فَلاَ أَجِدُهُمَا قَالَ وَ مَا هُمَا قُلْتُ قَوْلُ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ اُدْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ‏ فَنَدْعُوهُ وَ لاَ نَرَى إِجَابَةً قَالَ أَ فَتَرَى اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَخْلَفَ وَعْدَهُ قُلْتُ لاَ قَالَ فَمِمَّ ذَلِكَ قُلْتُ لاَ أَدْرِي قَالَ لَكِنِّي أُخْبِرُكَ مَنْ أَطَاعَ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فِيمَا أَمَرَهُ ثُمَّ دَعَاهُ مِنْ جِهَةِ اَلدُّعَاءِ أَجَابَهُ قُلْتُ وَ مَا جِهَةِ اَلدُّعَاءِ قَالَ تَبْدَأُ فَتَحْمَدُ اَللَّهَ وَ تَذْكُرُ نِعَمَهُ عِنْدَكَ ثُمَّ تَشْكُرُهُ ثُمَّ تُصَلِّي عَلَى‏ اَلنَّبِيِّ ص‏ ثُمَّ تَذْكُرُ ذُنُوبَكَ فَتُقِرُّ بِهَا ثُمَّ تَسْتَعِيذُ مِنْهَا فَهَذَا جِهَةُ اَلدُّعَاءِ ثُمَّ قَالَ وَ مَا اَلْآيَةُ اَلْأُخْرَى قُلْتُ قَوْلُ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مََا أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَيْ‏ءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ وَ هُوَ خَيْرُ اَلرََّازِقِينَ‏ وَ إِنِّي أُنْفِقُ وَ لاَ أَرَى خَلَفاً قَالَ أَ فَتَرَى اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَخْلَفَ وَعْدَهُ قُلْتُ لاَ قَالَ فَمِمَّ ذَلِكَ قُلْتُ لاَ أَدْرِي قَالَ لَوْ أَنَّ أَحَدَكُمُ اِكْتَسَبَ اَلْمَالَ مِنْ حِلِّهِ‏ وَ أَنْفَقَهُ فِي حِلِّهِ لَمْ يُنْفِقْ دِرْهَماً إِلاَّ أُخْلِفَ عَلَيْهِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۶۷

از عثمان بن عيسى، از كسى كه براى او باز گفته كه گويد: به امام صادق (ع) گفتم: دو آيه در قرآن خدا است عز و جل كه آنها را مى‏جوئيم و نمى‏يابيم، فرمود: آن دو كدامند؟ گفتم: قول خدا عز و جل (۶۰ سوره مؤمن): «مرا بخوانيد تا شما را اجابت كنم»، ما او را مى‏خوانيم و اجابتى دريافت نمى‏كنيم، فرمود: به نظر تو خداوند وعده خلافى مى‏كند؟ گفتم: نه، فرمود: پس اين از چه راه است؟ گفتم: نمى‏دانم، فرمود: ولى من به تو خبر مى‏دهم، هر كه خدا عز و جل را اطاعت كند در آنچه به او فرمان داده است و سپس او را از جهت دعا بخواند، خدا اجابت كند، گفتم: جهت دعا چيست؟ فرمود: راه دعا اين است كه خدا را سپاسگزارى و حمد كنى و نعمتى كه به تو داده است ياد آور شوى و سپس او را شكر گزارى و سپس صلوات فرستى بر محمد (ص) و آلش و سپس گناهان خود را ياد كنى و بدان‏ها اعتراف نمائى و سپس از آنها به خدا پناه برى، اين راه دعا است، سپس فرمود: آيه ديگر چيست؟ گفتم: قول خدا عز و جل (۳۹ سوره زمر): «و هر آنچه را از هر چه باشد خرج كنيد عوضش را مى‏دهد و او بهترين روزى دهنده‏ها است»، من خرج مى‏كنم و عوضش را نمى‏بينم، فرمود: به نظر تو خدا عز و جل خلف وعده مى‏كند؟ گفتم: نه، فرمود: پس اين از چيست؟ گفتم: نمى‏دانم، فرمود: اگر چنانچه هر يك از شماها مالى را از راه حلالش به دست آورد و آن را در راه حلالش خرج كند و هيچ درهمى (ريالى) خرج نكند جز آنكه به او عوض داده شود.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۴۰

عثمان بن عيسى از كسى كه براى او حديث كرده نقل كند كه بحضرت صادق عليه السّلام عرضكردم: دو آيه در كتاب خدا (قرآن) است كه آن دو را ميجويم و نمى‏يابم، فرمود: كدام است آن دو آيه؟ عرضكردم: گفتار خداى عز و جل: «مرا بخوانيد تا براى شما اجابت كنم» (سوره مؤمن آيه ۶۰) و ما او را ميخوانيم و اجابتى نمى‏بينيم؟ فرمود: آيا تو پندارى كه خداوند خلاف وعده خود كرده؟ عرضكردم: نه، فرمود: پس اين (باجابت نرسيدن دعاها) از چيست؟ عرضكردم: نميدانم، فرمود، ولى من تو را آگاه كنم: هر كه خداى عز و جل را در آنچه باو فرمان داده اطاعت كند سپس او را از جهت دعا بخواند او را اجابت كند، عرضكردم: جهت دعا چيست؟ فرمود: شروع ميكنى پس خدا را حمد و ستايش كنى، و نعمتهائى كه بتو داده است بزبان آرى، و سپس او را شكر كنى، سپس بر محمد (ص) صلوات فرستى، و سپس گناهان خود را ياد آور شوى و بدانها اعتراف كنى و از آنها بخدا پناه ببرى، اينست جهت (و راه) دعا. سپس فرمود: آيه ديگر كدام است؟ عرضكردم: گفتار خداى عز و جل: «و آنچه بدهيد از چيزى‏ پس خداوند عوضش را بدهد و اوست بهترين روزى دهندگان» (سوره سبأ آيه ۳۹) و من انفاق كنم (و بدهم ولى عوضى (براى آن) نبينم؟ فرمود: آيا پندارى كه خداى عز و جل خلاف وعده خود كند؟ عرضكردم: نه، فرمود: پس اين از چيست؟ عرضكردم: ندانم، فرمود: اگر هر آينه يكى از شماها مالى را از راه حلالش بدست آورد، و آن را در راه حلالش انفاق كند (و بدهد) هيچ درهمى از آن انفاق نكند جز اينكه بر آن عوض داده شود.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۳۳۹

على بن ابراهيم، از پدرش، از عثمان بن عيسى، از آنكه او را حديث كرده، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت: به آن حضرت عرض كردم كه: در كتاب خدا دو آيه هست كه آنها را طلب مى‏كنم و آنها را نمى‏يابم (يعنى اثر و مصداق آنها را نمى‏بينم). حضرت فرمود كه: «آن دو آيه چيست؟» عرض كردم: يكى قول خداى عز و جل: «ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ» «۱»؛ پس ما مكرّر او را مى‏خوانيم و دعا مى‏كنيم، و اجابتى نمى‏بينيم و اثر اجابت به ظهور نمى‏رسد. حضرت فرمود كه: «پس آيا خدا را چنان مى‏بينى كه وعده خود را خلف فرموده باشد؟» عرض كردم: نه. فرمود كه: «پس اين از چه ناشى شده است؟» عرض كردم كه: نمى‏دانم. فرمود: «ليكن من تو را خبر مى‏دهم. هر كه خداى عز و جل را اطاعت كند در آن‏چه او را امر فرموده، بعد از آن او را بخواند از جهت و راه دعا، خدا او را اجابت فرمايد». عرض كردم كه: جهت دعا چيست؟ فرمود كه: «ابتدا مى‏كنى و خدا را حمد مى‏نمايى، و نعمت‏هاى او را به خاطر مى‏آورى (و نازهاى او را كه در نزد تو هست ياد مى‏كنى)، پس او را شكر مى‏كنى. بعد از آن، بر پيغمبر صلى الله عليه و آله صلوات مى‏فرستى، و گناهان خود را به خاطر مى‏آورى و به آنها اقرار و اعتراف مى‏كنى، و از آنها استغفار و طلب آمرزش مى‏نمايى. پس اين جهت دعا است كه دعا با آن رد نمى‏شود و مستجاب مى‏گردد». و بعد از آن فرمود كه: «آيه ديگر كدام است؟» عرض كردم كه: قول خداى- تعالى-: «وَ ما أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَيْ‏ءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ وَ هُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ» «۱»؛ يعنى: «و آن‏چه نفقه و خرج مى‏كنيد از چيزى، پس او عوض مى‏دهد آن را. و او بهترين روزى‏دهندگان است». و به درستى كه من انفاق مى‏كنم و خلف و عوضى را نمى‏بينم. فرمود كه: «پس آيا خدا را چنان مى‏بينى كه وعده خود را خلف فرموده باشد؟» عرض كردم: نه. فرمود كه: «پس اين از چه ناشى شده است؟» عرض كردم كه: نمى‏دانم. فرمود كه: «اگر آنكه يكى از شما مال را از راه حلال آن كسب كند، و آن را در وجه حلالش صرف كند، درهمى را انفاق نكند، مگر آنكه عوض به او داده شود».