روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۶۶۹

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

ابن ابي عمير عن جميل بن دراج و درست عن محمد بن مروان قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :

مَا مِنْ شَيْ‏ءٍ إِلاَّ وَ لَهُ كَيْلٌ وَ وَزْنٌ إِلاَّ اَلدُّمُوعُ فَإِنَّ اَلْقَطْرَةَ مِنْهَا تُطْفِئُ بِحَاراً مِنَ اَلنَّارِ فَإِذَا اِغْرَوْرَقَتِ اَلْعَيْنُ بِمَائِهَا لَمْ يَرْهَقْ وَجْهَهُ‏ قَتَرٌ وَ لاََ ذِلَّةٌ فَإِذَا فَاضَتْ حَرَّمَهُ اَللَّهُ عَلَى اَلنَّارِ وَ لَوْ أَنَّ بَاكِياً بَكَى فِي أُمَّةٍ لَرُحِمُوا

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۵۷

از محمد بن مروان، گويد: شنيدم امام صادق (ع) مى‏فرمود: هيچ چيزى نيست مگر آنكه پيمانه و وزنى دارد جز اشكها، زيرا يك قطره از آنها درياهائى از آتش را خاموش مى‏كند، و چون چشم به آب خود اندر شود چهره او را هيچ تيرگى و خوارى برنگيرد و چون روان گردد، خدا آن را بر آتش حرام كند و اگر يكى باشد كه در امتى بگريد (از ترس خدا) به همه رحم شود.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۳۴

حضرت صادق عليه السلام فرمود: هيچ چيزى نيست جز اينكه پيمانه و وزنى دارد جز گريه كه يك قطره‏اش درياهائى از آتش را خاموش سازد، و چون چشم باشك خود پر شود (و اشك در آن حلقه بزند) آن چهره پريشانى و خوارى نبيند، و چون اشك بريزد خدا آن را بر آتش دوزخ حرام كند، و اگر هر آينه در ميان يك امت يك نفر گريان باشد همه آنها مورد ترحم قرار گيرند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۳۳۱

ابن‏ابى‏عمير، از جميل بن درّاج و درست، از محمد بن مروان روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى‏فرمود: «هيچ چيز نيست، مگر اينكه آن را كيل و وزنى هست، مگر اشك‏هاى چشم. پس به درستى كه يك چكيده‏اى از آن، درياهايى از آتش را فرو مى‏نشاند و خاموش مى‏گرداند. پس چون چشم پر شود از آب خويش و آن را بريزد، غبار سياه و نشانه اندوه و خوارى و رسوايى روى صاحب آن را فرو نپوشد (يعنى آثار اندوه و ذلّت بر او هويدا نگردد) پس چون چشم سرريز شود و آب از اطراف آن بريزد، خدا آن روى را بر آتش دوزخ حرام گرداند. و اگر آنكه يك گريه‏كننده‏اى در ميانه گروهى بگريد، همه آن گروه رحمت شوند» (كه خدا بر همه ايشان رحم فرمايد).