روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۱۲۵

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن محمد بن عيسي عن يونس عن عبد الرحمن بن الحجاج قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ اَلرَّجُلُ يَعْمَلُ اَلْعَمَلَ وَ هُوَ خَائِفٌ مُشْفِقٌ ثُمَّ يَعْمَلُ شَيْئاً مِنَ اَلْبِرِّ فَيَدْخُلُهُ شِبْهُ اَلْعُجْبِ بِهِ فَقَالَ هُوَ فِي حَالِهِ اَلْأُولَى وَ هُوَ خَائِفٌ أَحْسَنُ حَالاً مِنْهُ فِي حَالِ عُجْبِهِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۲۲۷

از عبد الرحمن بن حجّاج، گويد: به امام صادق (ع) گفتم: مردى كارى مى‏كند و از آن ترسان و نگران است و سپس‏ كارِ خيرى مى‏كند و شبه عُجب و خودبينى او را مى‏گيرد. فرمود: حال نخستِ او كه حال خوف است بهتر است از حال عُجب او.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۴۲۸

عبد الرحمن بن حجاج گويد: بامام صادق عليه السّلام عرضكردم: مردى عملى (گناهى) مى‏كند و از آن ترسان و هراسان مى‏شود، سپس كار نيكى ميكند و او را شبه عجبى ميگيرد (و بكار نيكش ميبالد). ۲ امام فرمود: او در حالت اولش با ترس بهتر است از حالت عجب و خود بينش.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۷۴۳

على بن ابراهيم، از محمد بن عيسى، از يونس، از عبد الرحمان بن حجّاج روايت كرده است كه گفت: به خدمت امام جعفر صادق عليه السلام عرض كردم كه: مردى عملى مى‏كند و او بسيار ترسان است. بعد از آن، چيزى از كار نيك را به عمل مى‏آورد، و گويا عجب به آن، در او داخل مى‏شود. و فرمود كه: «آن كس، در حالت اوّلش كه ترسان است، حالش بهتر است از حالى كه در حال عجب خويش دارد».