روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۰۰۲: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
جز (Move page script صفحهٔ الکافی جلد ۲ ش ۱۰۰۲ را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۰۰۲ منتقل کرد) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۰۱:۲۷
آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر
علي بن ابراهيم عن محمد بن عيسي عن يونس عن داود قال :
الکافی جلد ۲ ش ۱۰۰۱ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۱۰۰۳ | |||||||||||||
|
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۱۵۱
از داود، گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم از گفته رسول خدا (ص) هر گاه مرد زنا كند، روح ايمان از او برود، گويد: فرمود: آن مانند قول خدا عز و جل است [ (۲۶۸ سوره بقره): «آهنگ بد را نكنيد براى آنكه از آن در راه خدا خرج كنيد» سپس فرمود: جز اين از آن روشنتر است، آن گفته خدا عزّ و جلّ است] «و تأييد كند آنها را به روحى از خود» آن است كه از او جدا شود.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۸۷
داود گويد: از امام صادق عليه السّلام در باره قول رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله: «چون مرد زنا كند روح ايمان از او جدا شود» پرسيدم، فرمود: آن مانند قول خداى عز و جل است: [در آنچه انفاق ميكنيد قصد بد و پست آن را نكنيد ۲۶۸ سوره ۲» سپس فرمود: آيه ديگر روشنتر از اينست و آن قول خداى عز و جل است:] «و آنها را بروحى از خود تقويت فرمود» اين روحست كه از او جدا شود.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۶۷۹
على بن ابراهيم، از محمد بن عيسى، از يونس، از داود روايت كرده است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام را سؤال كردم از قول رسول خدا صلى الله عليه و آله كه: «چون مردى زنا كند، روح ايمان از او مفارقت نمايد». راوى مىگويد كه: فرمود: «آنچه رسول فرموده، مانندقول خداى عز و جل است كه فرموده: «وَ لا تَيَمَّمُوا الْخَبِيثَ مِنْهُ تُنْفِقُونَ» «۱»؛ يعنى: و قصد مكنيد آنچه را كه فاسد و ناخوش و بد باشد، كه از آن نفقه كنيد» «۲». راوى مىگويد كه: بعد از آن فرمود كه: «غير اين از اين ظاهرتر است (يعنى چيزى ديگر هست كه دلالتش بر اين مطلب، از آنچه مذكور شد، بيشتر باشد)، و آن قول خداى- تعالى- است كه فرمود: «وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ» «۳»، همان روح است كه از او مفارقت مىكند». __________________________________________________
(۱). بقره، ۲۶۷. (۲). و وجه مشابهت آيه و حديث رسول به يكديگر، چنان كه بعضى گفتهاند، آن است كه: ايمان زناكننده ناتمام است، نه آنكه بالمرّه معدوم است و هيچ نيست، چنان كه نفقه كردن از آنچه ناخوش و بد باشد ناتمام است، نه آنكه اصلًا انفاق نيست. (مترجم) (۳). مجادله، ۲۲.