روایت:الکافی جلد ۱ ش ۹۰۵

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

عده من اصحابنا عن سعد بن عبد الله عن احمد بن الحسن عن عمر بن يزيد عن الحسن بن الربيع الهمداني قال حدثنا محمد بن اسحاق عن اسيد بن ثعلبه عن ام هاني قالت :

لَقِيتُ‏ أَبَا جَعْفَرٍ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ ع‏ فَسَأَلْتُهُ عَنْ هَذِهِ اَلْآيَةِ فَلاََ أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ `اَلْجَوََارِ اَلْكُنَّسِ‏ قَالَ اَلْخُنَّسُ إِمَامٌ يَخْنِسُ فِي زَمَانِهِ عِنْدَ اِنْقِطَاعٍ مِنْ عِلْمِهِ عِنْدَ اَلنَّاسِ‏ سَنَةَ سِتِّينَ وَ مِائَتَيْنِ‏ ثُمَّ يَبْدُو كَالشِّهَابِ اَلْوَاقِدِ فِي ظُلْمَةِ اَللَّيْلِ فَإِنْ أَدْرَكْتِ ذَلِكِ قَرَّتْ عَيْنُكِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۵۷۹

در اين وقت امام باقر (ع) در جواب ام هانئ فرموده است: «خنّس» امامى است كه در زمان خود نهان گردد و مردم دسترسى به او ندارند در سال ۲۶۰، و سپس چون شهاب ثاقب در شب تار عيان شود اگر به زمانش برسى چشمت روشن شود.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۱۴۲

ام هانى گويد: ابا جعفر محمد بن على عليه السلام را ملاقات كردم و راجع بآيه «۱۵ و ۱۶ سوره ۸۱» از آن حضرت سؤال كردم، فرمود: خنس (ستارگان غروب‏كننده) امامى است كه در زمان خود هنگامى كه مردم از وجود او خبر ندارند [برخى از علمش از مردم گرفته شود] پنهان مى‏شود، در سال ۲۶۰ سپس مانند شعله درخشان در شب تار ظاهر مى‏شود، اگر آن زمان را درك كنى چشمت روشن شود.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۱۸۳

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از سعد بن عبداللَّه، از احمد بن حسين بن عمر بن يزيد، از حسن بن ربيع همدانى كه گفت: حديث كرد ما را محمد بن اسحاق، از اسيد بن ثعلبه، از امّ هانى كه گفت: ابوجعفر محمد بن على عليه السلام را ملاقات نمودم و او را از اين آيه سؤال كردم: «فَلا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ* الْجَوارِ الْكُنَّسِ». فرمود كه: «خُنّس، امامى‏ است كه غائب مى‏شود در زمان خويش. نزد انقطاع معلوميّت او در نزد مردمان در سال دويست و شصت، بعد از آن ظاهر مى‏شود، چون شعله آتش زبانه‏دار كه فروزان باشد در تاريكى شب. پس اگر او را دريابى، چشمت روشن شود».