روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۱۵۳

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن ابن محبوب عن الحسين بن نعيم الصحاف قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ قَوْلِهِ‏ فَمِنْكُمْ كََافِرٌ وَ مِنْكُمْ مُؤْمِنٌ‏ فَقَالَ عَرَفَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِيمَانَهُمْ بِمُوَالاَتِنَا وَ كُفْرَهُمْ بِهَا يَوْمَ أَخَذَ عَلَيْهِمُ اَلْمِيثَاقَ وَ هُمْ ذَرٌّ فِي صُلْبِ‏ آدَمَ‏ وَ سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ أَطِيعُوا اَللََّهَ وَ أَطِيعُوا اَلرَّسُولَ‏ فَإِنْ تَوَلَّيْتُمْ‏ فَإِنَّمََا عَلى‏ََ رَسُولِنَا اَلْبَلاََغُ اَلْمُبِينُ‏ فَقَالَ أَمَا وَ اَللَّهِ‏ مَا هَلَكَ مَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ وَ مَا هَلَكَ مَنْ هَلَكَ حَتَّى يَقُومَ‏ قَائِمُنَا ع‏ إِلاَّ فِي تَرْكِ وَلاَيَتِنَا وَ جُحُودِ حَقِّنَا وَ مَا خَرَجَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ مِنَ اَلدُّنْيَا حَتَّى أَلْزَمَ رِقَابَ هَذِهِ اَلْأُمَّةِ حَقَّنَا وَ اَللََّهُ يَهْدِي مَنْ يَشََاءُ إِلى‏ََ صِرََاطٍ مُسْتَقِيمٍ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۲۰۷

از حسين بن نعيم صحاف گويد: پرسيدم از امام صادق (ع) از تفسير قول خدا (۲ سوره تغابن): «برخى از شما كافر باشند و برخى از شما مؤمن باشند» فرمود: خدا ايمان آنها را به موالات و دوستى ما شناخت و كفر آنها را با آن هم سنجيد، روزى كه از آنها پيمان گرفت و آنها ذره‏اى بودند در پشت آدم و از آن حضرت پرسيدم از تفسير قول خدا عز و جل (۱۲ سوره تغابن): «فرمان بريد خدا را و فرمان بريد رسول خدا را، اگر رو گردانيد پس همانا آنچه به عهده رسول ما است ابلاغ هويدا است». در پاسخ فرمود: هلا، به خدا كسانى كه پيش از شما بودند هلاك نشدند و هيچ هالكى به هلاكت نرسيده پيش از قيام قائم ما (ع) جز براى ترك ولايت ما و انكار حق او، رسول خدا (ص) از اين دنيا بيرون نرفت تا حق ما را به گردن اين مردم بار كرد و ثابت نمود و خدا هر كه را خواهد به راه راست رهنمايد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۳۰۰

نعيم صحاف گويد: از امام صادق عليه السلام آيه: «بعضى از شما كافر و بعضى مؤمنند- ۲ سوره ۶۴-» را پرسيدم. فرمود: خداى عز و جل ايمان و كفر مردم را با ولايت ما شناخت، روزى كه از ايشان پيمان گرفت و آنها بصورت مور در صلب آدم عليه السلام بودند، و نيز از آن حضرت اين قول خداى عز و جل را پرسيدم! «خدا را اطاعت كنيد و پيغمبر را اطاعت كنيد، و اگر روى بگردانيد، بر رسول ما تنها ابلاغ نمايانست- ۲- سوره ۶۴-» فرمود: هان بخدا سوگند، پيشينيان شما هلاك نشدند و هيچ كس هم تا زمان قيام قائم ما عليه السلام هلاك نشود، جز بسبب ترك نمودن ولايت ما و انكار حق ما، و رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله از دنيا نرفت، تا حق ما را بگردن اين امت ثابت و لازم ساخت، و خدا هر كه را بخواهد براه راست هدايت كند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۴۵۹

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از ابن محبوب، از حسين بن نُعيم صحّاف روايت كرده است كه گفت: سؤال كردم از امام جعفر صادق عليه السلام از قول خدا: «هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ فَمِنْكُمْ كافِرٌ وَ مِنْكُمْ مُؤْمِنٌ» «۱»، فرمود كه: «خداى عزّوجلّ ايمان ايشان را به موالات و دوستى كردن با ما، و كفر ايشان را، به آن، شناخت، در روزى كه بر ايشان عهد و پيمان گرفت و ايشان چون مورچگان ريزه (يا ذرّات هوا) بودند در صلب آدم عليه السلام» (و همين حديث در اول باب گذشت، وليكن آنچه در اينجاست، أصحّ و أحسن است به واسطه دو تقديم و تأخير: يكى در آيه و يكى در آخر حديث). و حسين راوى مى‏گويد: و نيز از آن حضرت سؤال كردم از قول خدا: «وَ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّيْتُمْ فَإِنَّما عَلى‏ رَسُولِنَا الْبَلاغُ الْمُبِينُ» «۲». (و در صدر آيه واو نيز مذكور است، و ترجمه آن اين است كه: «و فرمان‏بردارى كنيد خدا را و فرمان بريد رسول را (كه محمد است)، پس اگر روى بگردانيد از اطاعت رسول، پس جز اين نيست كه بر فرستاده ما رسانيدنى است هويدا و آشكارا». و حضرت فرمود: «به خدا سوگند، كه هلاك نشد هر كه پيش از شما بوده و هلاك نمى‏شود هر كه هلاك مى‏شود، تا قائم ما عليه السلام قيام كند، مگر در باب ترك ولايت ما، و به سبب آن و انكار حق. و رسول خدا صلى الله عليه و آله از دنيا بيرون نرفت، تا آن‏كه حق ما را بر گردن‏هاى اين امّت گذاشت و لازم ساخت. «وَ اللَّهُ يَهْدِي مَنْ يَشاءُ إِلى‏ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ» «۳»»، يعنى: «و خدا راه مى‏نمايد هركه را خواهد به سوى راه راست». __________________________________________________

(۱). تغابن، ۲.
(۲). تغابن، ۱۲.
(۳). بقره، ۲۱۳.