روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۰۸۳

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن ابن محبوب عن الحسين بن نعيم الصحاف قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ فَمِنْكُمْ كََافِرٌ وَ مِنْكُمْ مُؤْمِنٌ‏ فَقَالَ عَرَفَ اَللَّهُ إِيمَانَهُمْ بِوَلاَيَتِنَا وَ كُفْرَهُمْ بِهَا يَوْمَ أَخَذَ عَلَيْهِمُ اَلْمِيثَاقَ فِي صُلْبِ‏ آدَمَ ع‏ وَ هُمْ ذَرٌّ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۱۶۹

حسين بن نعيم صحاف گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم از قول خدا عز و جل (آيه در سوره تغابن چنين است كه: هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ فَمِنْكُمْ كافِرٌ وَ مِنْكُمْ مُؤْمِنٌ الآية) «برخى شما مؤمن باشيد و برخى كافر» فرمود: خدا ايمان آنها را به ولايت و دوستى و كفر آنها را هم به محك ولايت ما شناخته است از روزى كه ميثاق از آنها بر گرفت و آنها ذره‏اى بودند در پشت آدم ابو البشر.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۲۷۸

حسن بن نعيم صحاف گويد: از امام صادق عليه السلام راجع بقول خداى عز و جل «برخى از شما مؤمن و برخى كافرند- ۲ سوره ۶۴-» پرسيدم، فرمود: روزى كه مردم بصورت مور در صلب آدم عليه السلام بودند، خدا ايمان و كفر آنها را با ولايت ما شناخت (پس ولايت ما را در هر كس ديد مؤمنش دانست و در آنكه نديد كافرش شناخت).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۴۱۳

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از ابن محبوب، از حسين بن نُعيم صحّاف، روايت كرده است كه گفت: سؤال كردم از امام جعفر صادق عليه السلام از قول خدا: «فَمِنْكُمْ كافِرٌ وَ مِنْكُمْ مُؤْمِنٌ» «۲» (كافر در قرآن، پيش از مؤمن است. «۳» پس، يا اشتباه از راوى است، و مؤيد اين حديث است كه بعد از اين مى‏آيد، يا مضمون آيه مراد است، نه لفظ آن. و بعضى گفته‏اند كه اصل، آن است كه مؤمن بر كافر مقدم باشد؛ چنانچه در اين حديث واقع شده، ليكن مانع از وقوع آن در قرآن بر اين نظم، آن است كه اگر مؤمن را مقدّم مى‏داشت، لازم مى‏آمد كه لفظ، كافر مقارن لفظ جلاله واقع شود؛ زيرا كه در قرآن بعد از آنچه مذكور شد، مذكور است كه:

«وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ». و چون اين مانع در حديث برطرف شد، لفظ مؤمن را مقدم داشت؛ چنانچه اصل است. و من مى‏گويم كه: اگر مقصود اين قائل، بيان وجه تقديم و تأخير است به ابقاى اين لفظ بر قرآنيّت، غلط است و اگر مراد، بيان وجه آن است بعد از ادا كردن مضمون آيه و اختيار اين نظم و ترتيب، وجه وجيهى است؛ اگر تقديم كافر، به جهت كثرت و غلبه ايشان‏

__________________________________________________ (۲). تغابن، ۲. (۳). اين نظر مترجم-/ رحمه اللَّه-/ بر اساس نسخه موجود پيش وى بوده و بر اساس اين نسخه، آيه، مطابق با قرآن است.

نباشد). و ترجمه آيه اين است كه: «اوست آن خدايى كه شما را آفريده، پس بعضى از شما كافرند و بعضى مؤمن». و حضرت فرمود كه: «خدا ايمان ايشان را به ولايت ما و كفر ايشان را به آن شناسانيد (يعنى: قبول كردن و قبول نكردن آن را نشانه ايمان و كفر ايشان قرار داد. و مى‏تواند كه معنى اين باشد كه خدا ايمان و كفر خلق را به ولايت ما شناخت) در روزى كه بر ايشان عهد و پيمان گرفت در صلب آدم و ايشان چون مورچگان ريزه» (يا ذرّات هوا بودند).