روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۰۱۲

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن الحسين بن سعيد عن حماد بن عيسي عن الحسين بن المختار عن زيد الشحام عن ابي عبد الله ع قال :

قُلْتُ لَهُ إِنَّ عِنْدَنَا رَجُلاً يُقَالُ لَهُ‏ كُلَيْبٌ‏ فَلاَ يَجِي‏ءُ عَنْكُمْ شَيْ‏ءٌ إِلاَّ قَالَ أَنَا أُسَلِّمُ فَسَمَّيْنَاهُ‏ كُلَيْبَ تَسْلِيمٍ‏ قَالَ فَتَرَحَّمَ عَلَيْهِ‏ ثُمَّ قَالَ أَ تَدْرُونَ مَا اَلتَّسْلِيمُ فَسَكَتْنَا فَقَالَ هُوَ وَ اَللَّهِ اَلْإِخْبَاتُ قَوْلُ اَللَّهِ‏ عَزَّ وَ جَلَّ اَلَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا اَلصََّالِحََاتِ وَ أَخْبَتُوا إِلى‏ََ رَبِّهِمْ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۹۳

زيد شحام گويد: به امام صادق (ع) گفتم: در نزد ما مردى است به نام كُلَيب، هيچ دستورى از شما نرسد جز آنكه گويد: من پذيرايم و ما او را (كليب پذيرا) نام نهاديم، گويد: آن حضرت به او رحمت فرستاد و سپس فرمود: ميدانيد، تسليم چيست؟ ما خموش مانديم و خود او فرمود: به خدا آن دل دادن است، قول خدا عز و جل است (۲۳ سوره هود): «آن كسانى كه گرويدند و كار خوب كردند و دل نهادند به آستان پروردگارشان».

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۲۳۶

زيد شحام گويد: بامام صادق عليه السلام عرضكردم: در نزد ما مردى است كه نامش كليب است او هر دستورى كه از شما مى‏رسد، مى‏گويد من تسليمم، از اين رو ما او را كليب تسليم ناميده‏ايم، حضرت باو رحمت فرستاد و سپس فرمود: مى‏دانيد تسليم چيست؟ ما سكوت كرديم. خودش فرمود: بخدا تسليم فروتنى است، خداى عز و جل فرمايد: «كسانى كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته كردند و در برابر پروردگارشان فروتنى نمودند- ۲۳ سوره ۱۱-».

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۳۴۷

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از حسين بن سعيد، از حمّاد بن عيسى، از حسين بن مختار، از زيد شَحّام، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت: به خدمت آن حضرت عرض كردم كه: در نزد ما مردى است كه او را كُلَيْب مى‏گويند و چيزى از شما وارد نمى‏شود، مگر آن‏كه مى‏گويد كه: من اين را مُسَلّم و قبول دارم. پس ما او را نسبت به تسليم داديم و او را كُليب تسليم نام كرده‏ايم. زيد مى‏گويد كه: حضرت فرمود: «خدا او را رحمت كند». بعد از آن فرمود كه: «آيا مى‏دانيد كه تسليم چيست؟» ما همه ساكت شديم. فرمود: «به خدا سوگند، كه تسليم، خشوع و فروتنى كردن است. خداى عزّوجلّ فرموده يا فرموده او است كه: «الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ أَخْبَتُوا إِلى‏ رَبِّهِمْ» «۱»». __________________________________________________

(۱). هود، ۲۳. و در صدر آيه، لفظ انَّ موجود است، يعنى: به درستى كه آنان ايمان آوردند و كارهاى شايسته كردند و آرام گرفتند به ذكر پروردگار خويش و خشوع و خضوع نمودند براى خدا، آن گروه ملازمان بهشت‏اند كه ايشان هميشه در آن خواهند بود. (مترجم)