السجدة ٧: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=آنکو نکو کرد هر چیزی آفرینش آن را و آغاز کرد آفرینش انسان را از گل | |-|معزی=آنکو نکو کرد هر چیزی آفرینش آن را و آغاز کرد آفرینش انسان را از گل | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره السجدة | نزول = | {{آيه | سوره = سوره السجدة | نزول = [[نازل شده در سال::7|٧ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::7|٧]] | قبلی = السجدة ٦ | بعدی = السجدة ٨ | کلمه = [[تعداد کلمات::11|١١]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«أَحْسَنَ»: زیبا و آراسته و پیراسته کرد. یعنی کاخ عظیم خلقت را بر «نظام احسن» آفریده است و کاملتر و زیباتر از آن تصوّر نمیشود. به گونهای که میان همه موجودات پیوند و هماهنگی است و به هر کدام آنچه را به زبان حال خواسته است عطاء فرموده است (نگا: طه / ). «طِینٍ»: گِل. یعنی مخلوق برجسته انسان نام را از موجود ساده و کم ارزش گِل آفریده است و او را گُل سرسبد جهان خلقت کرده است و شاعر در این باره چه نیکو سروده است: دهندهای که به گُل نَکهت و به گِل جان داد | «أَحْسَنَ»: زیبا و آراسته و پیراسته کرد. یعنی کاخ عظیم خلقت را بر «نظام احسن» آفریده است و کاملتر و زیباتر از آن تصوّر نمیشود. به گونهای که میان همه موجودات پیوند و هماهنگی است و به هر کدام آنچه را به زبان حال خواسته است عطاء فرموده است (نگا: طه / ). «طِینٍ»: گِل. یعنی مخلوق برجسته انسان نام را از موجود ساده و کم ارزش گِل آفریده است و او را گُل سرسبد جهان خلقت کرده است و شاعر در این باره چه نیکو سروده است: دهندهای که به گُل نَکهت و به گِل جان داد |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۱۳
ترجمه
السجدة ٦ | آیه ٧ | السجدة ٨ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«أَحْسَنَ»: زیبا و آراسته و پیراسته کرد. یعنی کاخ عظیم خلقت را بر «نظام احسن» آفریده است و کاملتر و زیباتر از آن تصوّر نمیشود. به گونهای که میان همه موجودات پیوند و هماهنگی است و به هر کدام آنچه را به زبان حال خواسته است عطاء فرموده است (نگا: طه / ). «طِینٍ»: گِل. یعنی مخلوق برجسته انسان نام را از موجود ساده و کم ارزش گِل آفریده است و او را گُل سرسبد جهان خلقت کرده است و شاعر در این باره چه نیکو سروده است: دهندهای که به گُل نَکهت و به گِل جان داد
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
تفسیر
- آيات ۱ - ۱۴، سوره سجده
- اجمال مطالبى كه سوره مباركه سجده متضمن است
- مقصود از قومى كه پيش ز پيامبر اسلام (صلى الله عليه و اله و سلم )، پيامبر بهسويشان فرستاده نشده بود (ما اتيهم ن نذير من قبلك )
- استواء خداوند بر عرش كنيه از مقام تدبير موجودات بعد از خلقت آنها است
- تحليل معناى شعاعت و اينكه جز خداوند ولى و شفيعى نيست
- معناى ديگرى كه مفسرين براى جمله : ((ما لكم من دونه من ولى و لا شفيع ))قائل شده ند و براى آن توجيهاتى كرده اند
- توضيح مفاد آيه : ((يدبر الامر من السماء الى االارض ثم يعرج اليه فى يوم كانمقداره الف سنة مما تعدون ))
- اشاره به حقيقت حسن و بيان اينكه خلقت و حسن متلازمند (احسنكل شى ء خلقه ) و زشتى و بدى ذاتى مخلوقات نيست
- مراد از انسان در جمله : ((و بدء خلق الانسان من طين ))
- سخن كفار در مقام استعباد معاد، و جواب به آن
- بيان اينكه مرگ انسان نابودى انسان نابودى او نيست با توضيحى راجه به تجرد نفس
- جلوه اى از حال مشركين در روز قيامت
- اشاره به قضاى الهى در امر هدايت و ضلالت انسانها
- بحث روايتى (رواياتى درباره توفى ملك السموات و...)
- گفتارى پيرامون پيدايش انسان نخستين
- نظريان و فرضيات مختلف در اين باره ، از آن جمله فرضيه تطور انواع
- بيان عدم دلالت آياتى كه احيانا براى تاءييد فرضيه تطور بدانها استشهاد شده استبر صحت اين فرضيه
نکات آیه
۱ - خداوند، همه آفریده هاى خود را، به صورتى نیکو و شایسته پدید آورده است. (اللّه ... الذى أحسن کلّ شىء خلقه)
۲ - آفرینش موجودات به صورتى نیکو و شایسته، نشانه تدبیر و علم الهى است. (یدبّر الأمر ... علم ... الذى أحسن کلّ شىء خلقه)
۳ - زیبا و نیکو آفریده شدن پدیده ها، از جمله آیات الهى است. (اللّه الذى ... الذى أحسن کلّ شىء خلقه)
۴ - کاستى ها و زشتى هاى پدیده هاى زشت و ناقص، ربطى به آفرینش خداوند ندارد. (أحسن کلّ شىء خلقه)
۵ - آغاز آفرینش انسان (آدم)، از گِل است. (و بدأ خلق الإنسن من طین)
۶ - آدم(ع)، از گِل آفریده شده است. (و بدأ خلق الإنسن من طین) با توجه به آیات قرآن و واقعیت تاریخى، مراد از «الإنسان» در آیه، آدم است.
۷ - خلقت موجودى شگفت مانند انسان از گِلى بى شکل و فاقد حیات، نمود آفرینش نیکوى خدا است. (أحسن کلّ شىء خلقه و بدأ خلق الإنسن من طین)
۸ - آفرینش انسان از گِل، نشانه علم و تدبیر خدا است. (یدبّر الأمر ... علم الغیب و الشهدة ... و بدأ خلق الإنسن من طین)
۹ - انسان، در میان سایر موجودات جهان، موجودى ممتاز است. (أحسن کلّ شىء خلقه و بدأ خلق الإنسن من طین) ذکر انسان، به تنهایى از میان پدیده هاى عالم (کلّ شىء) احتمال دارد به جهت نکته یاد شده باشد.
۱۰ - قبل از انسان ها، پدیده هاى دیگرى چون گِل (آب و خاک) آفریده شده بودند. (و بدأ خلق الإنسن من طین)
موضوعات مرتبط
- آب: خلقت آب ۱۰
- آدم(ع): آدم(ع) از گل ۶; عنصر خلقت آدم(ع) ۶
- آیات خدا :۳
- انسان: انسان از گل ۵، ۷، ۸; عنصر خلقت انسان ۵، ۷، ۸; فضایل انسان ۹; موجودات قبل از انسان ۱۰
- خاک: خلقت خاک ۱۰
- خدا: خالقیت خدا ۱، ۴، ۷; نشانه هاى تدبیر خدا ۲، ۸; نشانه هاى علم خدا ۲، ۸
- موجودات: حسن خلقت موجودات ۱، ۲، ۳، ۷; منشأ نقص موجودات ۴