الشعراء ٨١: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=و آنکه بمیراندم سپس زنده سازدم | |-|معزی=و آنکه بمیراندم سپس زنده سازدم | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره الشعراء | نزول = | {{آيه | سوره = سوره الشعراء | نزول = [[نازل شده در سال::3|٣ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::81|٨١]] | قبلی = الشعراء ٨٠ | بعدی = الشعراء ٨٢ | کلمه = [[تعداد کلمات::5|٥]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«یُحْیِینِ»: مرا زنده می‌کند. اشاره به این است که حیات‌بخش و میراننده و دوباره زنده کننده خدا است. | «یُحْیِینِ»: مرا زنده می‌کند. اشاره به این است که حیات‌بخش و میراننده و دوباره زنده کننده خدا است. | ||
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۰۹
ترجمه
| الشعراء ٨٠ | آیه ٨١ | الشعراء ٨٢ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«یُحْیِینِ»: مرا زنده می‌کند. اشاره به این است که حیات‌بخش و میراننده و دوباره زنده کننده خدا است.
تفسیر
- آيات ۶۹ - ۱۰۴، سوره شعرا
- سؤ ال و جواب و مهاجه ابراهيم عليه السّلام با پدر و قوم خود درباره پرستش بتها
- توضيحى در باره حقيقت بت پرستى و اينكه بت بصورت قبله اى براى عبادت خداىسبحان نبوده است
- اعتراض ابراهيم عليه السّلام بر بت پرستى قوم خود
- ابراهيم عليه السّلام رب العالمين را با وصف خلق و هدايت (تدبير) معرفى و توصيف مىكند (الذى خلقنى فهو يهدين ...)
- اشاره ابراهيم عليه السّلام به نعمتهاى مادى خداوند
- وجه اينكه ابراهيم عليه السّلام فرمود به مغفرت خدا طمع دارم ، و مراد از خطيئه اى كهبه خود نسبت دارد
- مقصود از ((حكم )) و الحاق به صالحين كه ابراهيم عليه السّلام (از پروردگار خودتقاضا كرد (رب هب لى حكما والحقتى بالصالحين )
- مراد از ((لسان صدق در آخرين )) در دعاى ابراهيم عليه السّلام : ((واجعل لى لسان صدق فى الاخرين ))
- بيان اينكه سود نداشتن مال و فرزندان در قيامت نتيجه انحلال اجتماع مدنى و بطلان اسباب اعتبارى در آن روز است
- وجوه مختلف در باره مفاد و نوع استثناء ((الا من اتى اللّه بقلب سليم )) در آيه : يوم لاينفع ...))
- فرجام بد مشركان و جنود ابليس در قيامت
- بحث روايتى (رواياتى درباره ((لسان صدوق فى الاخرين ))، استغفار ابراهيم عليهالسّلام براى پدر، قلب سليم ، شفاعت و...)
- دو روايت در ذيل ((و اغفر لابى )) و تصويرحال فرزند مؤ من و پدر مشرك در قيامت
- بيزارى مجرمين در روز قيامت از يكديگر
- دو روايت در ذيل ((فما لنا من شافئين ...)) و نااميدى كافران از شفاعت روز جزا
- آيات ۶۹ - ۱۰۴، سوره شعرا
- سؤ ال و جواب و مهاجه ابراهيم عليه السّلام با پدر و قوم خود درباره پرستش بتها
- توضيحى در باره حقيقت بت پرستى و اينكه بت بصورت قبله اى براى عبادت خداىسبحان نبوده است
- اعتراض ابراهيم عليه السّلام بر بت پرستى قوم خود
- ابراهيم عليه السّلام رب العالمين را با وصف خلق و هدايت (تدبير) معرفى و توصيف مىكند (الذى خلقنى فهو يهدين ...)
- اشاره ابراهيم عليه السّلام به نعمتهاى مادى خداوند
- وجه اينكه ابراهيم عليه السّلام فرمود به مغفرت خدا طمع دارم ، و مراد از خطيئه اى كهبه خود نسبت دارد
- مقصود از ((حكم )) و الحاق به صالحين كه ابراهيم عليه السّلام (از پروردگار خودتقاضا كرد (رب هب لى حكما والحقتى بالصالحين )
- مراد از ((لسان صدق در آخرين )) در دعاى ابراهيم عليه السّلام : ((واجعل لى لسان صدق فى الاخرين ))
- بيان اينكه سود نداشتن مال و فرزندان در قيامت نتيجه انحلال اجتماع مدنى و بطلان اسباب اعتبارى در آن روز است
- وجوه مختلف در باره مفاد و نوع استثناء ((الا من اتى اللّه بقلب سليم )) در آيه : يوم لاينفع ...))
- فرجام بد مشركان و جنود ابليس در قيامت
- بحث روايتى (رواياتى درباره ((لسان صدوق فى الاخرين ))، استغفار ابراهيم عليهالسّلام براى پدر، قلب سليم ، شفاعت و...)
- دو روايت در ذيل ((و اغفر لابى )) و تصويرحال فرزند مؤ من و پدر مشرك در قيامت
- بيزارى مجرمين در روز قيامت از يكديگر
- دو روايت در ذيل ((فما لنا من شافئين ...)) و نااميدى كافران از شفاعت روز جزا
نکات آیه
۱ - مرگ و حیات مجدد انسان به دست خدا و براساس تدبیر او است. (و الذى یمیتنى ثمّ یحیین)
۲ - تذکر ابراهیم(ع) به قوم بت پرست خود، مبنى بر نبود کمترین نقش براى بت ها در مرگ و حیات آدمى (و الذى یمیتنى ثمّ یحیین)
۳ - وجود معاد پس از مرگ و محدود نبودن زندگى به دنیا، تذکر دیگر ابراهیم(ع) به قوم بت پرست خویش (و الذى یمیتنى ثمّ یحیین)
۴ - توحید و معاد، دو اصل به هم پیوسته و انفکاک ناپذیر در تعلیمات ابراهیم (فإنّهم عدوٌّ لى إلاّ ربّ العلمین ... و الذى یمیتنى ثمّ یحیین) برداشت یاد شده از آن جا است که حضرت ابراهیم(ع) در تعلیمات خویش، ابتدا به نفى شرک و اثبات توحید مى پرداخت; سپس به مسأله مرگ و حیات مجدد انسان اشاره مى کرد. و به این دو مسأله بسنده مى نمود.
۵ - شفایابى انسان پس از بیمارى و حیات مجدد وى پس از مرگ، نمودهاى ربوبیت الهى (إلاّ ربّ العلمین ... و إذا مرضت ... و الذى یمیتنى ثمّ یحیین)
موضوعات مرتبط
- ابراهیم(ع): تذکر ابراهیم(ع) ۲، ۳; تعالیم ابراهیم(ع) ۴
- انسان: تجدید حیات انسان ۵
- بتها: نقش بتها ۲
- تذکر: تذکر معاد ۳
- توحید: تبلیغ توحید ۴
- حیات: منشأ حیات ۱، ۲
- خدا: آثار تدبیر خدا ۱; شفابخشى خدا ۵; نشانه هاى ربوبیت خدا ۵
- قوم ابراهیم: تذکر به قوم ابراهیم ۲، ۳
- مرگ: منشأ مرگ ۱، ۲
- معاد: تبلیغ معاد ۴
