شُوَاظ

آیات شامل این کلمه

«شُواظ» ـ به گفته «راغب» در «مفردات» و «ابن منظور» در «لسان العرب» و بسیارى از مفسران ـ به معناى شعله هاى بى دود آتش است، و بعضى آن را به معناى زبانه هاى آتش که از خود آتش به ظاهر بریده مى شود و سبز رنگ است، تفسیر کرده اند; و در هر حال، این تعبیر اشاره به شدت حرارت آن است.

ریشه کلمه

• شوظ (۱ بار)

قاموس قرآن

شواظ: شعله ور و زبانه آتش كه دود ندارد. (راغب) [رحمن:35]. طبرسى فرموده: شواظ زبانه سبزى است كه از آتش جدا مى‏شود. نحاس را دخان و مس مذاب گفته‏اند ضمير «عَلَيْكُما» به ثقلان (جنّ و انس) راجع است يعنى: بر شما زبانه‏اى از آتش و دود فرستاده مى‏شود يكديگر را دفع آن يارى نتوانيد كرد. اين كلمه در قرآن فقط يكبار يافته است.

کلمات نزدیک مکانی

عَلَيْکُمَا مِن آلاَء فَبِأَي نَار تُکَذّبَان يُرْسَل وَ رَبّکُمَا نُحَاس فَلا بِسُلْطَان تَنْتَصِرَان

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...