الصافات ١٤١: تفاوت میان نسخه‌ها
(افزودن سال نزول) |
(QRobot edit) |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
<tabber> | <tabber> | ||
المیزان= | المیزان= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۱۹#link158 | آيات ۱۳۳ - ۱۴۸ سوره صافات]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۱۹#link158 | آيات ۱۳۳ - ۱۴۸ سوره صافات]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۱۹#link159 | مراد از اينكه فرمود: يونس به سوى كشتى فرار كرد اذا ابق الى الفلك المشحون]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۱۹#link159 | مراد از اينكه فرمود: يونس به سوى كشتى فرار كرد اذا ابق الى الفلك المشحون]] | ||
| خط ۳۹: | خط ۴۰: | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۲۰#link165 | رواياتى در ذيل آيات مربوط به داستان يونس عليه السلام]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۲۰#link165 | رواياتى در ذيل آيات مربوط به داستان يونس عليه السلام]] | ||
}} | |||
|-|نمونه= | |-|نمونه= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۹_بخش۶۰#link73 | آيه و ترجمه]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۱۹_بخش۶۰#link73 | آيه و ترجمه]] | ||
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۹_بخش۶۰#link74 | تفسير:]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۱۹_بخش۶۰#link74 | تفسير:]] | ||
| خط ۴۸: | خط ۵۱: | ||
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۹_بخش۶۰#link79 | ۴ - پاسخ به يك سؤ ال]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۱۹_بخش۶۰#link79 | ۴ - پاسخ به يك سؤ ال]] | ||
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۹_بخش۶۰#link80 | ۵ - قرعه و مشروعيت آن در اسلام]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۱۹_بخش۶۰#link80 | ۵ - قرعه و مشروعيت آن در اسلام]] | ||
}} | |||
|-| تفسیر نور= | |||
===تفسیر نور (محسن قرائتی)=== | |||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
وَ إِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ «139» إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ «140» فَساهَمَ فَكانَ مِنَ الْمُدْحَضِينَ «141» | |||
و همانا يونس از فرستادگان است. آن گاه كه (از قوم خود) فرار كرد (و) به سوى كشتى پر (از بار و مسافر شتافت. كشتى به خطر افتاد و بنا شد بر اساس قرعه، افرادى به دريا افكنده شوند). پس يونس با مسافران كشتى قرعه انداخت و از بازندگان شد. | |||
}} | |||
|-| | |||
اثنی عشری= | |||
===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
فَساهَمَ فَكانَ مِنَ الْمُدْحَضِينَ (141) | |||
چون گفتگو زياد نمودند فرمود قرعه زنيد اگر به نام من آمد مرا به دريا اندازيد: | |||
فَساهَمَ: پس قرعه زدند به اهل كشتى سه نوبت، به روايتى چهل نوبت، | |||
جلد 11 - صفحه 158 | |||
فَكانَ مِنَ الْمُدْحَضِينَ: پس گشت يونس از قرعه افتادگان، يعنى در جميع نوبت قرعه به نام يونس برآمد. اهل كشتى خواستند او را به دريا اندازند، حق تعالى امر فرمود به ماهى كه او را درياب و در شكم خود محافظت نما به طورى كه هيچ جراحتى به او وارد نيايد، من او را طعمه تو نساختم. ماهى به كنار دريا دهن باز كرد، ملاحان او را به طرف ديگر بردند، باز همانجا پديد آمد. به طرف ديگر بردند، باز ماهى پيدا شد. يونس دانست در اين حكمتى است، خود را به دريا انداخت. | |||
}} | |||
|-| | |||
روان جاوید= | |||
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
وَ إِنَّ لُوطاً لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (133) إِذْ نَجَّيْناهُ وَ أَهْلَهُ أَجْمَعِينَ (134) إِلاَّ عَجُوزاً فِي الْغابِرِينَ (135) ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ (136) وَ إِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِمْ مُصْبِحِينَ (137) | |||
وَ بِاللَّيْلِ أَ فَلا تَعْقِلُونَ (138) وَ إِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (139) إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (140) فَساهَمَ فَكانَ مِنَ الْمُدْحَضِينَ (141) فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَ هُوَ مُلِيمٌ (142) | |||
فَلَوْ لا أَنَّهُ كانَ مِنَ الْمُسَبِّحِينَ (143) لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِلى يَوْمِ يُبْعَثُونَ (144) فَنَبَذْناهُ بِالْعَراءِ وَ هُوَ سَقِيمٌ (145) وَ أَنْبَتْنا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِنْ يَقْطِينٍ (146) وَ أَرْسَلْناهُ إِلى مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ (147) | |||
فَآمَنُوا فَمَتَّعْناهُمْ إِلى حِينٍ (148) | |||
ترجمه | |||
و همانا لوط از پيمبران است | |||
هنگاميكه نجات داديم او و اهلش را همگى | |||
مگر پيرزنى را در بازماندگان | |||
پس هلاك كرديم ديگران را | |||
و همانا شما ميگذريد بر آنها با آنكه هستيد صبح‌كنندگان | |||
و بشب آيا پس در نمى‌يابيد بعقل | |||
و همانا يونس از پيمبرانست | |||
هنگاميكه گريخت بسوى كشتى مملوّ | |||
پس قرعه زد پس شد | |||
---- | |||
جلد 4 صفحه 448 | |||
از قرعه بنام افتادگان | |||
پس فرو بردش ماهى و او بود ملامت كننده خود | |||
پس اگر نه اينكه او بود از تسبيح كنندگان | |||
هر آينه ميماند در شكمش تا روزى كه برانگيخته ميشوند | |||
پس انداختيم او را بزمينى بى‌گياه با آنكه او بيمار بود | |||
و رويانديم بر سر او درختى از كدو | |||
و فرستاديم او را بسوى صد هزار نفر يا زياده مى‌بودند | |||
پس ايمان آوردند پس بهره‌مند نموديم ايشانرا تا زمان مرگ. | |||
تفسير | |||
خداوند متعال متذكر شده قصّه حضرت لوط و نجات او و خانواده‌اش جز زن پيرش را كه باقى ماند در عذاب و هلاك شد با ساير اهل سدوم بنحو اجمال چون تفصيل آن در سور سابقه ذكر شده و گوشزد فرموده اهل مكّه را كه در مسافرت بشام همه ساله بر آنديار عبور مينمايند صبح و شام و مى‌بينند آثار باقيه آنشهر ويران را و تعقّل نميكنند تا متنبّه شوند كه در اثر معصيت خدا باين بلا گرفتار شدند و از روايتى كه در كافى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده استفاده ميشود كه مراد مرور بر احوال آنها است در قرآن چون قرائت نمايند آنرا صبح و شام و در هر حال تعجّب از عدم تعقل و عبرت آنها است از آنچه مى‌بينند و مى‌شنوند و فرموده كه حضرت يونس بن متّى كه شرح حال او در سوره خودش گذشت از پيغمبران مرسل بود و از قوم خودش مانند غلامى كه از مولاى خود بگريزد بدون اذن خدا گريخت و رفت بجانب كشتى مملوّ از متاع و مسافر و نشست در آن تا وسط دريا كه كشتى از رفتار بازماند و كشتيبانان گفتند هر وقت بنده‌اى از مولاى خود گريخته باشد اين پيش‌آمد براى كشتى ما روى ميدهد و بنا شد قرعه بكشند بنام هر كس بيايد او را در دريا بيندازند تا سايرين از خطر مرگ ايمن شوند و حضرت يونس داخل شد در كسانيكه قرعه بنام آنها كشيده ميشد و بنام او درآمد و چون آثار صلاح و تقوى از سيماى او ظاهر بود قرعه را تكرار نمودند تا سه مرتبه و در هر سه بار نام او بيرون آمد و حضرت متوجه بلب كشتى شد ديد ماهى بزرگى سر از آب بيرون آورده و دهانش را گشوده خود را بدهان او انداخت چنانچه در فقيه از امام باقر عليه السّلام نقل نموده پس آن ماهى او را مانند لقمه‌اى فرو برد و بلع كرد و او مورد ملامت مردم گرديد يا خود را ملامت نمود بر ترك اولائى كه از او صادر شد كه بى‌دستور الهى از ميان قوم خود بيرون رفته بود و قمّى ره از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه چون كشتى | |||
---- | |||
جلد 4 صفحه 449 | |||
بوسط دريا رسيد خدا ماهى بزرگيرا فرستاد جلو كشتى را گرفت يونس باو نظر نمود از آن ترسيد خود را بآخر كشتى برد ماهى هم متوجه بجانب او گرديد و دور زد و دهانش را بروى او باز كرد و اهل كشتى گفتند در ميان ما گنه‌كارى است پس قرعه كشيدند و بنام يونس درآمد و او را در دريا انداختند و ماهى او را بلع نمود و در آب روان گرديد و نقل نموده‌اند كه خداوند بماهى وحى فرمود كه من شكم تو را زندان او قرار دادم نه او را خوراك تو بايد او را محفوظ بدارى يعنى قوّه هضم را از اندرون او سلب فرمود بقدرى كه آنحضرت در شكم ماهى سالم ماند تا سه روز كه در آن مدت مشغول بذكر خدا بود بنحويكه در سوره انبياء گذشت و اگر نبود اشتغال او بذكر و تسبيح خدا درنگ مينمود در شكم ماهى تا روز قيامت و بعد از سه روز خداوند بآنماهى امر فرمود كه او را بزمين بيگياهى بيندازد و انداخت و خداوند بر سر او سايبانى از درخت كدوئى رويانيد براى آنكه پوستش رقيق و بدنش ضعيف و مريض شده بود و چون قوى و سالم گرديد آندرخت خشك شد و او بزحمت افتاد و متأثر و ملول گرديد و بخدا از خشك شدن آندرخت شكايت نمود و خداوند جواب فرمود تو از خشك شدن درختى كه نكاشتى و آب ندادى و ديگر احتياج بآن ندارى چون خوب شدى غمگين ميشوى و محزون نميشوى براى اهل نينوا كه بيش از يكصد هزار نفرند و ميخواهى عذاب بر آنها نازل شود آنها ايمان آوردند و پرهيزكار شدند پس بر گرد بسوى ايشان و آنحضرت مراجعت فرمود و اهل نينوا بعد از معرفت بحال او مقدمش را گرامى داشتند و ايمان آوردند بخوبى و بخوشى زيستند تا باجل خود از دنيا رفتند چنانچه اين معانى از روايت قمّى ره از امام باقر عليه السّلام استفاده ميشود و يقطين در لغت اشجار بى‌ساق كم دوام را گويند مانند كدو كه اينجا اراده شده است و كلمه او در او يزيدون محتمل است بمعناى واو باشد چنانچه در مجمع از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه و يزيدون قرائت فرموده است و در بعضى از روايات تصريح بزياده سى هزار شده و محتمل است بمعناى بل باشد و محتمل است براى ابهام باشد يعنى لازم نيست دانسته شود عدد آنها تحقيقا همين‌قدر كه بدانند زياد بودند كافى است و محتمل است براى تخيير باشد يعنى كسيكه آنها را از دور ميديد ميتوانست بصد هزار يا بيشتر تخمين بزند يا | |||
---- | |||
جلد 4 صفحه 450 | |||
اگر اطفال را حساب نكنند چون پيغمبر بر آنها مبعوث نميشود صد هزار بودند و الّا بيشتر چون آنها هم به تبع بزرگترهاشان از اهل ايمان حساب ميشوند و در هر حال عدد آنها در علم الهى معيّن بود و ترديدى در آن مقام نبوده و نيست و اللّه تعالى اعلم بمراده. | |||
}} | |||
|-| | |||
اطیب البیان= | |||
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
فَساهَمَ فَكانَ مِنَ المُدحَضِين‌َ (141) | |||
پس قرعه زدند پس بود يونس از انداخته شدگان. | |||
خطاب رسيد بماهي که ما او را طعمه تو قرار نداده‌ايم بلكه شكم تو را محبس او قرار داديم حضرت يونس در شكم ماهي مشغول بتسبيح و تمجيد حق شد که در سه ظلمت گرفتار شد ظلمت بطن ماهي ظلمت زير آب ظلمت شب که ميفرمايد وَ ذَا النُّونِ إِذ ذَهَبَ مُغاضِباً فَظَن‌َّ أَن لَن نَقدِرَ عَلَيه‌ِ فَنادي فِي الظُّلُمات‌ِ أَن لا إِله‌َ إِلّا أَنت‌َ سُبحانَك‌َ إِنِّي كُنت‌ُ مِنَ الظّالِمِين‌َ انبياء آيه 87 و اينکه ذكر يونسيه است و در خبر دارد هر که بخواند خداوند او را از هم‌ّ و غم‌ّ نجات ميدهد. | |||
}} | |||
|-| | |||
برگزیده تفسیر نمونه= | |||
===برگزیده تفسیر نمونه=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
] | |||
(آیه 141)- به هر حال یونس سوار بر کشتی شد، طبق روایات ماهی عظیمی سر راه را بر کشتی گرفت، دهان باز کرد گوئی غذائی می‌طلبد، سرنشینان کشتی گفتند: به نظر می‌رسد گناهکاری در میان ماست!- که باید طعمه این ماهی شود، و چاره‌ای جز استفاده از قرعه نیست- در اینجا قرعه افکندند قرعه به نام یونس درآمد! قرآن در اینجا با یک جمله کوتاه به این ماجرا اشاره کرده، می‌گوید: «و با آنها قرعه افکند (و قرعه به نام او افتاد) پس مغلوب شد»! (فَساهَمَ فَکانَ مِنَ الْمُدْحَضِینَ) | |||
}} | |||
|-|تسنیم= | |-|تسنیم= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-|</tabber> | |-|</tabber> | ||
نسخهٔ ۲۳ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۵:۲۱
ترجمه
| الصافات ١٤٠ | آیه ١٤١ | الصافات ١٤٢ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«سَاهَمَ»: در قرعه‌کشی شرکت کرد. «الْمُدْحَضِینَ»: مغلوبان. قرعه به نام ایشان درآمدگان. فرو انداختگان.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيات ۱۳۳ - ۱۴۸ سوره صافات
- مراد از اينكه فرمود: يونس به سوى كشتى فرار كرد اذا ابق الى الفلك المشحون
- معناى اينكه فرمود: اگر نبود اينكه يونس از سجين بود تا روز بعثت در شكم ماهى مىماند
- گفتارى پيرامون داستان يونس عليه السلام
- ۱ داستان آن جناب در قرآن كريم
- ۲ داستان او از ديدگاه اهل كتاب
- موارد اختلاف داستان يونس عليه السلام نزداهل كتاب ، با ظواهر آيات قرآن كريم
- رواياتى در ذيل آيات مربوط به داستان يونس عليه السلام
تفسیر نور (محسن قرائتی)
وَ إِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ «139» إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ «140» فَساهَمَ فَكانَ مِنَ الْمُدْحَضِينَ «141»
و همانا يونس از فرستادگان است. آن گاه كه (از قوم خود) فرار كرد (و) به سوى كشتى پر (از بار و مسافر شتافت. كشتى به خطر افتاد و بنا شد بر اساس قرعه، افرادى به دريا افكنده شوند). پس يونس با مسافران كشتى قرعه انداخت و از بازندگان شد.
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
فَساهَمَ فَكانَ مِنَ الْمُدْحَضِينَ (141)
چون گفتگو زياد نمودند فرمود قرعه زنيد اگر به نام من آمد مرا به دريا اندازيد:
فَساهَمَ: پس قرعه زدند به اهل كشتى سه نوبت، به روايتى چهل نوبت،
جلد 11 - صفحه 158
فَكانَ مِنَ الْمُدْحَضِينَ: پس گشت يونس از قرعه افتادگان، يعنى در جميع نوبت قرعه به نام يونس برآمد. اهل كشتى خواستند او را به دريا اندازند، حق تعالى امر فرمود به ماهى كه او را درياب و در شكم خود محافظت نما به طورى كه هيچ جراحتى به او وارد نيايد، من او را طعمه تو نساختم. ماهى به كنار دريا دهن باز كرد، ملاحان او را به طرف ديگر بردند، باز همانجا پديد آمد. به طرف ديگر بردند، باز ماهى پيدا شد. يونس دانست در اين حكمتى است، خود را به دريا انداخت.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
وَ إِنَّ لُوطاً لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (133) إِذْ نَجَّيْناهُ وَ أَهْلَهُ أَجْمَعِينَ (134) إِلاَّ عَجُوزاً فِي الْغابِرِينَ (135) ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ (136) وَ إِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِمْ مُصْبِحِينَ (137)
وَ بِاللَّيْلِ أَ فَلا تَعْقِلُونَ (138) وَ إِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (139) إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (140) فَساهَمَ فَكانَ مِنَ الْمُدْحَضِينَ (141) فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَ هُوَ مُلِيمٌ (142)
فَلَوْ لا أَنَّهُ كانَ مِنَ الْمُسَبِّحِينَ (143) لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِلى يَوْمِ يُبْعَثُونَ (144) فَنَبَذْناهُ بِالْعَراءِ وَ هُوَ سَقِيمٌ (145) وَ أَنْبَتْنا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِنْ يَقْطِينٍ (146) وَ أَرْسَلْناهُ إِلى مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ (147)
فَآمَنُوا فَمَتَّعْناهُمْ إِلى حِينٍ (148)
ترجمه
و همانا لوط از پيمبران است
هنگاميكه نجات داديم او و اهلش را همگى
مگر پيرزنى را در بازماندگان
پس هلاك كرديم ديگران را
و همانا شما ميگذريد بر آنها با آنكه هستيد صبح‌كنندگان
و بشب آيا پس در نمى‌يابيد بعقل
و همانا يونس از پيمبرانست
هنگاميكه گريخت بسوى كشتى مملوّ
پس قرعه زد پس شد
جلد 4 صفحه 448
از قرعه بنام افتادگان
پس فرو بردش ماهى و او بود ملامت كننده خود
پس اگر نه اينكه او بود از تسبيح كنندگان
هر آينه ميماند در شكمش تا روزى كه برانگيخته ميشوند
پس انداختيم او را بزمينى بى‌گياه با آنكه او بيمار بود
و رويانديم بر سر او درختى از كدو
و فرستاديم او را بسوى صد هزار نفر يا زياده مى‌بودند
پس ايمان آوردند پس بهره‌مند نموديم ايشانرا تا زمان مرگ.
تفسير
خداوند متعال متذكر شده قصّه حضرت لوط و نجات او و خانواده‌اش جز زن پيرش را كه باقى ماند در عذاب و هلاك شد با ساير اهل سدوم بنحو اجمال چون تفصيل آن در سور سابقه ذكر شده و گوشزد فرموده اهل مكّه را كه در مسافرت بشام همه ساله بر آنديار عبور مينمايند صبح و شام و مى‌بينند آثار باقيه آنشهر ويران را و تعقّل نميكنند تا متنبّه شوند كه در اثر معصيت خدا باين بلا گرفتار شدند و از روايتى كه در كافى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده استفاده ميشود كه مراد مرور بر احوال آنها است در قرآن چون قرائت نمايند آنرا صبح و شام و در هر حال تعجّب از عدم تعقل و عبرت آنها است از آنچه مى‌بينند و مى‌شنوند و فرموده كه حضرت يونس بن متّى كه شرح حال او در سوره خودش گذشت از پيغمبران مرسل بود و از قوم خودش مانند غلامى كه از مولاى خود بگريزد بدون اذن خدا گريخت و رفت بجانب كشتى مملوّ از متاع و مسافر و نشست در آن تا وسط دريا كه كشتى از رفتار بازماند و كشتيبانان گفتند هر وقت بنده‌اى از مولاى خود گريخته باشد اين پيش‌آمد براى كشتى ما روى ميدهد و بنا شد قرعه بكشند بنام هر كس بيايد او را در دريا بيندازند تا سايرين از خطر مرگ ايمن شوند و حضرت يونس داخل شد در كسانيكه قرعه بنام آنها كشيده ميشد و بنام او درآمد و چون آثار صلاح و تقوى از سيماى او ظاهر بود قرعه را تكرار نمودند تا سه مرتبه و در هر سه بار نام او بيرون آمد و حضرت متوجه بلب كشتى شد ديد ماهى بزرگى سر از آب بيرون آورده و دهانش را گشوده خود را بدهان او انداخت چنانچه در فقيه از امام باقر عليه السّلام نقل نموده پس آن ماهى او را مانند لقمه‌اى فرو برد و بلع كرد و او مورد ملامت مردم گرديد يا خود را ملامت نمود بر ترك اولائى كه از او صادر شد كه بى‌دستور الهى از ميان قوم خود بيرون رفته بود و قمّى ره از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه چون كشتى
جلد 4 صفحه 449
بوسط دريا رسيد خدا ماهى بزرگيرا فرستاد جلو كشتى را گرفت يونس باو نظر نمود از آن ترسيد خود را بآخر كشتى برد ماهى هم متوجه بجانب او گرديد و دور زد و دهانش را بروى او باز كرد و اهل كشتى گفتند در ميان ما گنه‌كارى است پس قرعه كشيدند و بنام يونس درآمد و او را در دريا انداختند و ماهى او را بلع نمود و در آب روان گرديد و نقل نموده‌اند كه خداوند بماهى وحى فرمود كه من شكم تو را زندان او قرار دادم نه او را خوراك تو بايد او را محفوظ بدارى يعنى قوّه هضم را از اندرون او سلب فرمود بقدرى كه آنحضرت در شكم ماهى سالم ماند تا سه روز كه در آن مدت مشغول بذكر خدا بود بنحويكه در سوره انبياء گذشت و اگر نبود اشتغال او بذكر و تسبيح خدا درنگ مينمود در شكم ماهى تا روز قيامت و بعد از سه روز خداوند بآنماهى امر فرمود كه او را بزمين بيگياهى بيندازد و انداخت و خداوند بر سر او سايبانى از درخت كدوئى رويانيد براى آنكه پوستش رقيق و بدنش ضعيف و مريض شده بود و چون قوى و سالم گرديد آندرخت خشك شد و او بزحمت افتاد و متأثر و ملول گرديد و بخدا از خشك شدن آندرخت شكايت نمود و خداوند جواب فرمود تو از خشك شدن درختى كه نكاشتى و آب ندادى و ديگر احتياج بآن ندارى چون خوب شدى غمگين ميشوى و محزون نميشوى براى اهل نينوا كه بيش از يكصد هزار نفرند و ميخواهى عذاب بر آنها نازل شود آنها ايمان آوردند و پرهيزكار شدند پس بر گرد بسوى ايشان و آنحضرت مراجعت فرمود و اهل نينوا بعد از معرفت بحال او مقدمش را گرامى داشتند و ايمان آوردند بخوبى و بخوشى زيستند تا باجل خود از دنيا رفتند چنانچه اين معانى از روايت قمّى ره از امام باقر عليه السّلام استفاده ميشود و يقطين در لغت اشجار بى‌ساق كم دوام را گويند مانند كدو كه اينجا اراده شده است و كلمه او در او يزيدون محتمل است بمعناى واو باشد چنانچه در مجمع از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه و يزيدون قرائت فرموده است و در بعضى از روايات تصريح بزياده سى هزار شده و محتمل است بمعناى بل باشد و محتمل است براى ابهام باشد يعنى لازم نيست دانسته شود عدد آنها تحقيقا همين‌قدر كه بدانند زياد بودند كافى است و محتمل است براى تخيير باشد يعنى كسيكه آنها را از دور ميديد ميتوانست بصد هزار يا بيشتر تخمين بزند يا
جلد 4 صفحه 450
اگر اطفال را حساب نكنند چون پيغمبر بر آنها مبعوث نميشود صد هزار بودند و الّا بيشتر چون آنها هم به تبع بزرگترهاشان از اهل ايمان حساب ميشوند و در هر حال عدد آنها در علم الهى معيّن بود و ترديدى در آن مقام نبوده و نيست و اللّه تعالى اعلم بمراده.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
فَساهَمَ فَكانَ مِنَ المُدحَضِين‌َ (141)
پس قرعه زدند پس بود يونس از انداخته شدگان.
خطاب رسيد بماهي که ما او را طعمه تو قرار نداده‌ايم بلكه شكم تو را محبس او قرار داديم حضرت يونس در شكم ماهي مشغول بتسبيح و تمجيد حق شد که در سه ظلمت گرفتار شد ظلمت بطن ماهي ظلمت زير آب ظلمت شب که ميفرمايد وَ ذَا النُّونِ إِذ ذَهَبَ مُغاضِباً فَظَن‌َّ أَن لَن نَقدِرَ عَلَيه‌ِ فَنادي فِي الظُّلُمات‌ِ أَن لا إِله‌َ إِلّا أَنت‌َ سُبحانَك‌َ إِنِّي كُنت‌ُ مِنَ الظّالِمِين‌َ انبياء آيه 87 و اينکه ذكر يونسيه است و در خبر دارد هر که بخواند خداوند او را از هم‌ّ و غم‌ّ نجات ميدهد.
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 141)- به هر حال یونس سوار بر کشتی شد، طبق روایات ماهی عظیمی سر راه را بر کشتی گرفت، دهان باز کرد گوئی غذائی می‌طلبد، سرنشینان کشتی گفتند: به نظر می‌رسد گناهکاری در میان ماست!- که باید طعمه این ماهی شود، و چاره‌ای جز استفاده از قرعه نیست- در اینجا قرعه افکندند قرعه به نام یونس درآمد! قرآن در اینجا با یک جمله کوتاه به این ماجرا اشاره کرده، می‌گوید: «و با آنها قرعه افکند (و قرعه به نام او افتاد) پس مغلوب شد»! (فَساهَمَ فَکانَ مِنَ الْمُدْحَضِینَ)
نکات آیه
۱ - قرعه کشى یونس(ع) و سرنشینان کشتى، براى به دریا افکنده شدن یک نفر از جمعشان (فساهم فکان من المدحضین) «ساهم» به معناى «قارع» (قرعه افکند) مى باشد.
۲ - وجود خطر براى کشتى حامل یونس(ع) و رفع آن، با افکنده شدن یک نفر به دریا (إذ أبق إلى الفلک المشحون . فساهم فکان من المدحضین)
۳ - اصابت قرعه به نام یونس(ع) و مغلوبیت او در قرعه کشى (فساهم فکان من المدحضین) «مدحضین» (اسم مفعول از «ادحاض») به معناى «ازلاق» (کسى را لغزاندن) است و در این جا کنایه از شکست و مغلوبیت در امر قرعه کشى مى باشد.
۴ - نبودن هیچ داوطلبى براى افکندن خویش به دریا و فدا کردن خود در ماجراى یونس * (فساهم فکان من المدحضین) از قرعه کشى و نیز تعبیر «مدحضین» (مغلوب شدگان)، مى توان برداشت بالا را به دست آورد.
۵ - قرعه، راهى مشروع و مجاز براى گشودن مشکل غیرقابل حل از راه فکر و اندیشه (فساهم فکان من المدحضین)
روایات و احادیث
۶ - «و قال الصادق(ع): ما تقارع قوم، ففوّضوا أمرهم إلى اللّه تعالى إلاّ خرج سهم المحق و قال: أىّ قضیة أعدل من القرعة إذ فوّض الأمر إلى اللّه؟ ألیس اللّه تعالى یقول: «فساهم فکان من المدحضین»;[۱] امام صادق(ع) فرمود: هیچ قومى قرعه نزدند و امر خود را به خداوند تعالى واگذار نکردند; مگر این که سهم کسى که صاحب حق است از آن بیرون آمد. امام فرمود: چه قضیه اى به عدالت نزدیک تر از قرعه است، آن گاه که کار به خدا واگذار شود؟ آیا خداوند تعالى نفرموده است: «فساهم فکان من المدحضین»؟
۷ - «عن أبى جعفر(ع) قال: ...إستهموا فى یونس لمّا رکب مع القوم فوقفت السفینة فى اللجّة ... فوقع السهم على یونس ثلاث مرّات...;[۲] از امام باقر(ع) روایت شده که فرمود: ...در مورد یونس(ع) قرعه انداختند، آن هنگام که به همراه قوم بر کشتى سوار شد و کشتى در آب هاى متراکم متوقف گردید، ...و قرعه سه مرتبه به نام یونس اصابت کرد...».
موضوعات مرتبط
- احکام :۵
- قرعه: احکام قرعه ۵; حقانیت قرعه ۶
- مشکلات: روش حل مشکلات ۵
- یونس(ع): اصابت قرعه به یونس(ع) ۳; خطر در کشتى قصه یونس(ع) ۲; قرعه در قصه یونس(ع) ۱، ۷; قصه یونس(ع) ۳، ۴
