عِفْرِيت

آیات شامل این کلمه

ریشه کلمه

• عفر (۱ بار)

قاموس قرآن

[نمل:39]. در قاموس و اقرب الموارد گفته: «اَلْعِفْريتُ: اَلنَّافِذُ فى الْاَمْرِ المبالغُ فيهِ مِنْ دُهاءٍ- و الخَبيثُ الْمُنْكَرُ» در اقرب گفته: گويند «رَجُلٌ عِفْريتٌ وَاَسَدٌ عِفْريتٌ» يعنى مرد قوى و شير قوى. در مجمع فرموده: اصل عفريت از عفر به معنى تراب است كه او حريف خويش رابه خاك مى‏اندازد. على هذا بهتر است عفريت را در آيه قوى و زيرك معنى كنيم يعنى زيرك پرزورى از جنيّان گفت :من تخت ملكه را پيش از آنكه از جاى برخيزى برايت مى‏آورم و آنچه امثال راغب آن را«العارم و الخبيث» (موذى پست) معنى كرده‏اند مناسب نيست. از نهايه ابن اثير روشن مى شود كه تاء عفريت زائد و اصل آن عفرى و آن به معنى قوى و زيرك است و در نامه ابوموسى آمده: «غَشِيَهُمْ يَوْمَ بَدْرٍ ليثاً عِفرياً» روز بدر در حاليكه مثل شيرقوى و زيرك بود بر سر كفار آمد ظاهراً ابوموسى اين كلمه را در مدح على «عليه‏السلام» گفته است. رجوع شود به «نهايه».

کلمات نزدیک مکانی

مِن أَن قَبْل قَال مُسْلِمِين يَأْتُونِي الْجِن أَنَا آتِيک بِعَرْشِهَا بِه يَأْتِينِي أَيّکُم تَقُوم

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...