لَوَاقِح

آیات شامل این کلمه

«لَواقِح» از مادّه «لَقاح» جمع «لاقح» به معناى بارور کننده است، و در اینجا اشاره به بادهایى است که قطعات ابر را به هم پیوند مى دهد، و آنها را آمادّه باران مى سازد.

ریشه کلمه

• لقح‌ (۱ بار)

قاموس قرآن

[حجر:22]. لقح به معنى باردار كردن است «لَقَحَ النَّخْلَةَ» يعنى گرد خرماى نر را به خرماى ماده پاشيد و آن را باردار كرد. لواقح جمع لاقحه است يعنى بادها را فرستاديم كه آبستن كننده‏اند پس از آسمان آب نازل كرديم در اينكه گلها و ميوه‏ها به وسيله بادها تلقيح و آبستن مى‏شوند شكى نيست ولى به قرينه «فَاَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً» ظاهراً مراد آن است كه باد ابرهاى گرم را به منطقه سرد جوّ مى‏زند و سوزنهاى يخ را كه ذوب كرده و آبستن نموده به شكل باران در مى‏آورد رجوع شود به «برد» ذيل آيه «مِنْ جِبالٍ فيها مِنْ بَرْدٍ». لقح لازم نيز آمده است. «لَقَحَتِ الْمِرْئَةُ» زن باردار شد.

کلمات نزدیک مکانی

وَ الرّيَاح فَأَنْزَلْنَا مِن أَرْسَلْنَا مَعْلُوم السّمَاء مَاء مَا بِقَدَر إِلاّ فَأَسْقَيْنَاکُمُوه نُنَزّلُه أَنْتُم لَه

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...