حَفَفْنَاهُمَا: تفاوت میان نسخهها
از الکتاب
(Edited by QRobot) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
*[[ریشه حفف | حفف]] (۲ بار) [[کلمه با ریشه:: حفف| ]] | *[[ریشه حفف | حفف]] (۲ بار) [[کلمه با ریشه:: حفف| ]] | ||
*[[ریشه هما | هما]] (۱۵۹ بار) [[کلمه با ریشه:: هما| ]] | *[[ریشه هما | هما]] (۱۵۹ بار) [[کلمه با ریشه:: هما| ]] | ||
=== قاموس قرآن === | |||
حفّ. احاطه كردن در مجنع گويد: «حَفَّ الْقَوْمُ بِالشَّىْءِ:اَطافُوابِهِ» و دو جانب شىء را دو حفاف آن گويند گوئى كه آن شىء را احاطه كردهاند . در نهج البلاغه خطبه 174 از رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و سلم نقل مىكند: «حُفَّتِ الْجَنَّةُ بِالْمَكارِهِ وَ حُفَّتِ النّارُ بِالشَّهَواتِ» بهشت با مكاره و آتش با شهوات احاطه شده است [كهف:32] براى يكى از آن دو دو باغ از تاك داديم و آن دو را به نخل احاطه كرديم . [زمر:75] يعنى ملائكه را در حاليكه عرش را احاطه كردهاند مىبينى بيضاوى گويد «من» زايد يا براى ابتدا است ولى بهتر است براى بيان باشد. در الميزان گويد: عرش نقامى است كه اوامر الهى از آن صادر مىشود ملائكه در روز قيامت عرش را احاطه مرده و به آن چشم مىدوزد و منتظر دستور مىمانند و در آن حال تسبيح مىگويند. رجوع شود به «عرش» . | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] |
نسخهٔ ۲۴ تیر ۱۳۹۳، ساعت ۱۵:۴۸
ریشه کلمه
قاموس قرآن
حفّ. احاطه كردن در مجنع گويد: «حَفَّ الْقَوْمُ بِالشَّىْءِ:اَطافُوابِهِ» و دو جانب شىء را دو حفاف آن گويند گوئى كه آن شىء را احاطه كردهاند . در نهج البلاغه خطبه 174 از رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و سلم نقل مىكند: «حُفَّتِ الْجَنَّةُ بِالْمَكارِهِ وَ حُفَّتِ النّارُ بِالشَّهَواتِ» بهشت با مكاره و آتش با شهوات احاطه شده است [كهف:32] براى يكى از آن دو دو باغ از تاك داديم و آن دو را به نخل احاطه كرديم . [زمر:75] يعنى ملائكه را در حاليكه عرش را احاطه كردهاند مىبينى بيضاوى گويد «من» زايد يا براى ابتدا است ولى بهتر است براى بيان باشد. در الميزان گويد: عرش نقامى است كه اوامر الهى از آن صادر مىشود ملائكه در روز قيامت عرش را احاطه مرده و به آن چشم مىدوزد و منتظر دستور مىمانند و در آن حال تسبيح مىگويند. رجوع شود به «عرش» .