النساء ٥٢

أُولٰئِکَ‌ الَّذِينَ‌ لَعَنَهُمُ‌ اللَّهُ‌ وَ مَنْ‌ يَلْعَنِ‌ اللَّهُ‌ فَلَنْ‌ تَجِدَ لَهُ‌ نَصِيراً

ترجمه

آنها کسانی هستند که خداوند، ایشان را از رحمت خود، دور ساخته است؛ و هر کس را خدا از رحمتش دور سازد، یاوری برای او نخواهی یافت.

آنها هستند كه خدا لعنتشان كرده و هر كه را خدا لعنت كند هرگز براى او ياورى نخواهى يافت

اينانند كه خدا لعنتشان كرده، و هر كه را خدا لعنت كند هرگز براى او ياورى نخواهى يافت.

این گروهند که خدا آنان را لعنت کرد، و هر که را خدا لعن کند دیگر مددکار و یاوری برای او نتوانی یافت.

اینانند که خدا لعنتشان کرده و هر که را خدا لعنت کند، هرگز برای او یاوری نخواهی یافت.

اينان آن كسانند كه خدا لعنتشان كرده است؛ و هر كس را كه خدا لعنت كند براى او هيچ ياورى نيابى.

اینان کسانی هستند که خداوند لعنتشان کرده است و کسی که خدا لعنتش کرده باشد، یاوری برایش نخواهی یافت‌

آنانند كه خداى لعنتشان كرده است، و هر كه را خدا لعنت كند هرگز براى او ياريگرى نيابى.

آنان کسانیند که خداوند ایشان را نفرین نموده است (و از رحمت خود محروم کرده است و رسوایشان داشته است) و هر که را خداوند نفرین کند (و از درگاه مرحمت و محبّت خود براند) کسی را نخواهی یافت که یاور او گردد (و وی را از خشم خدا پناه دهد و برهاند).

اینانند که خدا لعنتشان کرده و هر که را خدا لعنت کند، هرگز برای او یاوری نخواهی یافت.

آنانند که دور کردشان خدا و کسی که دور سازدش خدا نیابی برای او یاوری را

النساء ٥١	آیه ٥٢	النساء ٥٣
سوره : سوره النساء نزول : ٦ هجرت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ١٢ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«نَصِیراً»: یاور. مددکار. صیغه مبالغه (ناصر) است.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

وَ رَدَّ اللَّهُ‌ الَّذِينَ‌ کَفَرُوا... (۰)

نزول

محل نزول:

این آیه همچون دیگر آیات سوره نساء در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است.

شأن نزول:

«شیخ طوسی» گوید: قتادة گويد: وقتى كه حى بن اخطب و كعب بن اشرف به مشركين مكه گفتند: كه شما داراى هدايت بيشتر و نيكوتر از كسانى كه به محمد ايمان آورده اند مى باشيد در صورتى كه خود مي‌دانستند كه دروغ مى گويند. خداوند اين آيه را در ملعنت آنان نازل فرمود.

تفسیر

---

• تفسیر آیات

---

• تفسیر آیات

تفسیر نور (محسن قرائتی)

---

أُولئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ وَ مَنْ يَلْعَنِ اللَّهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ نَصِيراً «52»

آنانند كسانى كه خداوند، لعنتشان كرده است و هر كس را خدا لعن كند، هرگز براى او ياورى نخواهى يافت.

پیام ها

1- هر اتّحادى عليه حقّ ملعون است. «لَعَنَهُمُ اللَّهُ»

2- پيمان‌هاى نامقدّس دشمنان عليه حقّ، هرگز به نتيجه‌ى مطلوب نمى‌رسد و در برابر اراده‌ى خدا سودى ندارد. «فَلَنْ تَجِدَ لَهُ نَصِيراً»

3- منفور خدا، هميشه مغلوب خواهد بود. «وَ مَنْ يَلْعَنِ اللَّهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ نَصِيراً»

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

---

أُولئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ وَ مَنْ يَلْعَنِ اللَّهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ نَصِيراً (52)

أُولئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ‌: آن گروه معاند و متعصب كسانيند كه به خوارى تمام، دور گردانيده است خداوند ايشان را از رحمت واسعه خود، به سبب سوء اختيار آنها. وَ مَنْ يَلْعَنِ اللَّهُ‌: و هر كه را براند و دور سازد خداى تعالى از رحمت خود، فَلَنْ تَجِدَ لَهُ نَصِيراً: پس هرگز نيابى براى او ناصر و ياورى كه دفع عذاب از او كند و زبان به شفاعت او گشايد و يا در دنيا و آخرت به او نفع رساند.

تنبيه: آيه شريفه اطلاقش به عموم لفظ است. پس شامل باشد به هر كه باعث اغوا و اضلال و طغيان كسى يا جمعى گردد، او طاغوت آن جماعت و ملعون الهى است. اينكه همه انبياء و اولياء، زاهد، و مردم را امر به ترك دنيا مى‌نمودند، به همين جهت بود كه موجب طغيان بنده گردد، چنانچه فرموده: إِنَّ الْإِنْسانَ لَيَطْغى‌ أَنْ رَآهُ اسْتَغْنى‌.

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

---

أُولئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ وَ مَنْ يَلْعَنِ اللَّهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ نَصِيراً (52)

ترجمه‌

آنگروه آنانند كه لعنت نمود آنها را خداوند و كسيكه لعنت كند خدا او را پس هرگز نخواهى يافت براى او يارى كننده.

تفسير

لعن خداوند خزيان دنيا و آخرت و بعد از رحمت است و فقدان ياور شايد اشاره باشد بعدم نصرت قريش و مشركين عرب مر يهودان را و شايد اشاره باشد باختصاص نصرت كامله بمذهب شيعه اثنى عشرى در وقت ظهور امام عصر عجل اللّه تعالى فرجه.

اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)

---

أُولئِك‌َ الَّذِين‌َ لَعَنَهُم‌ُ اللّه‌ُ وَ مَن‌ يَلعَن‌ِ اللّه‌ُ فَلَن‌ تَجِدَ لَه‌ُ نَصِيراً (52)

آنهايي‌ ‌که‌ ‌با‌ وجود داشتن‌ كتاب‌ ايمان‌ بجبت‌ و طاغوت‌ آوردند كساني‌ هستند ‌که‌ لعنت‌ فرموده‌ ‌است‌ ‌آنها‌ ‌را‌ ‌خدا‌ و كسي‌ ‌را‌ ‌که‌ ‌خدا‌ لعنت‌ كند هرگز نمييابي‌ تو ‌براي‌ ‌او‌ يار و ياوري‌.

أُولئِك‌َ الَّذِين‌َ لَعَنَهُم‌ُ اللّه‌ُ لعن‌ بمعني‌ دوري‌ ‌از‌ رحمت‌ الهي‌ ‌است‌ ‌در‌ مقابل‌ صلوات‌ ‌که‌ قرب‌ برحمت‌ ‌است‌، و ‌بعد‌ و قرب‌ معنوي‌ ‌است‌ ‌يعني‌ ‌از‌ قابليت‌ ميافتد مثل‌ هسته‌ ‌که‌ ‌از‌ قابليت‌ نمو بيفتد ديگر محال‌ ‌است‌ مشمول‌ رحمت‌ شود بالاخص‌ ‌اگر‌ خداوند ‌او‌ ‌را‌ ‌از‌ قابليت‌ بيندازد، و البته‌ كسي‌ ‌را‌ ‌که‌ ‌خدا‌ ‌او‌ ‌را‌ لعن‌ كند بايد ‌او‌ ‌را‌ لعن‌ كرد و ‌هر‌ چه‌ بيشتر دورتر ميشود و همين‌ نحو ‌که‌ صلوات‌ يكي‌ ‌از‌ عبادات‌ بزرگ‌ ‌است‌ لعن‌ مستحق‌ لعن‌ ‌هم‌ عبادت‌ بزرگي‌ ‌است‌ بلكه‌ ثوابش‌ بيشتر ‌از‌ صلوات‌ ‌است‌ زيرا صلوات‌ مرتبه‌ ثاني‌ دوستي‌ ‌است‌ ‌که‌ ‌خدا‌ ‌را‌ دوست‌ دارد و دوست‌ ‌خدا‌ ‌را‌ ‌هم‌ دوست‌ دارد و لعن‌ مرتبه‌ سوم‌ ‌از‌ دوستي‌ ‌است‌ زيرا ‌خدا‌ ‌را‌ دوست‌ دارد و دوست‌ ‌او‌ ‌را‌ ‌هم‌ دوست‌ دارد و دشمن‌ دوست‌ ‌را‌ ‌هم‌ دشمن‌ دارد.

وَ مَن‌ يَلعَن‌ِ اللّه‌ُ كسي‌ ‌را‌ ‌که‌ ‌خدا‌ ‌از‌ رحمت‌ ‌خود‌ ‌با‌ ‌آن‌ سعه‌ رحمت‌ دور كند و ‌از‌ قابليت‌ اندازد فَلَن‌ تَجِدَ لن‌ ‌براي‌ نفي‌ تأبيد ‌است‌ ‌که‌ هرگز نمي‌يابي‌ لَه‌ُ نَصِيراً كيست‌ ‌که‌ بتواند ‌در‌ مقابل‌ ‌خدا‌ عرض‌ اندام‌ كند و كسي‌ ‌را‌ ‌که‌ ‌خدا‌ ‌از‌ قابليت‌ اندازد كيست‌ ‌که‌ بتواند باو قابليت‌ دهد و كسي‌ ‌را‌ ‌که‌ ‌او‌ طرد كند كيست‌ ‌او‌ ‌را‌ راه‌ دهد.

104

برگزیده تفسیر نمونه

---

---

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱- اهل کتاب (علماى یهود) مشمول لعن خداوند به جهت حقپوشى و همسویى با کفار علیه مسلمانان (الم تر ... اولئک الّذین لعنهم اللّه)

۲- ایمان به جبت و طاغوت (کفر و شرک) موجب لعن خداوند (الم تر ... اولئک الّذین لعنهم اللّه و من یلعن اللّه فلن تجد له نصیراً)

۳- کسانى که حقانیّت اسلام را مى پوشانند و راه شرک را بهتر از آن مى نمایانند، مورد لعن الهى هستند. (الم تر الى الذین ... یقولون هؤلاء اهدى من الّذین امنوا سبیلا. اولئک الّذین لعنهم اللّه)

۴- همسویى با کافران علیه مسلمانان، از موجبات لعن الهى است. (یقولون ... هؤلاء اهدى من الّذین امنوا سبیلا. اولئک الّذین لعنهم اللّه)

۵- لعنت شدگان الهى، هرگز یاورى نخواهند داشت. (و من یلعن اللّه فلن تجد له نصیراً)

۶- مشمولان لعن خداوند، محروم از مددهاى او (و من یلعن اللّه فلن تجد له نصیراً)

۷- همسویى اهل کتاب (علماى یهود) با کافران و مشرکان، تلاشى براى فراهم آوردن نیرو و یاور علیه مسلمانان* (الم تر الى الّذین ... و یقولون للّذین کفروا ... فلن تجد له نصیراً) جمله «فلن تجد له نصیراً» پس از بیان همسویى یهود با مشرکان، مى تواند بیانگر این معنا باشد که یهودیان به منظور یارى طلبى علیه مسلمانان، با مشرکان همسو شدند.

۸- بشارت الهى در مورد ناکامى یهود و کافران در مبارزه مشترک علیه مسلمانان (الم تر الى الذین اوتوا الکتب ... و من یلعن اللّه فلن تجد له نصیراً)

۹- کارساز نبودن یارى هیچکس، براى مشمولان لعن الهى (و من یلعن اللّه فلن تجد له نصیراً) چون کافران و مشمولان لعن الهى احیاناً همدیگر را یارى مى دهند، بنابراین جمله «فلن تجد ... » ناظر به غایت و هدف یارى رسانى است. یعنى بر فرض اینکه همدیگر را یارى دهند، سودبخش نخواهد بود.

۱۰- کارساز نبودن یارى براى مشمولان لعن الهى، از سنتهاى خداوند (و من یلعن اللّه فلن تجد له نصیراً) کلمه «لن»، که دلالت بر نفى ابدى دارد، مى رساند که این معنا از سنتهاى الهى است.

موضوعات مرتبط

• اسلام: حقّانیّت اسلام ۳
• اهل کتاب: و کتمان حق ۱ ; توطئه اهل کتاب ۷
• ایمان: به جبت ۲ ; ایمان به طاغوت ۲
• خدا: بشارت خدا ۸ ; سنتهاى خدا ۱۰ ; لعن خدا ۱، ۲، ۳، ۴، ۵، ۶، ۹، ۱۰ ; محرومیت از امداد خدا ۶
• شرک: آثار شرک ۲ ; کیفر شرک ۳
• کافران: اتحاد با کافران ۱، ۴ ; شکست کافران ۸
• کتمان حق: آثار کتمان حق ۱ ; کیفر کتمان حق ۳
• کفر: آثار کفر ۲
• لعن: مشمولان لعن ۱، ۲، ۳، ۶ ; موجبات لعن ۱، ۲، ۴
• لعنخشدگان: بیخپناهى لعنخشدگان ۵، ۹، ۱۰ ; محرومیّت لعنخشدگان ۶
• مسلمانان: دشمنان مسلمانان ۷، ۸ ; دشمنى با مسلمانان ۴ ; مبارزه با مسلمانان ۸
• یهود: توطئه علماى یهود ۷ ; شکست یهود ۸ ; علماى یهود و کافران ۱، ۷ ; علماى یهود و کتمان حق ۱ ; علماى یهود و مسلمانان ۱ ; علماى یهود و مشرکان ۷