آل عمران ٢٤: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
QRobot edit
(افزودن سال نزول) |
(QRobot edit) |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
<tabber> | <tabber> | ||
المیزان= | المیزان= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۳_بخش۱۵#link116 | آيات ۲۵ - ۱۹ آل عمران<br> ]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۳_بخش۱۵#link116 | آيات ۲۵ - ۱۹ آل عمران<br> ]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۳_بخش۱۵#link117 | مراد از ((ان الدين عند اللّه الاسلام ))<br> ]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۳_بخش۱۵#link117 | مراد از ((ان الدين عند اللّه الاسلام ))<br> ]] | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۱: | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۳_بخش۱۶#link123 | بحث روايتى<br> ]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۳_بخش۱۶#link123 | بحث روايتى<br> ]] | ||
}} | |||
|-|نمونه= | |-|نمونه= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:نمونه جلد۲_بخش۸۲#link391 | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۲_بخش۸۲#link391 | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-| تفسیر نور= | |||
===تفسیر نور (محسن قرائتی)=== | |||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
«24» ذلِكَ بِأَنَّهُمْ قالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَيَّاماً مَعْدُوداتٍ وَ غَرَّهُمْ فِي دِينِهِمْ ما كانُوا يَفْتَرُونَ | |||
اين (روى گردانى از حكم خدا) براى آن بود كه اهل كتاب گفتند: هرگز آتش دوزخ جز چند روزى به ما نمى‌رسد. و اين افتراها (و خيالبافى‌ها) آنان را در دينشان فريفته ساخت. | |||
===نکته ها=== | |||
در قرآن، بارها شعارهاى پوچ وخيال‌هاى باطل يهود نقل شده است. آنها مى‌گفتند: ما نژاد برتر و محبوب خداييم و در قيامت جز آن چهل روزى كه اجداد ما گوساله‌پرست بودند، | |||
---- | |||
«1». حكم اعدام وسنگسار زناكار، در سِفر تثنيه باب 22 وسِفر لاويان باب 20 آمده است. | |||
جلد 1 - صفحه 490 | |||
عذابى به ما نخواهد رسيد. و همين خيالها سبب غرور و انحراف آنها شد. اسرائيلِ امروز نيز برترى نژادى خود را باور داشته، براى رسيدن به آن، از هيچ ظلمى خوددارى نمى‌كند. | |||
===پیام ها=== | |||
1- سرچشمه اعراض، عقائد خرافى و بى‌اساس است. «هُمْ مُعْرِضُونَ ذلِكَ بِأَنَّهُمْ ...» | |||
2- خودبرتربينى، چه بر اساس دين باطل و چه براساس نژاد، ممنوع و محكوم است. «لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ» | |||
3- احساس امنيّت ومصونيّت در برابر كيفر، مايه‌ى گمراهى است. «لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ» | |||
4- يهود، قيامت و دوزخ را قبول و به گناهكارى خود اقرار داشتند. «لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَيَّاماً مَعْدُوداتٍ» | |||
5- همه‌ى مردم در دادگاه الهى يكسان هستند. «لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ ... غَرَّهُمْ فِي دِينِهِمْ» | |||
}} | |||
|-| | |||
اثنی عشری= | |||
===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
ذلِكَ بِأَنَّهُمْ قالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلاَّ أَيَّاماً مَعْدُوداتٍ وَ غَرَّهُمْ فِي دِينِهِمْ ما كانُوا يَفْتَرُونَ «24» | |||
ذلِكَ بِأَنَّهُمْ: اين اعراض ايشان از حكم تورات، به سبب آن است كه ايشان، قالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ: گفتند هرگز نخواهد مسّ كند و برسد ما را آتش جهنّم، إِلَّا أَيَّاماً مَعْدُوداتٍ: مگر چند روز شمرده شده كه هفت روز يا چهل | |||
---- | |||
«1» تفسير مجمع البيان، جلد اوّل، صفحه 425 | |||
تفسير اثنا عشرى، ج2، ص: 51 | |||
روز باشد، يعنى اعراض مى‌كنند از حكم تورات براى تسهيل آنها مر عقاب الهى را به خيالهاى فاسد و باطل خود، كه از جمله آنها اين قول بود كه: نَحْنُ أَبْناءُ اللَّهِ وَ أَحِبَّاؤُهُ. «1» وَ غَرَّهُمْ فِي دِينِهِمْ: و فريب داد ايشان را در دينشان، ما كانُوا يَفْتَرُونَ: | |||
آنچه را كه بودند افترا مى‌بستند و مى‌بافتند از آسانى عقوبت، يا شفاعت پدران خود، يا وعده خدا به يعقوب عليه السّلام كه اولاد او را عذاب ننمايد مگر به مقدار كفاره قسم. اين دروغها آنها را مغرور گردانيد از قبول حق، و حال آنكه تمام حسبها و نسبها در قيامت منقطع خواهد شد و هيچ چيز فايده نخواهد داشت مگر اطاعت و بندگى الهى و اجتناب از محرمات سبحانى. | |||
}} | |||
|-| | |||
روان جاوید= | |||
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
ذلِكَ بِأَنَّهُمْ قالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلاَّ أَيَّاماً مَعْدُوداتٍ وَ غَرَّهُمْ فِي دِينِهِمْ ما كانُوا يَفْتَرُونَ «24» | |||
ترجمه | |||
اين براى آنستكه ايشان گفتند نخواهد رسيد ما را آتش مگر روزهاى معدودى و مغرور كرد آنها را در دينشان آنچه بودند كه افترا مى‌بستند.. | |||
تفسير | |||
اين رو گرداندن و اعراض براى آن بود كه آنها عذاب را آسان پنداشتند و سبب غرور آنها و سبك شمردن دين و احكام آنرا افتراء آنها بود بخدا كه ميگفتند چند روزى يعنى هفت روز يا چهل روز بيشتر نميسوزيم پدران ما كه پيغمبرانند شفاعت ميكنند از ما و خداوند بحضرت يعقوب وعده داده كه اولاد او را نسوزاند مگر بقدر رفع قسم گويا اشاره باشد بآنكه خداوند قسم ياد فرموده كه معصيت كار را بسوزاند پس اى عزيز هيچوقت به اين كه من اولاد پيغمبر و امامم يا دوست و شيعه آنها هستم و آنها شفاعت ميكنند از من مغرور مشو كه خداوند با كسى قوم و خويشى ندارد و بهشت را خلق فرموده از براى مطيع اگرچه بنده حبشى باشد و دوزخ را خلق فرموده براى عاصى اگرچه سيد قرشى باشد اينجا عمل است و حساب نيست آنجا حساب است و عمل نيست. | |||
من آنچه شرط بلاغ است با تو ميگويم تو خواه از سخنم پند گير و خواه ملال احكام دين را نبايد سبك گرفت اينها مرخص معصيت نيست بلى اگر احيانا معصيت كار شدى نااميد از حق مباش و باميد شفاعت ائمه اطهار توبه كار شو البته از ميامن توسل بذيل عنايت آنها بمقصود خواهى رسيد انشاء اللّه تعالى. | |||
}} | |||
|-| | |||
اطیب البیان= | |||
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
ذلِكَ بِأَنَّهُم قالُوا لَن تَمَسَّنَا النّارُ إِلاّ أَيّاماً مَعدُودات‌ٍ وَ غَرَّهُم فِي دِينِهِم ما كانُوا يَفتَرُون‌َ «24» | |||
اينکه اعراض از حكم الهي و كتاب اللّه بواسطه اينست که گفتند ما اگر هم معصيت و نافرماني كنيم چون از بني اسرائيل هستيم آتش بيش از چند روز با ما تماس نميكند و اهل بهشت ميشويم و اينکه دعوي آنها را فريب داده و اينکه افتراء در دين آنها را مغرور كرده. | |||
(اشكال) | |||
شما مسلمين هم همين دعوي را داريد که اگر كسي با ايمان از دنيا برود بالاخره اهل نجات است و لو از فرق تا قدم غرق ذنوب باشد و پس از عذاب بمقدار ذنوبش اهل بهشت ميشود. | |||
جلد 3 - صفحه 153 | |||
(جواب) | |||
موضوع مطلب دو جاست يكي اينكه هر که بر دين حق از دنيا برود مخلّد در عذاب نيست زيرا آنكه تديّن بدين حق هم اقتضاي مثوبت دارد بلكه از تمام عبادات بالاتر است و تمام آنها منوط باين است و اگر بر خلاف حق معتقد و متديّن باشد مخلّد در عذاب و خردلي عباداتش پذيرفته نميشود خواه از هر طائفه و هر فاميل و قبيله باشد ديگر آنكه دين حق كدام است احتياج باثبات دارد و ثابت و محقّق است که دين حق شريعت محمّديّه طبق مذهب جعفري شيعه اثني عشري است و بين گفتار آنها و اينکه مطلب بودن بعيد است. | |||
}} | |||
|-| | |||
برگزیده تفسیر نمونه= | |||
===برگزیده تفسیر نمونه=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
] | |||
(آیه 24)- در این آیه دلیل مخالفت و سرپیچی آنها را شرح می‌دهد که آنها بر اساس یک فکر باطل معتقد بودند از نژاد ممتازی هستند (همان گونه که امروز نیز چنین فکر می‌کنند) به همین دلیل برای خود مصونیتی در مقابل مجازات الهی قائل بودند. لذا قرآن می‌گوید: این اعمال و رفتار به خاطر آن است که «گفتند: جز چند روزی آتش دوزخ به ما نمی‌رسد» و اگر مجازاتی داشته باشیم بسیار محدود است (ذلِکَ بِأَنَّهُمْ قالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَیَّاماً مَعْدُوداتٍ). | |||
سپس می‌افزاید: آنها این امتیازات دروغین را به خدا نسبت می‌دادند «و این | |||
ج1، ص274 | |||
افتراء و دروغی را که به خدا بسته بودند آنها را در دینشان مغرور ساخته بود» (وَ غَرَّهُمْ فِی دِینِهِمْ ما کانُوا یَفْتَرُونَ). | |||
}} | |||
|-|تسنیم= | |-|تسنیم= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-|</tabber> | |-|</tabber> | ||
