الْأَوْتَاد: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(Added word proximity by QBot) |
||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
__TOC__ | |||
''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/الْأَوْتَاد | آیات شامل این کلمه ]]''' | ''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/الْأَوْتَاد | آیات شامل این کلمه ]]''' | ||
خط ۱۰: | خط ۱۱: | ||
*[[ال]] | *[[ال]] | ||
===کلمات [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud> | |||
وَ:100, فِرْعَوْن:43, الّذِين:39, ثَمُود:34, قَوْم:30, ذِي:28, ذُو:28, طَغَوْا:28, فِي:25, بِالْوَاد:23, فَأَکْثَرُوا:23, الْبِلاَد:23, الصّخْر:21, لُوط:21, عَاد:21, فِيهَا:21, جَابُوا:19, الْفَسَاد:19, أَصْحَاب:17, نُوح:17, الْأَيْکَة:14, قَبْلَهُم:12, کَذّبَت:10 | |||
</qcloud> | |||
===تکرار در هر سال نزول=== | |||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::الْأَوْتَاد]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۶:۰۰
«أَوْتادِ» جمع «وتد» (بر وزن صمد) به معناى میخ است; کوه ها در آیات قرآن «اَوْتاد» (میخ هاى) زمین معرفى شده اند، شاید به دلیل این که کوه ها از زیر به هم پنجه افکنده اند و همچون زرهى تمام سطح زمین را پوشانده که هم فشارهاى داخلى را از درون خنثى کنند و هم نیروى فوق العاده جاذبه ماه و جزر و مدّ را از بیرون و به این ترتیب تزلزل واضطراب و زلزله هاى مداوم را از بین ببرند و کره زمین را در آرامش براى زندگى انسان ها نگه دارند.
ریشه کلمه
- وتد (۳ بار)
قاموس قرآن
ميخ. جمع آن اوتاد است. [نباء:6-7]. آيا زمين را براى زندگى آماده نكرديم؟ آيا كوهها را ميخهايى براى زمين قرار نداديم؟ رجوع شود به «جبل» فصل «كوههاميخ زميناند». * [ص:12] كلمه «ذُوالْاَوْتادِ» در سوره فجر آيه 10 نيز در وصف فرعون آمده است گويند: او چون مىخواست كسى را شكنجه دهد او را به چهار ميخ مىكشيد و سبب تسميه ذوالاوتاد همين است ولى ظاهرا مراد از آن لشكريان و ساز وبرگ آنها و وسائل حكومت است كه همچون ميخها پادشاهى و حكومت او را محكم كرده بودند شاعر گويد: وَلَقَدْ غَنَوْافيها بِاَنْعَم عيشَةٍ فى ظِلَّ مُلْكٍ ثابِتِ الْاَوْتادِ در آن شهر باگواراترين زندگى بى نياز بودند در سايه حكومتى كه پايه هايش محكم بود.