أَنْفُسَهُم: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
بدون خلاصۀ ویرایش |
(Added word proximity by QBot) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
__TOC__ | |||
''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/أَنْفُسَهُم | آیات شامل این کلمه ]]''' | ''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/أَنْفُسَهُم | آیات شامل این کلمه ]]''' | ||
| خط ۸: | خط ۹: | ||
تنفس عبارت است از گسترش و توسعه يافتن. [تكوير:18-17]. قسم به شب كه درآيد و قسم به صبح كه گسترش يابد نفس بدين معنى بر وزن فرس است كه در قاموس آن را وسعت و گسترش گفته است. تنافس: به معنى مسابقه دو نفس در رسيدن به چيز مطلوب است بقول راغب آن مجاهده نفس است در رسيدن و شبيه شدن به فضلاء بى آنكه ضررى بديگرى برساند. [مطفّفين:26]. و در رسيدن به آن نعمت بهشتى مسابقه و رغبت كنند مسابقه كنندگان. نفس نفس (بروزن فلس) در اصل به معنى ذات است. طبرسى ذيل آيه [بقره:9]. فرموده: نفس سه معنى دارد يكى به معنى روح ديگرى به معنى تأكيد مثل «جائَنى زيدٌ نَفْسُهُ» سوم به معنى ذات و اصل همان است. در صحاح گفته: نفس به معنى روح است. «خَرِجَتْ نَفْسُهُ» يعنى روحش خارج شد ايضا نفس به معنى خون است «مالَيْسَ سائِلَةٌ لايُنْجَسُ الْماء اِذا ماتَ فيهِ» آنكه خون جهنده ندارد اگر در آبى بميرد آب نجس نمىشود تا مىگويد نفس به معنى عين وذات شىء است. ظاهرا خون را از آن نفس گفتهاند كه روح با آن از بدنش خارج مىشود. نفس در قرآن مجيد نفس در قرآن مجيد در چند معنى بكار رفته كه نقل مىشود: 1- روح. مثل [زمر:42]. چون براى روح مرگى نيست لذا بايد در «مَوْتَها» مضاف مقدر كرد و يا قائل به مجاز عقلى شد يعنى «حينَ مَوْتِ أَبْدانِها» ايضا در «وَالتَّى لَمْ تَمُتْ» بايد گفت: «وَالتَّى لَمْ تَمُتْبَدَنُها» يعنى: خدا ارواح را در حين موت از ابدان مىگيرد و روحى را كه بدنش نمرده در وقت خواب قبض مىكند، آنگاه روحى را كه درخواب گرفته نگاه مىدارد اگر مرگ را بر صاحب آن نوشته باشد و ديگرى را تا وقتى معين ببدن مىفرستد. در باره روح مجرد از نظر قرآن در «روح» شرحى نوشتهايم . 2- ذات و شخص. مثل [بقره:48]. بترسيد از روزيكه كسى از كسى كفايت نمىكند. 3- در آياتى نظير [يوسف:53]. [شمس:8-7]. مىشود منظور تمايلات نفسانى و خواهشهاى وجود انسان و غرائز او باشد كه بااختيارى كه داده شده مىتواند آنها را در مسير حق ياباطل قرار دهدلذا فرموده: [شمس:10-9]. ايضا در [قيامه:2]. كه ظاهرا وجدان و درك آدمى مراد است و نيز در آياتى نظير [نازعات:40]. همين معنى به نظر مىآيد ايضا [مائده:30]. 4- قلوب و باطن. در آياتى نظير [اعراف:205]. [احزاب:37]. [يوسف:77]. [طه:67]. [اسراء:25]. مراد از نفس و نفوس در اين آيات بايد قلوب و باطن انسانها باشد يعنى اين چيز در درون آدمى است در «قلب» آياتى در اين زمينه نقل كردهايم كه در بعضى از آيات به جاى نفوس قلوب ذكر شده نظير: [اسراء:25]. و [احزاب:51]. 5- [نساء:1]. نظير اين آيه است [انعام:98]. [اعراف:189]. [زمر:6]. كه فرموده «خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ ثُمٌ جَعَلَ مِنْها زَوْجَها» به نظر مىآيد مراد از نفس در اين آيات بشر اولى است. | تنفس عبارت است از گسترش و توسعه يافتن. [تكوير:18-17]. قسم به شب كه درآيد و قسم به صبح كه گسترش يابد نفس بدين معنى بر وزن فرس است كه در قاموس آن را وسعت و گسترش گفته است. تنافس: به معنى مسابقه دو نفس در رسيدن به چيز مطلوب است بقول راغب آن مجاهده نفس است در رسيدن و شبيه شدن به فضلاء بى آنكه ضررى بديگرى برساند. [مطفّفين:26]. و در رسيدن به آن نعمت بهشتى مسابقه و رغبت كنند مسابقه كنندگان. نفس نفس (بروزن فلس) در اصل به معنى ذات است. طبرسى ذيل آيه [بقره:9]. فرموده: نفس سه معنى دارد يكى به معنى روح ديگرى به معنى تأكيد مثل «جائَنى زيدٌ نَفْسُهُ» سوم به معنى ذات و اصل همان است. در صحاح گفته: نفس به معنى روح است. «خَرِجَتْ نَفْسُهُ» يعنى روحش خارج شد ايضا نفس به معنى خون است «مالَيْسَ سائِلَةٌ لايُنْجَسُ الْماء اِذا ماتَ فيهِ» آنكه خون جهنده ندارد اگر در آبى بميرد آب نجس نمىشود تا مىگويد نفس به معنى عين وذات شىء است. ظاهرا خون را از آن نفس گفتهاند كه روح با آن از بدنش خارج مىشود. نفس در قرآن مجيد نفس در قرآن مجيد در چند معنى بكار رفته كه نقل مىشود: 1- روح. مثل [زمر:42]. چون براى روح مرگى نيست لذا بايد در «مَوْتَها» مضاف مقدر كرد و يا قائل به مجاز عقلى شد يعنى «حينَ مَوْتِ أَبْدانِها» ايضا در «وَالتَّى لَمْ تَمُتْ» بايد گفت: «وَالتَّى لَمْ تَمُتْبَدَنُها» يعنى: خدا ارواح را در حين موت از ابدان مىگيرد و روحى را كه بدنش نمرده در وقت خواب قبض مىكند، آنگاه روحى را كه درخواب گرفته نگاه مىدارد اگر مرگ را بر صاحب آن نوشته باشد و ديگرى را تا وقتى معين ببدن مىفرستد. در باره روح مجرد از نظر قرآن در «روح» شرحى نوشتهايم . 2- ذات و شخص. مثل [بقره:48]. بترسيد از روزيكه كسى از كسى كفايت نمىكند. 3- در آياتى نظير [يوسف:53]. [شمس:8-7]. مىشود منظور تمايلات نفسانى و خواهشهاى وجود انسان و غرائز او باشد كه بااختيارى كه داده شده مىتواند آنها را در مسير حق ياباطل قرار دهدلذا فرموده: [شمس:10-9]. ايضا در [قيامه:2]. كه ظاهرا وجدان و درك آدمى مراد است و نيز در آياتى نظير [نازعات:40]. همين معنى به نظر مىآيد ايضا [مائده:30]. 4- قلوب و باطن. در آياتى نظير [اعراف:205]. [احزاب:37]. [يوسف:77]. [طه:67]. [اسراء:25]. مراد از نفس و نفوس در اين آيات بايد قلوب و باطن انسانها باشد يعنى اين چيز در درون آدمى است در «قلب» آياتى در اين زمينه نقل كردهايم كه در بعضى از آيات به جاى نفوس قلوب ذكر شده نظير: [اسراء:25]. و [احزاب:51]. 5- [نساء:1]. نظير اين آيه است [انعام:98]. [اعراف:189]. [زمر:6]. كه فرموده «خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ ثُمٌ جَعَلَ مِنْها زَوْجَها» به نظر مىآيد مراد از نفس در اين آيات بشر اولى است. | ||
===کلمات [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud> | |||
وَ:100, مَا:36, اللّه:36, الّذِين:34, کَانُوا:30, يَظْلِمُون:29, لا:28, لٰکِن:26, خَسِرُوا:24, إِن:23, ظَلَمُوا:21, إِلاّ:18, مِن:18, مَن:17, فِي:17, لَو:17, إِذ:15, يَوْم:15, کَان:15, لَهُم:14, بِه:14, إِلَى:14, يَشْعُرُون:14, عَنْهُم:14, آمَنُوا:14, أَن:14, لِيَظْلِمَهُم:13, فَهُم:13, يَنْصُرُون:13, ثُم:13, ظَلَمَهُم:13, يُهْلِکُون:13, أَهْلِيهِم:13, يَا:13, يُضِلّون:13, بِمَا:13, ضَل:13, الْقِيَامَة:13, أُولٰئِک:13, فَمَا:13, فَاسْتَغْفَرُوا:13, بِآيَاتِنَا:13, الْخَاسِرِين:13, تَدْعُوهُم:13, فَأُولٰئِک:13, النّاس:13, يُؤْمِنُون:13, أَنّهُم:12, ظَلَمُونَا:12, ظَلَمْنَاهُم:12, فَأَهْلَکَتْه:12, مَوَازِينُه:12, يَسْتَطِيعُون:12, عَمِلُوا:12, هُم:12, الْکِتَاب:12, خَفّت:12, الْهُدَى:12, أَلا:12, لَم:12, يُزَکّون:12, فَأَنْسَاهُم:12, فَأَصَابَهُم:12, بَل:12, ذَکَرُوا:12, أَو:12, أَنْزَل:12, فَجَعَلْنَاهُم:12, جَاءُوک:12, مَثَل:12, النّار:12, هٰذِه:12, يَخْتَانُون:12, الْمُؤْمِنِين:12, أَغْنَت:11, الْمُؤْمِنُون:11, مَعَکُم:11, يَفْتَرُون:11, أَمْوَالَهُم:11, دُونِه:11, سَيّئَات:11, شَرَوْا:11, جَهَنّم:11, أَيّهَا:11, اشْتَرَوْا:11, قَوْم:11, يَخْدَعُون:11, أَهْل:11, يَکْفُرُوا:11, لَکُم:11, أَحَادِيث:11, قَد:11, تَبَيّن:11, أَبْنَاءَهُم:11, نَصْرا:11, قِيل:11, قُلْنَا:11, کَذّبُوا:11, نَعْمَل:11, عَنْه:11, دُون:11, تَلْفَح:11, خَالِدُون:11, رَبّک:11, اتّخَذُوا:11, عَاقِبَة:11, الْفَاسِقُون:11, نَسُوا:11, أَسْفَارِنَا:11, بِهِم:11, مَسَاکِن:11, أَوْلِيَاء:11, يَعْلَم:11, لَخَرَجْنَا:11, اشْتَرَى:11, بِأَن:11, يُبْصِرُون:11, يَحْشُرُهُم:11, نَصْرَکُم:11, يَهْد:11, يَضُرّونَک:11, حَرْث:11, يُزَکّي:11, بِئْسَمَا:11, عَن:11, الْکَافِرِين:11, فِيه:11, فَاحِشَة:11, الْقَرْيَة:11, يَعْلَمُون:11, آلِهَتُهُم:11, تَر:11, قُلُوبِهِم:11, رَزَقْنَاکُم:11, اسْتَطَعْنَا:11, فَعَلُوا:11, کَأَن:11, لِذُنُوبِهِم:11, يَسْتَوِي:11, تُجَادِل:11, إِنّهُم:11, عَلَى:11, الْمُؤْمِنَات:11, يُحِب:11, کُنّا:11, لَه:11, شَيْئا:11, کَيْف:11, يَعْرِفُون:11, أَصَابَت:11, رَيْب:11, لِلّذِين:11, ادْخُلُوا:11, کَالّذِين:11, لَبِئْس:11, الْمُفْلِحُون:11, مَزّقْنَاهُم:11, وُجُوهَهُم:11, بَيْن:11, مَرَض:11, اسْتَغْفَر:11, أَصْحَاب:11, عَفَا:11, أَسَاءُوا:11, يُضِلّونَکُم:11, لَکَاذِبُون:11, إِذَا:11, قُل:11, کُل:11, تَکُونُوا:11, صِرّ:11, بَاعِد:11, سَکَنْتُم:11, فَعَلْنَا:11, الْجَنّة:11, الّتِي:11, بَعْضُهُم:11, حَکِيم:11, ذٰلِک:11, يَشَاء:11, يُضِلّوک:11, الْقَوْم:11, أَظْلَم:11, الّذِي:11, تَرَى:11, شَيْء:11, لَقَد:11, فَهُو:11, اسْکُنُوا:11, کَمَا:11, بَغْيا:11, أَ:11, حَصِيد:11, أَنْفُسَهُم:11, عَظِيما:11, غَيْر:11, يَلْبَثُوا:11, تَتّخِذُوا:11, السّوء:11, لِم:11, حَاق:11, سَکَن:11, مِمّن:11, زَوَال:11, يَدْعُون:11, فَلَعْنَة:11, فَزَادَهُم:11, يَظْلِم:11, مَثَلا:11, يَعْرِفُونَه:11, يَنْأَوْن:11, مَکّنّاکُم:11, الْمُهْتَدِي:11, بِاللّه:11, رَحِيما:11, بِالْبَيّنَات:11, رَبّنَا:11, فِيهَا:11, السّوءَى:11, مُمَزّق:11, عَلِيم:11, يُقَاتِلُون:11, خَلاَق:11, فَقَالُوا:10, قَبْل:10, بِجَهَالَة:10, تَکْفُرُون:10, فَکُلُوا:10, بِطَانَة:10, رِيح:10, وُقِفُوا:10, مِنْهُم:10, سَيَحْلِفُون:10, افْتَرَى:10, هُو:10, الظّالِمِين:10, يَتّبِعُوکُم:10, قَال:10, يَتَفَکّرُون:10, سَاء:10, عَنْک:10, بِإِذْن:10, تَعْمَلُون:10, غَفُورا:10, يُخْلَقُون:10, بَعْض:10, فَنَعْمَل:10, إِثْما:10, السّمْع:10, يَغْفِر:10, يَسْمَعُوا:10, رَبّکُم:10, الرّسُول:10, جَرَم:10, الْمُحْسِنِين:10, خَوّانا:10, آمِنِين:10, شِئْتُم:10, آتَيْنَاهُم:10, الْخُسْرَان:10, عَلَيْک:10, قَبْلِهِم:10, الْآخِرَة:10, سَبِيل:10, الذّنُوب:10, يُظْلَمُون:10, لِيُطَاع:10, لَوَجَدُوا:10, تَدْعُون:10, رُسُلُهُم:10, طَيّبَات:10, أَثِيما:10, نُرَدّ:10, کَمَثَل:10, يُنَزّل:10, طَائِفَة:10, ضَرَبْنَا:10, الدّنْيَا:10, أَغْرَقْنَا:10, الشّقّة:10, فَتِيلا:10, يَنْهَوْن:10, عَذَاب:10, لَهَمّت:10, الْمُبِين:10, يُخَادِعُون:10, خَفِي:10, لَيَجْمَعَنّکُم:10 | |||
</qcloud> | |||
===تکرار در هر سال نزول=== | |||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::أَنْفُسَهُم]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۱۴
ریشه کلمه
قاموس قرآن
تنفس عبارت است از گسترش و توسعه يافتن. [تكوير:18-17]. قسم به شب كه درآيد و قسم به صبح كه گسترش يابد نفس بدين معنى بر وزن فرس است كه در قاموس آن را وسعت و گسترش گفته است. تنافس: به معنى مسابقه دو نفس در رسيدن به چيز مطلوب است بقول راغب آن مجاهده نفس است در رسيدن و شبيه شدن به فضلاء بى آنكه ضررى بديگرى برساند. [مطفّفين:26]. و در رسيدن به آن نعمت بهشتى مسابقه و رغبت كنند مسابقه كنندگان. نفس نفس (بروزن فلس) در اصل به معنى ذات است. طبرسى ذيل آيه [بقره:9]. فرموده: نفس سه معنى دارد يكى به معنى روح ديگرى به معنى تأكيد مثل «جائَنى زيدٌ نَفْسُهُ» سوم به معنى ذات و اصل همان است. در صحاح گفته: نفس به معنى روح است. «خَرِجَتْ نَفْسُهُ» يعنى روحش خارج شد ايضا نفس به معنى خون است «مالَيْسَ سائِلَةٌ لايُنْجَسُ الْماء اِذا ماتَ فيهِ» آنكه خون جهنده ندارد اگر در آبى بميرد آب نجس نمىشود تا مىگويد نفس به معنى عين وذات شىء است. ظاهرا خون را از آن نفس گفتهاند كه روح با آن از بدنش خارج مىشود. نفس در قرآن مجيد نفس در قرآن مجيد در چند معنى بكار رفته كه نقل مىشود: 1- روح. مثل [زمر:42]. چون براى روح مرگى نيست لذا بايد در «مَوْتَها» مضاف مقدر كرد و يا قائل به مجاز عقلى شد يعنى «حينَ مَوْتِ أَبْدانِها» ايضا در «وَالتَّى لَمْ تَمُتْ» بايد گفت: «وَالتَّى لَمْ تَمُتْبَدَنُها» يعنى: خدا ارواح را در حين موت از ابدان مىگيرد و روحى را كه بدنش نمرده در وقت خواب قبض مىكند، آنگاه روحى را كه درخواب گرفته نگاه مىدارد اگر مرگ را بر صاحب آن نوشته باشد و ديگرى را تا وقتى معين ببدن مىفرستد. در باره روح مجرد از نظر قرآن در «روح» شرحى نوشتهايم . 2- ذات و شخص. مثل [بقره:48]. بترسيد از روزيكه كسى از كسى كفايت نمىكند. 3- در آياتى نظير [يوسف:53]. [شمس:8-7]. مىشود منظور تمايلات نفسانى و خواهشهاى وجود انسان و غرائز او باشد كه بااختيارى كه داده شده مىتواند آنها را در مسير حق ياباطل قرار دهدلذا فرموده: [شمس:10-9]. ايضا در [قيامه:2]. كه ظاهرا وجدان و درك آدمى مراد است و نيز در آياتى نظير [نازعات:40]. همين معنى به نظر مىآيد ايضا [مائده:30]. 4- قلوب و باطن. در آياتى نظير [اعراف:205]. [احزاب:37]. [يوسف:77]. [طه:67]. [اسراء:25]. مراد از نفس و نفوس در اين آيات بايد قلوب و باطن انسانها باشد يعنى اين چيز در درون آدمى است در «قلب» آياتى در اين زمينه نقل كردهايم كه در بعضى از آيات به جاى نفوس قلوب ذكر شده نظير: [اسراء:25]. و [احزاب:51]. 5- [نساء:1]. نظير اين آيه است [انعام:98]. [اعراف:189]. [زمر:6]. كه فرموده «خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ ثُمٌ جَعَلَ مِنْها زَوْجَها» به نظر مىآيد مراد از نفس در اين آيات بشر اولى است.
کلمات نزدیک مکانی
وَ مَا اللّه الّذِين کَانُوا يَظْلِمُون لا لٰکِن خَسِرُوا إِن ظَلَمُوا إِلاّ مِن مَن فِي لَو إِذ يَوْم کَان لَهُم بِه إِلَى يَشْعُرُون عَنْهُم آمَنُوا أَن لِيَظْلِمَهُم فَهُم يَنْصُرُون ثُم ظَلَمَهُم يُهْلِکُون أَهْلِيهِم يَا يُضِلّون بِمَا ضَل الْقِيَامَة أُولٰئِک فَمَا فَاسْتَغْفَرُوا بِآيَاتِنَا الْخَاسِرِين تَدْعُوهُم فَأُولٰئِک النّاس يُؤْمِنُون أَنّهُم ظَلَمُونَا ظَلَمْنَاهُم فَأَهْلَکَتْه مَوَازِينُه يَسْتَطِيعُون عَمِلُوا هُم الْکِتَاب خَفّت الْهُدَى أَلا لَم يُزَکّون فَأَنْسَاهُم فَأَصَابَهُم بَل ذَکَرُوا أَو أَنْزَل فَجَعَلْنَاهُم جَاءُوک مَثَل النّار هٰذِه يَخْتَانُون الْمُؤْمِنِين لِلّذِين ادْخُلُوا کَالّذِين لَبِئْس الْمُفْلِحُون مَزّقْنَاهُم وُجُوهَهُم أَصْحَاب قُل کُل تَکُونُوا صِرّ بَاعِد سَکَنْتُم فَعَلْنَا الْجَنّة الّتِي بَعْضُهُم حَکِيم ذٰلِک يَشَاء يُضِلّوک الْقَوْم أَظْلَم الّذِي شَيْء
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
