فَأَلْهَمَهَا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(Added word proximity by QBot) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
__TOC__ | |||
''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/فَأَلْهَمَهَا | آیات شامل این کلمه ]]''' | ''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/فَأَلْهَمَهَا | آیات شامل این کلمه ]]''' | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۳: | ||
[شمس:8]. لهم به معنى بلعيدن است «لَهِمَ الشَّىْءَ لَهْماً: اِبْتَلَعَهُ بِمَّرَةٍ» الهام تفهيم بخصوصى است از جانب خدا يا ملك كه مأمور خداست. راغب گويد:الهام القاء چيزى است در قلب و مخصوص است به اينكه از جانب خدا و از ملاء اعلى باشد مثل قول حضرت رسول «صلى اللَّه عليه و آله» «اِنَّ الرُّوحَ الْاَمينَ نَفَثَ فى رُوعى». معنى آيه: خدا فجور و تقواى نفس را به نفس تفهيم كرد و نفس انسانى را طورى آفريد كه ذاتاً خوب و بد و صلاح و فساد را مىفهمد. اين لفظ فقط يكبار در قرآن آمده است. | [شمس:8]. لهم به معنى بلعيدن است «لَهِمَ الشَّىْءَ لَهْماً: اِبْتَلَعَهُ بِمَّرَةٍ» الهام تفهيم بخصوصى است از جانب خدا يا ملك كه مأمور خداست. راغب گويد:الهام القاء چيزى است در قلب و مخصوص است به اينكه از جانب خدا و از ملاء اعلى باشد مثل قول حضرت رسول «صلى اللَّه عليه و آله» «اِنَّ الرُّوحَ الْاَمينَ نَفَثَ فى رُوعى». معنى آيه: خدا فجور و تقواى نفس را به نفس تفهيم كرد و نفس انسانى را طورى آفريد كه ذاتاً خوب و بد و صلاح و فساد را مىفهمد. اين لفظ فقط يكبار در قرآن آمده است. | ||
===کلمات [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud> | |||
وَ:100, مَا:60, سَوّاهَا:40, فُجُورَهَا:35, تَقْوَاهَا:25, قَد:25, نَفْس:25, أَفْلَح:20, طَحَاهَا:20, مَن:15, زَکّاهَا:10 | |||
</qcloud> | |||
===تکرار در هر سال نزول=== | |||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::فَأَلْهَمَهَا]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۶:۵۱
«أَلْهَمَها» از مادّه «الهام» در اصل به معناى بلعیدن یا نوشیدن چیزى است. سپس به معناى القاء مطلبى از سوى پروردگار در روح و جان آدمى آمده است; گویى روح انسان آن مطلب را با تمام وجودش مى نوشد و مى بلعد، و گاه به معناى وحى نیز آمده است. ولى بعضى از مفسرین معتقدند که تفاوت «الهام» با «وحى» در این است: شخصى که به او الهام مى شود، نمى فهمد مطلب را از کجا به دست آورده، اما آن که به او وحى مى شود هنگام وحى، مى داند از کجا و به چه وسیله به او رسیده است.
ریشه کلمه
قاموس قرآن
[شمس:8]. لهم به معنى بلعيدن است «لَهِمَ الشَّىْءَ لَهْماً: اِبْتَلَعَهُ بِمَّرَةٍ» الهام تفهيم بخصوصى است از جانب خدا يا ملك كه مأمور خداست. راغب گويد:الهام القاء چيزى است در قلب و مخصوص است به اينكه از جانب خدا و از ملاء اعلى باشد مثل قول حضرت رسول «صلى اللَّه عليه و آله» «اِنَّ الرُّوحَ الْاَمينَ نَفَثَ فى رُوعى». معنى آيه: خدا فجور و تقواى نفس را به نفس تفهيم كرد و نفس انسانى را طورى آفريد كه ذاتاً خوب و بد و صلاح و فساد را مىفهمد. اين لفظ فقط يكبار در قرآن آمده است.
