قَرْح

آیات شامل این کلمه

«قَرْح» به معناى جراحتى است که در بدن بر اثربرخورد بایک عامل خارجى پیدامى شود.

ریشه کلمه

• قرح‌ (۳ بار)

قاموس قرآن

(بروزن فلس) زخم. «قَرَحَهُ قَرْحاً: جَرَحَهُ وَ شَقَّهُ» راغب گويد:قَرْح به فتح اول جراحتى است كه از خارج رسد مثل زخم شمشيرو قُرْح به ضم اول جراحتى است كه از درون برخاسته مثل دمل، و به قولى به فتح اول زخم و به ضم آن درد زخم است. طبرسى از ابوعلى و ابوحسن هر دو را مصدر نقل كرده، المنار از ابن جرير نقل كرده كه قَرْح به فتح اول شامل قتل و جرح است [آل عمران:140]. آيه در باره جنگ احد است كه عده‏اى از مسلمانان كشته و عده‏اى زخمى شدند. يعنى: اگر به شما زخمى رسيد و در «اُحُد» شكستى ديديد، نظير آن به مشركين در«بدر» رسيد و اين روزها را ميان مردم مى‏گردانيم و شكست و فتح هر دوره نصيب قومى مى‏شود. الميزان گويد: در اين تعبير مسلمانان همه يك جسد فرض شده‏اند و گويى زخم به يك بدن وارد شده است و در واقع عبارت بود از قتل عده‏اى و جرح عده‏اى ديگر و فوت پيروزى از آنها... نگارنده: احتمال قوى مى‏دهم كه اصابت قرح كنايه از شكست است چنانكه با مقايسه به شكست مشركين در«بدر» روشن‏تر مى‏شود «قرح» را درآيه به فتح قاف و كسر آن خوانده‏اند. * [آل عمران:172]. آيه در باره تعقيب مسلمين است كه بعد از ماجراى«اُحُد» مشركين خواستند به مدينه بگردند ولى مسلمين آنها را تعقيب كردند احتمال فوق در اين آيه نيز جارى است، اين لفظ فقط سه بار در قرآن آمده است.

کلمات نزدیک مکانی

إِن وَ فَقَد الْقَوْم مَس يَمْسَسْکُم مِثْلُه قَرْح مُؤْمِنِين کُنْتُم تِلْک الْأَيّام نُدَاوِلُهَا الْأَعْلَوْن بَيْن أَنْتُم النّاس لِيَعْلَم

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...