سَلَقُوکُم: تفاوت میان نسخهها
از الکتاب
بدون خلاصۀ ویرایش |
(Added word proximity by QBot) |
||
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
__TOC__ | |||
''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/سَلَقُوکُم | آیات شامل این کلمه ]]''' | ''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/سَلَقُوکُم | آیات شامل این کلمه ]]''' | ||
خط ۷: | خط ۸: | ||
*[[ریشه کم | کم]] (۲۲۹۱ بار) [[کلمه با ریشه:: کم| ]] | *[[ریشه کم | کم]] (۲۲۹۱ بار) [[کلمه با ریشه:: کم| ]] | ||
=== قاموس قرآن === | |||
[احزاب:19]. در اقرب گفته: «سلقه بالكلام: آذاه» او را با سخن گفتن آزار كرد و آن تند گفتن است. در مجمع گويد: اصل آن به معنى ضرب است و به معنى صيحه زدن آيد. در مجمع و نهايه نقل شده «لَيْسَ مِنّا مِنْ سَلَقَ اَمْ حَلَقَ» يعنى از ما نيست آنكه در مصيبت با با صداى بلند گريه كند و فرياد بكشد و موى خود را بتراشد. معنى آيه: چون ترس برود با زبانهاى تيز شما را اذيّت مىكنند و به خشونت سخن گويند و بر غنيمت حريص باشند. اين كلمه يكبار در قرآن مجيد آمده است. | |||
===کلمات [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud> | |||
بِأَلْسِنَة:100, الْخَوْف:100, حِدَاد:89, ذَهَب:89, فَإِذَا:78, أَشِحّة:78, عَلَى:66, الْمَوْت:66, الْخَيْر:55, مِن:55, أُولٰئِک:44, عَلَيْه:44, لَم:33, يُغْشَى:33, يُؤْمِنُوا:21, کَالّذِي:21, فَأَحْبَط:10, أَعْيُنُهُم:10 | |||
</qcloud> | |||
===تکرار در هر سال نزول=== | |||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::سَلَقُوکُم]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۶:۴۹
«سَلَقُوکُم» از مادّه «سلق» (بر وزن خلق) در اصل، به معناى گشودن چیزى با خشم و عصبانیت است; خواه گشودن دست باشد، یا زبان. این تعبیر در مورد کسانى که با لحنى آمرانه و طلبکارانه فریاد مى کشند و چیزى را مى طلبند به کار مى رود.
ریشه کلمه
قاموس قرآن
[احزاب:19]. در اقرب گفته: «سلقه بالكلام: آذاه» او را با سخن گفتن آزار كرد و آن تند گفتن است. در مجمع گويد: اصل آن به معنى ضرب است و به معنى صيحه زدن آيد. در مجمع و نهايه نقل شده «لَيْسَ مِنّا مِنْ سَلَقَ اَمْ حَلَقَ» يعنى از ما نيست آنكه در مصيبت با با صداى بلند گريه كند و فرياد بكشد و موى خود را بتراشد. معنى آيه: چون ترس برود با زبانهاى تيز شما را اذيّت مىكنند و به خشونت سخن گويند و بر غنيمت حريص باشند. اين كلمه يكبار در قرآن مجيد آمده است.
کلمات نزدیک مکانی
بِأَلْسِنَة الْخَوْف حِدَاد ذَهَب فَإِذَا أَشِحّة عَلَى الْمَوْت الْخَيْر مِن أُولٰئِک عَلَيْه لَم يُغْشَى يُؤْمِنُوا کَالّذِي فَأَحْبَط أَعْيُنُهُم
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...