رُکَاما

آیات شامل این کلمه

«رُکَام» (بر وزن غلام) به معناى اشیایى است که روى هم متراکم شده اند.

ریشه کلمه

• رکم‌ (۳ بار)

قاموس قرآن

(به فتح ر) روى هم جمع كردن و بعضى از شى‏ء را بالاى بعضى نهادن (مجمع - اقرب) و آن در قرآن در متراكم شدن ابر و غيره به كار رفته است [طور:44]. سحاب مركوم يعنى ابرهاى متراكم [نور:43]. ركام به معنى مركوم و متراكم است يعنى: خدا ابرى را ميراند سپس ميان آن پيوستگى مى‏دهد سپس آن را متراكم مى‏كند. * [انفال:37]. ما قبل آيه درباره انفاق كفار براى باز داشتن از راه خداست على هذا ظاهراً مراد از طيّب مالى است كه در راه خدا خرج شده و از خبيث مالى كه براى باز داشتن از راه خدا مصرف شده باشد در اين صورت آن همه مالها در جهنّم روى هم انباشته شده و به شكل توده‏اى از عذاب در مى‏آيد و به جان صاحبان مال مى‏افتد چنانكه درباره اندوختن طلا و نقره آمده [توبه:35]. على هذا جمله «اُلئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ» در ذيل آيه به «اَلَّذينَ كَفَرُوا يُنْفِقُونَ اَمْمالَهُمْ لِيَصُدّوا عَنْ سَبيلِ اللّهِ» راجع است.

کلمات نزدیک مکانی

ثُم فَتَرَى يَجْعَلُه الْوَدْق مِن يَخْرُج بَيْنَه يُؤَلّف خِلاَلِه وَ سَحَابا يُنَزّل يُزْجِي اللّه السّمَاء أَن

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...