الْبَرّ

آیات شامل این کلمه

(لَیْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا) «بِرّ» (بر وزن ضِدّ) در اصل، به معناى توسعه است، سپس در معناى نیکى ها، خوبى ها و احسان، به کار رفته است. «بِرّ» (به کسر ب) به معناى «نیکوکارى» است; بعضى گفته اند: فرق بین آن و «خیر» این است که «بِرّ» به معناى «نیکى توأم با توجّه است» در حالى که «خیر» معناى اعمى دارد. «بَرّ» (بر وزن سر) جنبه وصفى دارد و به معناى شخص نیکوکار است، در اصل به معناى وسعت است و لذا صحراهاى وسیع را «برّ» مى گویند; و از آنجا که نیکوکاران روحى وسیع و گسترده دارند این واژه بر آنها اطلاق مى شود و به کارهاى نیک که نتیجه آن گسترده است و به دیگران مى رسد «بِرّ» (به کسر ب) گفته مى شود. این کلمه در سوره «مریم» عطف است بر «مُبارَکاً»، نه به «صلوة و زکاة»، و معناى آن در واقع چنین است: جَعَلَنِى بَرّاً بِوالِدَتِى «مرا نیکوکار نسبت به مادرم قرار داد». «راغب» در «مفردات» مى گوید: «بَرّ» در اصل به معناى خشکى است (در مقابل بحر و دریا) سپس، به کسانى که اعمال نیکشان گسترده و وسیع است، این لفظ اطلاق شده، و از همه شایسته تر براى این نام، ذات پاک خداوند است که نیکى او همه جهانیان را فرا گرفته است.

ریشه کلمه

• برر (۳۲ بار)

• ال

کلمات نزدیک مکانی

وَ الْبَحْر فِي مَا ظُلُمَات إِلَى هُو مِن فَلَمّا نَجّاهُم إِذَا عَلَيْکُم مَن إِلاّ يُشْرِکُون يُرْسِل اللّه الّذِي بِمَا الدّين لَه کَفُورا أَعْرَضْتُم الْإِنْسَان أَو الرّحِيم فَذَکّر فَمِنْهُم جَانِب صَيْد أَن أَ فَأَمِنْتُم لَکُم يُسَيّرُکُم فَمَا بِکُم مُقْتَصِد إِنّه نَجّاکُم الْفَسَاد حَمَلْنَاهُم هُم مُخْلِصِين دُمْتُم حُرُما يَعْلَم يُنَجّيکُم يَهْدِيکُم نَدْعُوه يَخْسِف تَدْعُونَه لِيَکْفُرُوا ظَهَر کَان حُرّم أَنْت قَد بِهَا حَتّى آدَم فَصّلْنَا عَمّا کَسَبَت تَضَرّعا بِنِعْمَة لِتَهْتَدُوا تَذَکّرُون رَزَقْنَاهُم أَمّن حَاصِبا لا تَمْکُرُون إِيّاه قَبْل النّجُوم اتّقُوا آتَيْنَاهُم الْآيَات يَجْحَد قُل بَنِي ثُم الْحَاسِبِين بِکَاهِن کُنّا النّاس بِآيَاتِنَا دَعَوُا الطّيّبَات يَکْتُبُون لِقَوْم کَرّمْنَا يَعْلَمُهَا الْفُلْک أَسْرَع تَدْعُون خُفْيَة الرّيَاح قَلِيلا

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...