ریشه هيم: تفاوت میان نسخه‌ها
(Edited by QRobot) |
|||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
__TOC__ | __TOC__ | ||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[ریشه غیر ربط::هيم]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
=== قاموس قرآن === | |||
هيم و هيام مصدر است و آن اين است كه كسى از روى عشق و مانند آن راه برود بى آنكه مقصود خودش را بداند. عبارت مصباح چنين است: «هامَ يَهيمُ: خَرَجَ عَلى وَجْهِهِ لايَدْرى اَيْنَ يَتَوَجَّهُ» اقرب الموارد نيز چنين گفته به اضافه «من العشق و غيره». اين سخن درباره شاعران و خيالبافان كليت دارد و اين اشخاص نوعاً در مدح و ذم و ثنا و قدح بى راهه و بى خودانه مىروند به قول آنكس كه مىگفت: شاعر مانند آدم ديوانه است كه با خودش حرف مىزند. مىو معشوق خيالى عمده محرك شاعر است وقتى مىبينى در عرش اعلى قدم مىزند و گاهى در حضيض بى هدفى گام بر مىدارد. در واقع قرآن مجيد با لفظ «يَهْيمُونَ» واقعيت را آفتابى كرده است يعنى: آيا نمىبينى در هر وادى اى بى خودانه راه مىروند رجوع شود به «شعر». * [واقعة:54-55]. هِيام به معنى عطَش نيز آمده است «هامَ هِياماً: عطش» به شخص شديد العطش هَيْمان و هائِم گويند. هيم جمع اَهْيَم و مؤنّث آن هيماء است و آن شتر تشنه را گويند كه از آب سير نمىشود البته در اثر عروض مرض عطش. يعنى پس از خوردن زقوم از روى آن آب جوشان مىخورند و آن رامانند شتران تشنه مىنوشند(نعودبالله). اين كلمه تنها دوبار در كلام الله مجيد آمده است. | |||
===ریشه‌های [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud htmlpre='ریشه_'> | |||
هم:100, شرب:76, انن:72, ه:67, ف:53, ذا:48, ودى:43, قول:38, کلل:38, هذا:38, فى:34, حمم:34, نزل:34, ما:34, لا:29, من:29, يوم:24, فعل:24, الا:24, رئى:19, على:19, دين:19, لم:15, ا:10 | |||
</qcloud> | |||
== کلمات مشتق شده در قرآن == | == کلمات مشتق شده در قرآن == | ||
{|class="wikitable sortable" | {|class="wikitable sortable" | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۳:۵۲
تکرار در قرآن: ۲(بار)
قاموس قرآن
هيم و هيام مصدر است و آن اين است كه كسى از روى عشق و مانند آن راه برود بى آنكه مقصود خودش را بداند. عبارت مصباح چنين است: «هامَ يَهيمُ: خَرَجَ عَلى وَجْهِهِ لايَدْرى اَيْنَ يَتَوَجَّهُ» اقرب الموارد نيز چنين گفته به اضافه «من العشق و غيره». اين سخن درباره شاعران و خيالبافان كليت دارد و اين اشخاص نوعاً در مدح و ذم و ثنا و قدح بى راهه و بى خودانه مىروند به قول آنكس كه مىگفت: شاعر مانند آدم ديوانه است كه با خودش حرف مىزند. مىو معشوق خيالى عمده محرك شاعر است وقتى مىبينى در عرش اعلى قدم مىزند و گاهى در حضيض بى هدفى گام بر مىدارد. در واقع قرآن مجيد با لفظ «يَهْيمُونَ» واقعيت را آفتابى كرده است يعنى: آيا نمىبينى در هر وادى اى بى خودانه راه مىروند رجوع شود به «شعر». * [واقعة:54-55]. هِيام به معنى عطَش نيز آمده است «هامَ هِياماً: عطش» به شخص شديد العطش هَيْمان و هائِم گويند. هيم جمع اَهْيَم و مؤنّث آن هيماء است و آن شتر تشنه را گويند كه از آب سير نمىشود البته در اثر عروض مرض عطش. يعنى پس از خوردن زقوم از روى آن آب جوشان مىخورند و آن رامانند شتران تشنه مىنوشند(نعودبالله). اين كلمه تنها دوبار در كلام الله مجيد آمده است.
ریشه‌های نزدیک مکانی
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| يَهِيمُونَ | ۱ |
| الْهِيمِ | ۱ |
