ریشه دحو: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
(Added root proximity by QBot)
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۴: خط ۴:


__TOC__
__TOC__
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[ریشه غیر ربط::دحو]]
|?نازل شده در سال
|mainlabel=-
|headers=show
|limit=2000
|format=jqplotchart
|charttype=line
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول
|labelaxislabel=سال نزول
|smoothlines=yes
|numbersaxislabel=دفعات تکرار
|distribution=yes
|min=0
|datalabels=value
|distributionsort=none
|ticklabels=yes
|colorscheme=rdbu
|chartlegend=none
}}
«دَحْو» (بر وزن محو) به معناى گستردن است، بعضى نیز آن را به معناى تکان دادن چیزى از محل اصلیش تفسیر کرده اند، و چون این دو معنا لازم و ملزوم یکدیگرند به یک ریشه باز مى گردد.
=== قاموس قرآن ===
[نازعات:30-31]. طبرسى فرموده: دحئ و دحى هر دو به معنى بسط و گستردن است. در صحاح گستردن و غلطانيدن گفته است. قاموس و اقرب نيز گستردن و بزرگ شدن شكم و استرسال آن به به پائين و غلطاندن گفته‏اند. راغب آن را به معنى از جاى كندن مى‏داند. در نهج البلاغه خطبه 70آمده «اَللّهُمَّ داحَىَ الْمَدْحُوّاتِ وَ داعِمَ الْمَسْمُوكاتِ» يعنى اى خدائيكه گسترنده گستره هائى و بر پا كننده بالا رفته هائى منظور از مسموكات آسمانهاست «رَفَعَ سَمْكَها فَسَوّيها»و اگر دحو به معنى غلطاندن باشد معنى آنست: خدائيكه غلطاننده غلطنده‏ها هستى. و بالا برنده آسمانها مى‏باشى و در خطبه 89 آمده «وَسَكَنَتِ الْاَرْضُ مَدْحُوَّةً فى لُجَّةِ تَيّارِهِ» زمين به حالت گسترده در دريائى موّاج و روان آرام گرفت. اگر مراد از دحو در آيه شريفه گسترش باشد معنى آن است كه زمين را پس از آسمان بگسترد و اگر به معنى غلطاندن باشد مثل غلطاندن سنگ سنگريزه در اين صورت با حركت وضعى و انتقالى زمين تطبيق مى‏شود يعنى: زمين را بعد از آسمان بگردش و چرخش در آورد . در كتاب آغاز و انجام جهان ص 39 با استفاده از معنائى كه اقرب الموارد براى دحو كرده، مى‏گويد زمين از پهلوى خورشيد مانند شكمى كع بزرگ شود به پائين آويزان گردد بيرون امد و اندك بزرگ شد و از خورشيد آويخته گرديد و بالاخره از آن جدا و پرتاب شد و مانند سنگريزه ايكه از بالاى كوه بغلطد با حركت وضعب و انتقالى به چرخش در آمد(به احتضار). به نظر نگارنده، گستردن بهتر مى‏آيد رجوع شود به «سماء»
===ریشه‌های [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]===
<qcloud htmlpre='ریشه_'>
ها:100, خرج:45, دحى:31, ذلک:31, بعد:27, من:24, ارض:24, ضحو:20, موه:17, رعى:10, ليل:10
</qcloud>
== کلمات مشتق شده در قرآن ==
== کلمات مشتق شده در قرآن ==
{|class="wikitable sortable"
{|class="wikitable sortable"

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۷:۰۳

تکرار در قرآن: ۱(بار)

لیست کلمات مشتق شده


در حال بارگیری...


«دَحْو» (بر وزن محو) به معناى گستردن است، بعضى نیز آن را به معناى تکان دادن چیزى از محل اصلیش تفسیر کرده اند، و چون این دو معنا لازم و ملزوم یکدیگرند به یک ریشه باز مى گردد.

قاموس قرآن

[نازعات:30-31]. طبرسى فرموده: دحئ و دحى هر دو به معنى بسط و گستردن است. در صحاح گستردن و غلطانيدن گفته است. قاموس و اقرب نيز گستردن و بزرگ شدن شكم و استرسال آن به به پائين و غلطاندن گفته‏اند. راغب آن را به معنى از جاى كندن مى‏داند. در نهج البلاغه خطبه 70آمده «اَللّهُمَّ داحَىَ الْمَدْحُوّاتِ وَ داعِمَ الْمَسْمُوكاتِ» يعنى اى خدائيكه گسترنده گستره هائى و بر پا كننده بالا رفته هائى منظور از مسموكات آسمانهاست «رَفَعَ سَمْكَها فَسَوّيها»و اگر دحو به معنى غلطاندن باشد معنى آنست: خدائيكه غلطاننده غلطنده‏ها هستى. و بالا برنده آسمانها مى‏باشى و در خطبه 89 آمده «وَسَكَنَتِ الْاَرْضُ مَدْحُوَّةً فى لُجَّةِ تَيّارِهِ» زمين به حالت گسترده در دريائى موّاج و روان آرام گرفت. اگر مراد از دحو در آيه شريفه گسترش باشد معنى آن است كه زمين را پس از آسمان بگسترد و اگر به معنى غلطاندن باشد مثل غلطاندن سنگ سنگريزه در اين صورت با حركت وضعى و انتقالى زمين تطبيق مى‏شود يعنى: زمين را بعد از آسمان بگردش و چرخش در آورد . در كتاب آغاز و انجام جهان ص 39 با استفاده از معنائى كه اقرب الموارد براى دحو كرده، مى‏گويد زمين از پهلوى خورشيد مانند شكمى كع بزرگ شود به پائين آويزان گردد بيرون امد و اندك بزرگ شد و از خورشيد آويخته گرديد و بالاخره از آن جدا و پرتاب شد و مانند سنگريزه ايكه از بالاى كوه بغلطد با حركت وضعب و انتقالى به چرخش در آمد(به احتضار). به نظر نگارنده، گستردن بهتر مى‏آيد رجوع شود به «سماء»

ریشه‌های نزدیک مکانی

کلمات مشتق شده در قرآن

کلمه تعداد تکرار در قرآن
دَحَاهَا ۱

ریشه‌های مرتبط