رَمَيْت: تفاوت میان نسخه‌ها
(Edited by QRobot) |
(Added word proximity by QBot) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
__TOC__ | |||
''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/رَمَيْت | آیات شامل این کلمه ]]''' | ''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/رَمَيْت | آیات شامل این کلمه ]]''' | ||
| خط ۴: | خط ۵: | ||
*[[ریشه رمى | رمى]] (۹ بار) [[کلمه با ریشه:: رمى| ]] | *[[ریشه رمى | رمى]] (۹ بار) [[کلمه با ریشه:: رمى| ]] | ||
=== قاموس قرآن === | |||
انداختن. اعمّ ار آنكه شىء باشد مثل تير و سنگ [انفال:17]. و يا نسبت دادن چيزى به كسى باشد نحو [نور:23]. كه مراد از رمى نسبت دادن زنا به زنى است راغب گويد استعمال آن در دوّمى به طريق كنايه است. درباره آيه اول در مجمع گويد: جماعتى از مفسّران مثل ابن عباس و غيره گفتهاند: روز بدر جيرئيل به حضرت رسول صلى اللّه عليه و آله گفت: مشتى خاك بردار و به طرف آنها بيانداز. چون سپاه اسلام با كفار روبه رو شدند حضرت به على عليه السلام فرمود مشتى از سنگريزههاى اين بيابان به من ده پس آن را به طرف دشمنان انداخت و فرمود قبيح باد صورتهايشان... و اين سبب هزيمت آنها بود قتاده و انس گفتهاند به ما نقل شد كه رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و سلم در روز بدر سه سنگريزه برداشت يكى به ميمنه و يكى را به ميسره و يكى را به وسط قوم انداخت و فرمود: قبيح باد رويشان پس كفار شكست خوردند. آنگاه گويد: براى اين است كه خدا سنگ انداختن را به خود نسبت داد زيرا كه احدى غير او بر اين قادر نبود عياشى در تفسير خود سه روايت نبود عيلشى در تفسير خود سه روايت در اين باره از امام سجاد و امام صادق عليهما السلام نقل شده كه على بن ابيطالب عليه السلام آن قيضه را به آن حضرت داد. مىشود گفت تكميل تأثير آن در صورتى بود كه بدست على عليه السلام در دست مبارك آن حضرت قرار مىگرفت . | |||
===کلمات [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud> | |||
وَ:100, اللّه:54, لٰکِن:54, إِذ:46, رَمَيْت:41, مَا:41, قَتَلَهُم:33, رَمَى:29, لِيُبْلِي:20, الْمُؤْمِنِين:16, تَقْتُلُوهُم:16, مِنْه:12, فَلَم:12, بَلاَء:10 | |||
</qcloud> | |||
===تکرار در هر سال نزول=== | |||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::رَمَيْت]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۴:۲۳
ریشه کلمه
- رمى (۹ بار)
قاموس قرآن
انداختن. اعمّ ار آنكه شىء باشد مثل تير و سنگ [انفال:17]. و يا نسبت دادن چيزى به كسى باشد نحو [نور:23]. كه مراد از رمى نسبت دادن زنا به زنى است راغب گويد استعمال آن در دوّمى به طريق كنايه است. درباره آيه اول در مجمع گويد: جماعتى از مفسّران مثل ابن عباس و غيره گفتهاند: روز بدر جيرئيل به حضرت رسول صلى اللّه عليه و آله گفت: مشتى خاك بردار و به طرف آنها بيانداز. چون سپاه اسلام با كفار روبه رو شدند حضرت به على عليه السلام فرمود مشتى از سنگريزههاى اين بيابان به من ده پس آن را به طرف دشمنان انداخت و فرمود قبيح باد صورتهايشان... و اين سبب هزيمت آنها بود قتاده و انس گفتهاند به ما نقل شد كه رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و سلم در روز بدر سه سنگريزه برداشت يكى به ميمنه و يكى را به ميسره و يكى را به وسط قوم انداخت و فرمود: قبيح باد رويشان پس كفار شكست خوردند. آنگاه گويد: براى اين است كه خدا سنگ انداختن را به خود نسبت داد زيرا كه احدى غير او بر اين قادر نبود عياشى در تفسير خود سه روايت نبود عيلشى در تفسير خود سه روايت در اين باره از امام سجاد و امام صادق عليهما السلام نقل شده كه على بن ابيطالب عليه السلام آن قيضه را به آن حضرت داد. مىشود گفت تكميل تأثير آن در صورتى بود كه بدست على عليه السلام در دست مبارك آن حضرت قرار مىگرفت .
