سوره المطففين

سوره الإنفطار	سوره المطففين	سوره الإنشقاق
شماره کتابت : ٨٣ جزء : نزول ترتيب نزول : ٨٦ محل نزول : مكه اطلاعات آماری تعداد آیات : ٣٦ تعداد کلمات : ١٨٠ تعداد حروف :

در حال بارگیری... آمَنُوا آيَاتُنَا أَثِيم أَجْرَمُوا أَدْرَاک أَسَاطِير أَنّهُم أَهْلِهِم أُرْسِلُوا إِنّهُم الدّين الفُجّار النّاس النّعِيم الْأَبْرَار الْأَرَائِک الْأَوّلِين الْجَحِيم الْعَالَمِين الْمُتَنَافِسُون الْمُقَرّبُون الْکُفّار انْقَلَبُوا اکْتَالُوا بِيَوْم تَسْنِيم تَعْرِف تُتْلَى تُکَذّبُون ثُوّب حَافِظِين خِتَامُه رَأَوْهُم رَان رَبّهِم رَحِيق سِجّين عَظِيم عَلَيْه عَيْنا عِلّيّون عِلّيّين فَالْيَوْم فَلْيَتَنَافَس فَکِهِين قَال قَالُوا قُلُوبِهِم لَصَالُو لَضَالّون لَفِي لَمَحْجُوبُون لِرَب لِلْمُطَفّفِين لِلْمُکَذّبِين لِيَوْم مَبْعُوثُون مَخْتُوم مَرّوا مَرْقُوم مُعْتَد مِزَاجُه مِسْک نَضْرَة نَعِيم هَل هٰؤُلاَء وَزَنُوهُم وَيْل وُجُوهِهِم يَتَغَامَزُون يَسْتَوْفُون يَشْرَب يَشْهَدُه يَضْحَکُون يَظُن يَفْعَلُون يَقُوم يَنْظُرُون يَوْم يَوْمَئِذ يَکْسِبُون يُخْسِرُون يُسْقَوْن يُقَال يُکَذّب يُکَذّبُون کَالُوهُم کَلاّ کِتَاب

لیست آیات ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩ ١٠ ١١ ١٢ ١٣ ١٤ ١٥ ١٦ ١٧ ١٨ ١٩ ٢٠ ٢١ ٢٢ ٢٣ ٢٤ ٢٥ ٢٦ ٢٧ ٢٨ ٢٩ ٣٠ ٣١ ٣٢ ٣٣ ٣٤ ٣٥ ٣٦

متن سوره

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ وَيلٌ لِلمُطَفِّفينَ (١)

وای بر کم‌‌کنندگان!

الَّذينَ إِذَا اكتالوا عَلَى النّاسِ يَستَوفونَ (٢)

همانان که چون از مردمان پیمانه‌ای ستانند، تمام ستانند.

وَ إِذا كالوهُم أَو وَزَنوهُم يُخسِرونَ (٣)

و چون آنان را پیمانه یا وزن کنند، به ایشان زیان رسانند.

أَلا يَظُنُّ أُولٰئِكَ أَنَّهُم مَبعوثونَ (٤)

آیا ایشان گمان نمی‌دارند که بی‌گمان برانگیختگانند،

لِيَومٍ عَظيمٍ (٥)

برای روزی بزرگ.

يَومَ يَقومُ النّاسُ لِرَبِّ العٰلَمينَ (٦)

روزی که مردمان در برابر پروردگار جهانیان به پای ایستند.

كَلّا إِنَّ كِتٰبَ الفُجّارِ لَفى سِجّينٍ (٧)

هرگز نه چنان است (که می‌پندارند)! کتاب (اعمال) فاجران بی‌چون و بی‌امان در (ژرفای) سجین است.

وَ ما أَدرىٰكَ ما سِجّينٌ (٨)

و تو را چه آگاه کرد که سجّین چیست‌؟

كِتٰبٌ مَرقومٌ (٩)

کتابی است رقم زده و نوشته شده.

وَيلٌ يَومَئِذٍ لِلمُكَذِّبينَ (١٠)

وای در آن هنگام (و هنگامه) بر تکذیب‌کنندگان‌!

الَّذينَ يُكَذِّبونَ بِيَومِ الدّينِ (١١)

آنان که با روز جزا (همان را) تکذیب می‌کنند.

وَ ما يُكَذِّبُ بِهِ إِلّا كُلُّ مُعتَدٍ أَثيمٍ (١٢)

و جز هر تجاوزپیشه‌ی گناهکاری به آن تکذیب نمی‌کند.

إِذا تُتلىٰ عَلَيهِ إيٰتُنا قالَ أَسٰطيرُ الأَوَّلينَ (١٣)

هنگامی که آیاتمان بر او خوانده شود، گوید: « (این‌ها) بافته‌ها و افسانه‌های پیشینانتان است.»

كَلّا بَل رانَ عَلىٰ قُلوبِهِم ما كانوا يَكسِبونَ (١٤)

هرگز (نه چنان است)! بلکه آنچه مرتکب می‌شده‌اند زنگار بر دل‌هایشان بسته است.

كَلّا إِنَّهُم عَن رَبِّهِم يَومَئِذٍ لَمَحجوبونَ (١٥)

هرگز (نه چنان است)! بلکه آنان بی‌گمان در آن روز، از پروردگارشان سخت محجوبند.

ثُمَّ إِنَّهُم لَصالُوا الجَحيمِ (١٦)

سپس بی‌چون، آنان جهنم را بی‌امان گیرانه‌اند.

ثُمَّ يُقالُ هٰذَا الَّذى كُنتُم بِهِ تُكَذِّبونَ (١٧)

سپس (به ایشان) گفته می‌شود: «این (همان) است که به آن تکذیب می‌کردید.»

كَلّا إِنَّ كِتٰبَ الأَبرارِ لَفى عِلِّيّينَ (١٨)

هرگز (نه چنان است)! همواره کتاب نیکان به‌راستی در (ژرفای) علّیّون است.

وَ ما أَدرىٰكَ ما عِلِّيّونَ (١٩)

و چه (چیز) تو را شناساند (که) علّیّون چیست‌؟

كِتٰبٌ مَرقومٌ (٢٠)

کتابی است رقم زده شده.

يَشهَدُهُ المُقَرَّبونَ (٢١)

مقرّبان آن را مشاهده می‌کنند.

إِنَّ الأَبرارَ لَفى نَعيمٍ (٢٢)

بی‌گمان نیکوکاران همواره در (ژرفای) نعمت پربار (الهی)اند.

عَلَى الأَرائِكِ يَنظُرونَ (٢٣)

بر تخت‌ها (نشسته) می‌نگرند.

تَعرِفُ فى وُجوهِهِم نَضرَةَ النَّعيمِ (٢٤)

در چهره‌هایشان طراوت نعمت (بهشت) را می‌شناسی.

يُسقَونَ مِن رَحيقٍ مَختومٍ (٢٥)

از باده‌ای مُهر زده شده نوشانیده شوند.

خِتٰمُهُ مِسكٌ وَ فى ذٰلِكَ فَليَتَنافَسِ المُتَنٰفِسونَ (٢٦)

(باده‌ای که) مُهر آن، مشک است‌، و در این (نعمت‌ها) کوشندگان در پیشگیری (از دیگران) باید از یکدیگر پیشی گیرند.

وَ مِزاجُهُ مِن تَسنيمٍ (٢٧)

و ترکیبش از (بلندای) چشمه‌ای سراشیب است.

عَينًا يَشرَبُ بِهَا المُقَرَّبونَ (٢٨)

چشمه‌ای را که نزدیک‌شدگان (به خدا) از آن می‌نوشند.

إِنَّ الَّذينَ أَجرَموا كانوا مِنَ الَّذينَ إمَنوا يَضحَكونَ (٢٩)

کسانی که گناه می‌کردند، همواره از (کار) آنان که ایمان آورده بودند ریشخند می‌زدند.

وَ إِذا مَرّوا بِهِم يَتَغامَزونَ (٣٠)

و چون بر ایشان می‌گذشتند، (به مسخره) اشاره(‌ی چشم و ابرو) با هم ردّ و بدل می‌کردند.

وَ إِذَا انقَلَبوا إِلىٰ أَهلِهِمُ انقَلَبوا فَكِهينَ (٣١)

و هنگامی که نزد خانواده‌(های) خود باز می‌گشتند، به شوخ‌طبعی می‌پرداختند.

وَ إِذا رَأَوهُم قالوا إِنَّ هٰؤُلاءِ لَضالّونَ (٣٢)

و هنگامی که مؤمنان را می‌دیدند، می‌گفتند: «اینان بی‌امان گمراهانند.»

وَ ما أُرسِلوا عَلَيهِم حٰفِظينَ (٣٣)

و حال آنکه آنان (به عنوان) نگهبانانی بر اینان فرستاده نشده‌اند.

فَاليَومَ الَّذينَ إمَنوا مِنَ الكُفّارِ يَضحَكونَ (٣٤)

پس امروز، کسانی که ایمان آوردند از (کار) کافران می‌خندند.

عَلَى الأَرائِكِ يَنظُرونَ (٣٥)

بر تخت‌ها(ی خود نشسته و) نظاره می‌کنند.

هَل ثُوِّبَ الكُفّارُ ما كانوا يَفعَلونَ (٣٦)

(با این جریان) آیا کافران به پاداش نیک! آنچه می‌کرده‌اند رسیده‌اند؟

محتوای سوره

• تفسیر آیات