وَهّاجا: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
(Edited by QRobot) |
(Added word proximity by QBot) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
__TOC__ | |||
''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/وَهّاجا | آیات شامل این کلمه ]]''' | ''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/وَهّاجا | آیات شامل این کلمه ]]''' | ||
«وَهّاج» از مادّه «وَهَج» (بر وزن کرج) به معناى نور و حرارتى است که از آتش صادر مى شود بنابراین، ذکر این وصف براى این چراغ پر فروغ آسمانى اشاره اى به دو نعمت بزرگ است که خمیر مایه همه مواهب مادى این جهان است: «نور» و «حرارت». | |||
در «لسان العرب» در معناى این لغت مى گوید: حرارت آفتاب و آتش از فاصله دور است. | |||
=== ریشه کلمه === | === ریشه کلمه === | ||
*[[ریشه وهج | وهج]] (۱ بار) [[کلمه با ریشه:: وهج| ]] | *[[ریشه وهج | وهج]] (۱ بار) [[کلمه با ریشه:: وهج| ]] | ||
=== قاموس قرآن === | |||
[نباء:12-13]. وهج به معنى افروخته شدن و حرارت دادن است «وَهَجَتِ النَّارُ وَ الشَّمْسُ: اِتَّقَدَتْ» وَهَّاج مبالغه است به معنى مشتعل با نور بزرگ،مراد از آن در آيه آفتاب است يعنى: بالاى شما هفت آسمان محكم بناكرديم و چراغى بسيار حرارت ده و نورافشان قرار داديم رجوع شود به «سمو - سماء» راجع به هفت آسمان. اين لفظ فقط يكبار در قرآن مجيد آمده است. راغب گويد: وهج حصول نور و حرارت است از آتش و آن با وهاج بودن آفتاب كاملا درست است. | |||
===کلمات [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud> | |||
وَ:100, سِرَاجا:38, أَنْزَلْنَا:38, مِن:33, جَعَلْنَا:33, شِدَادا:27, الْمُعْصِرَات:27, سَبْعا:21, مَاء:21, ثَجّاجا:16, فَوْقَکُم:16, لِنُخْرِج:16, بَنَيْنَا:10 | |||
</qcloud> | |||
===تکرار در هر سال نزول=== | |||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::وَهّاجا]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۶:۴۵
«وَهّاج» از مادّه «وَهَج» (بر وزن کرج) به معناى نور و حرارتى است که از آتش صادر مى شود بنابراین، ذکر این وصف براى این چراغ پر فروغ آسمانى اشاره اى به دو نعمت بزرگ است که خمیر مایه همه مواهب مادى این جهان است: «نور» و «حرارت». در «لسان العرب» در معناى این لغت مى گوید: حرارت آفتاب و آتش از فاصله دور است.
ریشه کلمه
- وهج (۱ بار)
قاموس قرآن
[نباء:12-13]. وهج به معنى افروخته شدن و حرارت دادن است «وَهَجَتِ النَّارُ وَ الشَّمْسُ: اِتَّقَدَتْ» وَهَّاج مبالغه است به معنى مشتعل با نور بزرگ،مراد از آن در آيه آفتاب است يعنى: بالاى شما هفت آسمان محكم بناكرديم و چراغى بسيار حرارت ده و نورافشان قرار داديم رجوع شود به «سمو - سماء» راجع به هفت آسمان. اين لفظ فقط يكبار در قرآن مجيد آمده است. راغب گويد: وهج حصول نور و حرارت است از آتش و آن با وهاج بودن آفتاب كاملا درست است.
کلمات نزدیک مکانی
وَ سِرَاجا أَنْزَلْنَا مِن جَعَلْنَا شِدَادا الْمُعْصِرَات سَبْعا مَاء ثَجّاجا فَوْقَکُم لِنُخْرِج بَنَيْنَا
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
