روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۷۰۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْفَرَائِضِ وَ الْمَوَارِيث

و روي صالح بن سعيد عن يونس عن بعض رجاله عن ابي عبد الله ع قال :

سَأَلْتُهُ مَا اَلْعِلَّةُ اَلَّتِي مِنْ أَجْلِهَا إِذَا طَلَّقَ اَلرَّجُلُ اِمْرَأَتَهُ وَ هُوَ مَرِيضٌ‏ فِي حَالِ اَلْإِضْرَارِ وَرِثَتْهُ وَ لَمْ يَرِثْهَا فَقَالَ هُوَ اَلْإِضْرَارُ وَ مَعْنَى اَلْإِضْرَارِ مَنْعُهُ إِيَّاهَا مِيرَاثَهَا مِنْهُ فَأُلْزِمَ اَلْمِيرَاثَ عُقُوبَةً

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۱۶

و صالح بن سعيد، از يونس، از يكى از رجالش روايت كرده است‏ كه گفت: از امام صادق عليه السّلام سؤال كردم كه علّت چيست كه مرد چون در وقت بيمارى، و به قصد زيان رساندن، زنش را طلاق گويد زن از او ارث ميبرد، ولى او از زن ارث نميبرد؟ امام فرمود: علّت همان زيان رساندنست، و معنى زيان رساندن ممنوع ساختن زن از ميراث مرد است، و از اين رو مرد برسم كيفر بميراث ملزم شده است.