روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۶۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْحُدُود

و روي محمد بن اسماعيل عن صالح بن عقبه عن ابي شبل قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ رَجُلٌ‏ مُسْلِمٌ‏ فَجَرَ بِجَارِيَةِ أَخِيهِ فَمَا تَوْبَتُهُ قَالَ يَأْتِيهِ وَ يُخْبِرُهُ وَ يَسْأَلُهُ أَنْ يَجْعَلَهُ فِي حِلٍّ وَ لاَ يَعُودُ قُلْتُ فَإِنْ لَمْ يَجْعَلْهُ مِنْ ذَلِكَ فِي حِلٍّ قَالَ يَلْقَى اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ زَانِياً خَائِناً قَالَ قُلْتُ‏ فَالنَّارُ مَصِيرُهُ قَالَ شَفَاعَةُ مُحَمَّدٍ ص‏ وَ شَفَاعَتُنَا تُحِيطُ بِذُنُوبِكُمْ يَا مَعْشَرَ اَلشِّيعَةِ فَلاَ تَعُودُوا وَ لاَ تَتَّكِلُوا عَلَى شَفَاعَتِنَا فَوَ اَللَّهِ لاَ يَنَالُ أَحَدٌ شَفَاعَتَنَا إِذَا فَعَلَ هَذَا حَتَّى يُصِيبَهُ أَلَمُ اَلْعَذَابِ وَ يَرَى هَوْلَ‏ جَهَنَّمَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۶۹

ابو شبل عبد اللَّه بن سعيد أسدى گويد: به امام صادق عليه السّلام‏ عرض كردم: مردى مسلمان با كنيز برادرش زنا كرده توبه آن چيست؟ فرمود آنست كه نزد او رود و او را خبر دهد و از او بخواهد كه وى را حلال كند، و ديگر چنين كارى نكند، گويد: عرضكردم: اگر برادرش او را نبخشيد و بر او حلال نكرد، فرمود: در حال مرگ يا روز محشر زانى و خائن بميرد يا محشور شود، عرضكردم: سرانجامش آتش است؟ فرمود: اى گروه شيعيان هر چند شفاعت رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و شفاعت ما گناهان شما را فرا گيرد، ولى به عمل فحشا باز نگرديد و به شفاعت ما نيز اعتماد نكنيد، چرا كه بخدا سوگند كسى كه چنين عملى انجام دهد شفاعت ما بدو نرسد و او را در نيابد مگر پس از آنكه عذاب باو برسد و هول جهنّم را ببيند.