روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۵۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْحُدُود

و في روايه وهب بن وهب عن جعفر بن محمد عن ابيه عن ابايه ع :

أَنَ‏ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ ع‏ أُتِيَ بِرَجُلٍ وَقَعَ عَلَى جَارِيَةِ اِمْرَأَتِهِ فَحَمَلَتْ فَقَالَ اَلرَّجُلُ وَهَبَتْهَا لِي وَ أَنْكَرَتِ اَلْمَرْأَةُ فَقَالَ لَتَأْتِيَنِّي بِالشُّهُودِ أَوْ لَأَرْجُمَنَّكَ بِالْحِجَارَةِ فَلَمَّا رَأَتِ اَلْمَرْأَةُ ذَلِكَ اِعْتَرَفَتْ فَجَلَدَهَا عَلِيٌّ ع‏ اَلْحَدَّ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۶۳

در روايت وهب ابو البخترى از امام صادق از پدرانش عليهم السّلام آمده است كه مردى را كه از كنيز همسرش بدون اجازه كام گرفته و او را حامله كرده بود نزد امير المؤمنين عليه السّلام آوردند، مرد گفت: يا امير المؤمنين همسرم اين كنيز را خود بمن بخشيده بود، و همسرش انكار ميكرد، امام عليه السّلام بمرد گفت: تو خود بايد شاهد بياورى كه كنيز را بتو هبه كرده است و الا تو را با سنگ رجم كنم، زن چون چنان ديد اعتراف كرد كه باو بخشيده است، پس حضرت زن را حدّ فريه و تهمت زد. مؤلّف اين كتاب- رحمه اللَّه- گويد: اين حديث اين چنين از وهب بن وهب نقل شده و او ضعيف است، و آنچه من بدان فتوى ميدهم و در اين خصوص بآن اعتماد ميكنم اين خبر است كه: