روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۹۲۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ الصَّيْدِ وَ الذَّبَائِح

قال امير المومنين ع :

وَ فِي صَيْدٍ وُجِدَ فِيهِ سَهْمٌ وَ هُوَ مَيِّتٌ لاَ يُدْرَى مَنْ قَتَلَهُ فَقَالَ لاَ تَطْعَمُوهُ وَ قَالَ‏ مَنْ جَرَحَ بِسِلاَحٍ وَ ذَكَرَ اِسْمَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ ثُمَّ بَقِيَ اَلصَّيْدُ لَيْلَةً أَوْ لَيْلَتَيْنِ ثُمَّ وَجَدَهُ لَمْ يَأْكُلْ مِنْهُ سَبُعٌ وَ عَلِمَ أَنَّ سِلاَحَهُ قَتَلَهُ فَلْيَأْكُلْ مِنْهُ إِنْ شَاءَ اَللَّهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۳۸

(امام باقر عليه السّلام در كلامى فرمود): امير مؤمنان عليه السّلام در مورد شكار مرده‏اى كه در پيكر او تيرى ديده مى‏شود ولى معلوم نيست كه چه كسى به او تير انداخته فرمود: آن را نخوريد. (چه معلوم نيست تيرانداز مسلمان بوده يا نه، به قصد صيد انداخته و نام خدا را برده يا نه، اگر مسلمان بوده و يا نبوده و عمدا بسم اللَّه نگفته حرام خواهد بود). و نيز آن حضرت (امام باقر عليه السّلام) فرمود: هر كس با حربه به شكار زخمى زند و نام خداوند را هم ببرد، آنگاه شكار يكى دو شب بماند و وى آن را نبيند، سپس آن را بيابد در حالى كه درنده‏اى از آن نخورده باشد و بداند كه سلاح او حيوان را از پا درآورده و كشته است، از آن بخورد إن شاء اللَّه.