روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۹۰۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

روي محمد بن قيس عن ابي جعفر ع قال :

وَ قَضَى‏ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ فِي اَلرَّهْنِ إِذَا كَانَ أَكْثَرَ مِنْ مَالِ اَلْمُرْتَهِنِ فَهَلَكَ أَنْ يُؤَدَّى اَلْفَضْلُ إِلَى صَاحِبِ اَلرَّهْنِ وَ إِنْ كَانَ اَلرَّهْنُ أَقَلَّ مِنْ مَالِهِ فَهَلَكَ اَلرَّهْنُ أَدَّى إِلَيْهِ صَاحِبُهُ فَضْلَ مَالِهِ وَ إِنْ كَانَ اَلرَّهْنُ يَسْوَى مَا رَهَنَهُ فَلَيْسَ عَلَيْهِ شَيْ‏ءٌ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۲۸

محمّد بن قيس از امام باقر عليه السّلام روايت كرده كه فرمود: امير مؤمنان عليه السّلام در مورد رهنى كه از مال مرتهن افزون بوده و تلف شده است، چنين فرمود: كه اضافه قيمت را مرتهن به راهن بازگرداند، و چنانچه عين مرهونه ارزشش كمتر از مبلغى است كه مرتهن پرداخته و مال تلف شده باشد زيادى قيمت را بدهكار به مرتهن تسليم نمايد، و اگر هر دو مساوى بودند (يعنى متاعى كه يك صد درهم ارزش داشت گرو هم يك صد درهم بود) پس بر راهن تكليفى نيست.