روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۲۳۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ الْعِتْقِ وَ أَحْكَامِه

ساله عبد الرحمن بن ابي عبد الله :

وَ عَنْ رَجُلٍ أَعْتَقَ عَبْداً لَهُ وَ لِلْعَبْدِ مَالٌ فَتُوُفِّيَ اَلَّذِي أَعْتَقَ اَلْعَبْدَ لِمَنْ يَكُونُ مَالُ اَلْعَبْدِ أَ يَكُونُ لِلَّذِي أَعْتَقَ اَلْعَبْدَ أَوْ لِلْعَبْدِ قَالَ إِذَا أَعْتَقَهُ وَ هُوَ يَعْلَمُ أَنَّ لَهُ مَالاً فَمَالُهُ لَهُ وَ إِنْ لَمْ يَعْلَمْ فَمَالُهُ لِوُلْدِ سَيِّدِهِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۵۳

و عبد الرّحمن بن أبى عبد اللَّه از آن حضرت پرسيد: مالكى بنده خود را كه داراى مالى بود آزاد ساخت و از دنيا رفت، اكنون مال از آن كيست؟ آيا متعلّق بكسى است كه عبد را آزاد كرده يا متعلق است به خود بنده (عبد)؟ امام عليه السّلام فرمود: اگر مولى هنگام آزاد سازى بنده مى‏دانسته كه او داراى مال است مال متعلّق به بنده آزاد شده است و اگر نمى‏دانسته پس مال متعلق به ورثه صاحب بنده است.