روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۲۲۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ الْعِتْقِ وَ أَحْكَامِه

روي محمد بن قيس عن ابي جعفر ع قال :

وَ قَضَى‏ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ فِي عَبْدٍ كَانَ بَيْنَ رَجُلَيْنِ فَحَرَّرَ أَحَدُهُمَا نِصْفَهُ وَ هُوَ صَغِيرٌ وَ أَمْسَكَ اَلْآخَرُ نِصْفَهُ‏ قَالَ يُقَوَّمُ قِيمَةَ يَوْمٍ حَرَّرَ اَلْأَوَّلُ وَ أُمِرَ اَلْمُحَرَّرُ أَنْ يَسْعَى فِي نِصْفِهِ اَلَّذِي لَمْ يُحَرَّرْ حَتَّى يَقْضِيَهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۴۸

و محمّد بن قيس از امام باقر عليه السّلام روايت كند كه امير مؤمنان عليه السّلام در مورد بنده‏اى كه دو صاحب داشت و يكى از آنها سهم خود را آزاد كرد، در حالى كه بنده هنوز صغير بود و ديگرى سهم خود را آزاد نكرد، فرمود: قيمت روزى كه نيمى از او آزاد شده معين شود و بنده كار كند و بقيه قيمت خود را بصاحبش بپردازد و آزاد است.