روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۶۶۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ طَلَاقِ الْمَرِيض

روي الحسن بن محبوب عن ربيع الاصم عن ابي عبيده الحذا و مالك بن عطيه كلاهما عن محمد بن علي ع قال :

وَ إِذَا طَلَّقَ اَلرَّجُلُ اِمْرَأَتَهُ تَطْلِيقَةً فِي مَرَضِهِ ثُمَّ مَكَثَ فِي مَرَضِهِ حَتَّى اِنْقَضَتْ عِدَّتُهَا ثُمَّ مَاتَ فِي ذَلِكَ اَلْمَرَضِ بَعْدَ اِنْقِضَاءِ اَلْعِدَّةِ فَإِنَّهَا تَرِثُهُ مَا لَمْ تَتَزَوَّجْ فَإِذَا كَانَتْ تَزَوَّجَتْ بَعْدَ اِنْقِضَاءِ اَلْعِدَّةِ فَإِنَّهَا لاَ تَرِثُهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۵۱

ابو عبيده حذّاء و مالك بن عطيّه هر دو از امام باقر عليه السّلام روايت كرده‏اند كه فرمود: هر گاه شخصى در مرضى كه منتهى بموت او مى‏شود زوجه‏اش را يك طلاق داد، سپس زن عدّه نگهداشت و پس از تمام شدن عدّه مرد بهمان مرض از دنيا رفت آن زن در صورتى كه شوهر نكرده باشد، از وى ارث مى‏برد، لكن اگر پس از انقضاء عدّه شوهر كرده باشد آن زن ارث نخواهد برد.